¹ایوب جواب داد:

¹Then Job answered and said,

²«همۀ اینها را که گفتی می دانم و قبلاً شنیده ام. اما یک انسان فانی چطور می تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟

²I know it is so of a truth: but how should man be just with God?

³چه کسی می تواند با خدا بحث کند؟ کسی قادر نیست که از هزار سوالی که می کند، یکی را هم جواب بدهد.

³If he will contend with him, he cannot answer him one of a thousand.

⁴زیرا خدا حکیم و دانا و توانا است. کسی نمی تواند در برابر او مقاومت کند و موفق شود.

⁴He is wise in heart, and mighty in strength: who hath hardened himself against him, and hath prospered?

⁵بی خبر کوهها را منتقل می سازد و با خشم غضب آن ها را واژگون می کند.

⁵Which removeth the mountains, and they know not: which overturneth them in his anger.

⁶زمین را از جایش تکان می دهد و پایه های آن را به لرزه می آورد.

⁶Which shaketh the earth out of her place, and the pillars thereof tremble.

⁷اگر به آفتاب فرمان بدهد، طلوع نمی کند و ستارگان در شب نمی درخشند.

⁷Which commandeth the sun, and it riseth not; and sealeth up the stars.

⁸خدا به تنهائی آسمان ها را پهن کرد و بر موجهای بحر می خرامد.

⁸Which alone spreadeth out the heavens, and treadeth upon the waves of the sea.

⁹دُب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوب را آفرید.

⁹Which maketh Arcturus, Orion, and Pleiades, and the chambers of the south.

¹⁰عقل ما از درک کارهای بزرگ و بیشمار او عاجز است.

¹⁰Which doeth great things past finding out; yea, and wonders without number.

¹¹از کنار من می گذرد و من او را دیده نمی توانم. حرکت می کند و من احساس نمی کنم.

¹¹Lo, he goeth by me, and I see him not: he passeth on also, but I perceive him not.

¹²هرچه را بخواهد می رباید و کسی نمی تواند مانع او شود و بگوید که چه می کنی؟

¹²Behold, he taketh away, who can hinder him? who will say unto him, What doest thou?

¹³خدا از خشم خود دست نمی کشد و دشمنان خود را که با هیولای بحری کمک کردند، پایمال می سازد.

¹³If God will not withdraw his anger, the proud helpers do stoop under him.

¹⁴پس من چطور می توانم با او بحث کنم و جواب درست بدهم؟

¹⁴How much less shall I answer him, and choose out my words to reason with him?

¹⁵گرچه گناهی ندارم، چیزی گفته نمی توانم، بجز اینکه از خدائی که داور من است، طلب رحمت کنم.

¹⁵Whom, though I were righteous, yet would I not answer, but I would make supplication to my judge.

¹⁶حتی اگر مرا بگذارد که حرفی بزنم، یقین ندارم که به سخنان من گوش بدهد.

¹⁶If I had called, and he had answered me; yet would I not believe that he had hearkened unto my voice.

¹⁷او تُندباد را می فرستد و مرا پاشان می سازد و بدون جهت به زخمهایم می افزاید.

¹⁷For he breaketh me with a tempest, and multiplieth my wounds without cause.

¹⁸مرا نمی گذارد که نفس بکشم و زندگی مرا تلخ و زار می سازد.

¹⁸He will not suffer me to take my breath, but filleth me with bitterness.

¹⁹با او یارای مقابله را ندارم، زیرا قادر و توانا است. اگر به محکمه شکایت ببرم، چه کسی می تواند او را احضار کند؟

¹⁹If I speak of strength, lo, he is strong: and if of judgment, who shall set me a time to plead?

²⁰اگر بیگناه هم باشم، حرف زبانم مرا محکوم می سازد و هر چیزی که بگویم، مجرم شناخته می شوم.

²⁰If I justify myself, mine own mouth shall condemn me: if I say, I am perfect, it shall also prove me perverse.

²¹گرچه گناهی ندارم، اما برای من فرقی نمی کند، زیرا از زندگی سیر شده ام.

²¹Though I were perfect, yet would I not know my soul: I would despise my life.

²²خدا بیگناه و گناهکار را یکسان از بین می برد.

²²This is one thing, therefore I said it, He destroyeth the perfect and the wicked.

²³وقتی مصیبتی برسد و بیگناهی را ناگهان هلاک کند، خدا می خندد.

²³If the scourge slay suddenly, he will laugh at the trial of the innocent.

²⁴اختیار زمین را به دست مردم شریر داده و چشمان قضات را کور کرده است. اگر خدا این کار را نکرده چه کسی کرده است؟

²⁴The earth is given into the hand of the wicked: he covereth the faces of the judges thereof; if not, where, and who is he?

²⁵زندگی من سریعتر از نامه رسان تیزرَو می گذرد و بدون آنکه روی خوشی را ببینم.

²⁵Now my days are swifter than a post: they flee away, they see no good.

²⁶سالهای عمرم مانند کشتی های سریع السیر و عقابی که بر شکار خود فرود می آید، به سرعت سپری می شوند.

²⁶They are passed away as the swift ships: as the eagle that hasteth to the prey.

²⁷اگر خندان باشم و سعی کنم که غمهای خود را از یاد ببرم، چه فایده؟

²⁷If I say, I will forget my complaint, I will leave off my heaviness, and comfort myself:

²⁸زیرا می ترسم که مبادا غم و رنج دوباره به سراغ من بیایند و می دانم که خدا مرا خطاکار می شمارد.

²⁸I am afraid of all my sorrows, I know that thou wilt not hold me innocent.

²⁹پس اگر محکوم شوم چرا تلاش بیجا کنم؟

²⁹If I be wicked, why then labour I in vain?

³⁰اگر خود را با صابون بشویم و دستهای خود را با صافترین آبها پاک کنم،

³⁰If I wash myself with snow water, and make my hands never so clean;

³¹تو مرا در لای و کثافت فرو می بری تا لباس خودم از من نفرت کند.

³¹Yet shalt thou plunge me in the ditch, and mine own clothes shall abhor me.

³²تو مانند من یک انسان فانی نیستی که بتوانم به تو جواب بدهم و با تو به محکمه بروم.

³²For he is not a man, as I am, that I should answer him, and we should come together in judgment.

³³کسی نیست که بین ما داوری کند و ما را آشتی بدهد.

³³Neither is there any daysman betwixt us, that might lay his hand upon us both.

³⁴اگر از مجازات من دست برداری و هیبت تو مرا به وحشت نیندازد،آنگاه می توانستم بدون ترس با تو حرف بزنم، اما متأسفانه اینطور نیست.

³⁴Let him take his rod away from me, and let not his fear terrify me:

³⁵آنگاه می توانستم بدون ترس با تو حرف بزنم، اما متأسفانه اینطور نیست.

³⁵Then would I speak, and not fear him; but it is not so with me.