1آنگاه اَلیفاز تَیمانی جواب داد:
1Then answered Eliphaz the Temanite, and said,
2«ایوب، شخص عاقلی مثل تو نباید سخن احمقانه بگوید. کلام تو پوچ و مثل باد هوا است.
2Should a wise man utter vain knowledge, and fill his belly with the east wind?
3با این گونه سخنان بی معنی نمی توانی از خود دفاع کنی.
3Should he reason with unprofitable talk? or with speeches wherewith he can do no good?
4تو از خدا نمی ترسی و به او احترام نداری.
4Yea, thou castest off fear, and restrainest prayer before God.
5حرفهائی که می زنی گناهانت را آشکار می کنند و با حیله و نیرنگ صحبت می کنی.
5For thy mouth uttereth thine iniquity, and thou choosest the tongue of the crafty.
6حرف زبانت ترا محکوم می کند و علیه تو شهادت می دهد.
6Thine own mouth condemneth thee, and not I: yea, thine own lips testify against thee.
7آیا فکر می کنی اولین انسانی که بدنیا آمد، تو بودی؟ آیا تو پیشتر از کوهها بوجود آمده ای؟
7Art thou the first man that was born? or wast thou made before the hills?
8آیا تو از نقشۀ مخفی خدا آگاه بوده ای؟ آیا تو عاقلترین مرد روی زمین هستی؟
8Hast thou heard the secret of God? and dost thou restrain wisdom to thyself?
9هر چیزی را که تو می دانی ما هم می دانیم و چیزهائی را که تو می فهمی برای ما هم واضح و روشن است.
9What knowest thou, that we know not? what understandest thou, which is not in us?
10ما حکمت و دانش را از اشخاص مو سفید و سالخورده که سن شان زیادتر از سن پدر تو است، آموختیم.
10With us are both the grayheaded and very aged men, much elder than thy father.
11خدا به تو تسلی می بخشد و تو آنرا رد می کنی. ما از طرف خدا با ملایمت با تو حرف زدیم،
11Are the consolations of God small with thee? is there any secret thing with thee?
12اما تو به هیجان آمده ای و از چشمانت خشم و غضب شراره می زند.
12Why doth thine heart carry thee away? and what do thy eyes wink at,
13تو با این حرفهایت نشان می دهی که برضد خدا هستی.
13That thou turnest thy spirit against God, and lettest such words go out of thy mouth?
14آیا یک انسان فانی می تواند واقعاً نیک و پاک باشد و عادل شمرده شود؟
14What is man, that he should be clean? and he which is born of a woman, that he should be righteous?
15خدا حتی به فرشتگان خود هم اعتماد نمی کند و آسمان ها نیز در نظر او پاک نیستند،
15Behold, he putteth no trust in his saints; yea, the heavens are not clean in his sight.
16چه رسد به انسان فاسد و ناچیز که شرارت را مثل آب می نوشد.
16How much more abominable and filthy is man, which drinketh iniquity like water?
17حالا به من گوش بده تا آنچه را که می دانم به تو بیان کنم.
17I will shew thee, hear me; and that which I have seen I will declare;
18اینها حقایقی اند که من از اشخاص دانشمند و حکیم آموختم که پدران شان بی کم و کاست به آن ها آشکار ساختند.
18Which wise men have told from their fathers, and have not hid it:
19در آن وقت در سرزمین شان بیگانه ای نبود که آن ها را از راه راست خدا منحرف کند.
19Unto whom alone the earth was given, and no stranger passed among them.
20شخص شریر که به دیگران ظلم می کند در سراسر عمر خود درد و رنج می بیند.
20The wicked man travaileth with pain all his days, and the number of years is hidden to the oppressor.
21صداهای ترسناک در گوشش طنین می اندازد. در وقتیکه فکر می کند آسوده و آرام است، ناگهان مورد حملۀ غارتگران قرار می گیرد.
21A dreadful sound is in his ears: in prosperity the destroyer shall come upon him.
22امید فرار از تاریکی برایش نیست و عاقبت با شمشیر هلاک می شود.
22He believeth not that he shall return out of darkness, and he is waited for of the sword.
23در دیار بیگانگان برای یک لقمه نان آواره می گردد و می داند آیندۀ تاریک در پیشرو دارد.
23He wandereth abroad for bread, saying, Where is it? he knoweth that the day of darkness is ready at his hand.
24مصیبت و بدبختی مثل پادشاهی که برای جنگ آماده باشد، او را به وحشت می اندازد،
24Trouble and anguish shall make him afraid; they shall prevail against him, as a king ready to the battle.
25زیرا دست خود را بر ضد خدا دراز کرده است و با قادر مطلق می جنگد.
25For he stretcheth out his hand against God, and strengtheneth himself against the Almighty.
26با گستاخی سپر خود را به دست گرفته به او حمله می کند.
26He runneth upon him, even on his neck, upon the thick bosses of his bucklers:
27او هرچند آرام و از مال دنیا بی نیاز باشد،
27Because he covereth his face with his fatness, and maketh collops of fat on his flanks.
28اما سرانجام در شهرهای ویران و خانه های غیر مسکون که در حال فروریختن هستند، بسر می برد.
28And he dwelleth in desolate cities, and in houses which no man inhabiteth, which are ready to become heaps.
29ثروتش برباد می شود و چیزی برایش باقی نمی ماند.
29He shall not be rich, neither shall his substance continue, neither shall he prolong the perfection thereof upon the earth.
30از تاریکی فرار کرده نمی تواند و مانند درختی که آتش بگیرد و شاخهایش بسوزند و شگوفه هایش دستخوش باد شوند، دارو ندار خود را از دست می دهد.
30He shall not depart out of darkness; the flame shall dry up his branches, and by the breath of his mouth shall he go away.
31انسان نباید به چیزهای بیهوده و ناپایدار خود را فریب بدهد، زیرا این کار فایده ای ندارد
31Let not him that is deceived trust in vanity: for vanity shall be his recompence.
32و پیش از آنکه چشم از جهان بپوشد، برایش معلوم می شود که اتکاء به چیزهای فانی بیهوده است.
32It shall be accomplished before his time, and his branch shall not be green.
33مثل تاک که انگورهای غوره اش پیش از پخته شدن بریزند و مانند درخت زیتون که شگوفه هایش بتکند، بی ثمر می گردند.
33He shall shake off his unripe grape as the vine, and shall cast off his flower as the olive.
34اشخاص بی خدا، بی اولاد می شوند و خانۀ رشوه خواران در آتش می سوزد.آن ها برای شرارت نقشه می کشند و دلهای شان پُر از مکر و حیله است.»
34For the congregation of hypocrites shall be desolate, and fire shall consume the tabernacles of bribery.
35آن ها برای شرارت نقشه می کشند و دلهای شان پُر از مکر و حیله است.»
35They conceive mischief, and bring forth vanity, and their belly prepareth deceit.