1از زندگی سیر شده ام، بنابران می خواهم از زندگی ای تلخ و زار بنالم و شکایت کنم.
1My soul is weary of my life; I will leave my complaint upon myself; I will speak in the bitterness of my soul.
2خدایا محکومم مکن. بگو چه گناهی کرده ام که با من این چنین رفتار می کنی؟
2I will say unto God, Do not condemn me; shew me wherefore thou contendest with me.
3آیا روا است که به من ظلم بنمائی، از مخلوق خود نفرت کنی و طرفدار نقشه های گناهکاران باشی؟
3Is it good unto thee that thou shouldest oppress, that thou shouldest despise the work of thine hands, and shine upon the counsel of the wicked?
4آیا تو همه چیز را مثل ما می بینی؟
4Hast thou eyes of flesh? or seest thou as man seeth?
5آیا زندگی تو مانند زندگی ما کوتاه است و سالهای عمر تو مثل عمر انسان زود گذرند، که مراقب من هستی تا در من گناهی بیابی؟
5Are thy days as the days of man? are thy years as man's days,
6خودت می دانی که من خطائی نکرده ام و کسی نمی تواند مرا از دست تو نجات بدهد.
6That thou enquirest after mine iniquity, and searchest after my sin?
7تو مرا با دست خود آفریدی و حالا می خواهی با همان دست مرا هلاک سازی.
7Thou knowest that I am not wicked; and there is none that can deliver out of thine hand.
8بخاطر داشته باش که تو مرا از خاک بوجود آوردی و دوباره به خاک بر می گردانی.
8Thine hands have made me and fashioned me together round about; yet thou dost destroy me.
9تو به پدرم نیرو بخشیدی تا در رَحِم مادر تولیدم کند و در آنجا مرا نشو و نما دادی.
9Remember, I beseech thee, that thou hast made me as the clay; and wilt thou bring me into dust again?
10با پوست و گوشت پوشاندی و استخوانها و رگ و پی مرا بهم بافتی.
10Hast thou not poured me out as milk, and curdled me like cheese?
11به من زندگی دادی و از محبت بی پایانت برخوردارم کردی و از روی احسان زندگی مرا حفظ نمودی.
11Thou hast clothed me with skin and flesh, and hast fenced me with bones and sinews.
12با اینهم در تمام اوقات مراقب من بودی
12Thou hast granted me life and favour, and thy visitation hath preserved my spirit.
13تا گناهی کنم و تو از بخشیدنم امتناع نمائی.
13And these things hast thou hid in thine heart: I know that this is with thee.
14هرگاه گناهی از من سر بزند، مرا فوری جزا می دهی، اما اگر کار درستی بکنم، خیری نمی بینم. شخص بدبخت و بیچاره ای هستم.
14If I sin, then thou markest me, and thou wilt not acquit me from mine iniquity.
15اگر سرم را بلند کنم، مانند شیری به من حمله می آوری و با آزار من قدرت خود را نشان می دهی.
15If I be wicked, woe unto me; and if I be righteous, yet will I not lift up my head. I am full of confusion; therefore see thou mine affliction;
16تو همیشه علیه من شاهد می آوری و خشم تو بر من هر لحظه زیادتر می شود و ضربات پیهم بر من وارد می کنی.
16For it increaseth. Thou huntest me as a fierce lion: and again thou shewest thyself marvellous upon me.
17چرا مرا از رَحِم مادر بدنیا آوردی؟ ای کاش، می مردم و چشم کسی مرا نمی دید.
17Thou renewest thy witnesses against me, and increasest thine indignation upon me; changes and war are against me.
18مثلیکه هرگز بدنیا نیامده بودم، از رَحِم مادر مستقیماً به گور می رفتم.
18Wherefore then hast thou brought me forth out of the womb? Oh that I had given up the ghost, and no eye had seen me!
19از زندگی من چیزی باقی نمانده است، پس مرا بحالم بگذار تا دمی آسوده باشم.
19I should have been as though I had not been; I should have been carried from the womb to the grave.
20به زودی از دنیا می روم و راه بازگشت برایم نیست.به جائی می روم که تاریکی و ظلمت و هرج و مرج حکمفرما است و خود روشنی هم تاریکی است.»
20Are not my days few? cease then, and let me alone, that I may take comfort a little,
21به جائی می روم که تاریکی و ظلمت و هرج و مرج حکمفرما است و خود روشنی هم تاریکی است.»
21Before I go whence I shall not return, even to the land of darkness and the shadow of death;
22A land of darkness, as darkness itself; and of the shadow of death, without any order, and where the light is as darkness.