1صوفرِ نعماتی جواب داد:
1Then answered Zophar the Naamathite, and said,
2«آیا به این همه سخنان پوچ و بیهوده نباید جواب داد؟
2Should not the multitude of words be answered? and should a man full of talk be justified?
3آیا کسی با پُرگوئی می تواند حق بجانب شمرده شود؟ آیا با یاوه گوئی می توانی دیگران را خاموش سازی؟ آیا می خواهی وقتی که دیگران را مسخره می کنی، آن ها ساکت بمانند و اعتراضی نکنند؟
3Should thy lies make men hold their peace? and when thou mockest, shall no man make thee ashamed?
4تو ادعا می کنی که در پیشگاه خداوند پاک و بیگناه هستی،
4For thou hast said, My doctrine is pure, and I am clean in thine eyes.
5اما ای کاش، خدا لب به سخن بگشاید و جواب ترا بدهد
5But oh that God would speak, and open his lips against thee;
6و اسرار حکمت خود را برایت بیان کند، زیرا حکمت خدا جنبه های زیادی دارد که دانستن آن ها برای انسان خیلی مشکل است. بدان که خدا ترا کمتر از آنچه که سزاوار هستی، جزا داده است.
6And that he would shew thee the secrets of wisdom, that they are double to that which is! Know therefore that God exacteth of thee less than thine iniquity deserveth.
7کسی نمی تواند حد و اندازۀ عظمت و قدرت خدای قادر مطلق را درک کند.
7Canst thou by searching find out God? canst thou find out the Almighty unto perfection?
8عظمت او بالا تر از آسمان ها و عمیقتر و وسیعتر از بحرها است و عقل تو حتی از تصور آن عاجز است.
8It is as high as heaven; what canst thou do? deeper than hell; what canst thou know?
9اگر خدا ترا بگیرد و محاکمه کند، چه کسی می تواند مانع او شود؟
9The measure thereof is longer than the earth, and broader than the sea.
10زیرا اعمال هیچ کسی از او پوشیده نیست و می داند که گناهکار کیست.
10If he cut off, and shut up, or gather together, then who can hinder him?
11شخص احمق وقتی دانا می شود، که خر وحشی انسان بزاید.
11For he knoweth vain men: he seeth wickedness also; will he not then consider it?
12حالا اگر با قلب صاف و پاک دست دعا را به سوی خدا بلند کنی،
12For vain men would be wise, though man be born like a wild ass's colt.
13از بدی و گناه بپرهیزی و شرارت را در خانه ات راه ندهی،
13If thou prepare thine heart, and stretch out thine hands toward him;
14آنوقت می توانی با سربلندی، اطمینان کامل و بدون ترس و تشویش با دنیا روبرو شوی.
14If iniquity be in thine hand, put it far away, and let not wickedness dwell in thy tabernacles.
15مصیبت ها را فراموش می کنی و همه را مثل آب رفته به خاطر می آوری.
15For then shalt thou lift up thy face without spot; yea, thou shalt be stedfast, and shalt not fear:
16زندگی ات درخشانتر از آفتاب نیمروز و تاریکی آن مثل صبح روشن می شود.
16Because thou shalt forget thy misery, and remember it as waters that pass away:
17با امید و اطمینانِ خاطر زندگی می کنی و در راحت و آسایش بسر می بری.
17And thine age shall be clearer than the noonday: thou shalt shine forth, thou shalt be as the morning.
18بدون ترس می خوابی و همگی از تو تعریف و توصیف می کنند.اما چشمان بدکاران کور و راهِ گریز از هر سو به روی شان بسته می شود و یگانه امید شان مرگ می باشد.»
18And thou shalt be secure, because there is hope; yea, thou shalt dig about thee, and thou shalt take thy rest in safety.
19اما چشمان بدکاران کور و راهِ گریز از هر سو به روی شان بسته می شود و یگانه امید شان مرگ می باشد.»
19Also thou shalt lie down, and none shall make thee afraid; yea, many shall make suit unto thee.
20But the eyes of the wicked shall fail, and they shall not escape, and their hope shall be as the giving up of the ghost.