1ایوب به کلام خود ادامه داده گفت:
1Moreover Job continued his parable, and said,
2«به حیات خدای قادر مطلق که حق مرا تلف کرده و زندگی مرا تلخ و زار ساخته است، قسم می خورم
2As God liveth, who hath taken away my judgment; and the Almighty, who hath vexed my soul;
3که تا جان به تن دارم و تا زمانی که خدا به من نَفَس می دهد،
3All the while my breath is in me, and the spirit of God is in my nostrils;
4حرف غلط از زبانم شنیده نشود و سخن دروغ نگویم.
4My lips shall not speak wickedness, nor my tongue utter deceit.
5من هیچگاهی حرف شما را تصدیق نمی کنم و تا که بمیرم ادعای بیگناهی می نمایم.
5God forbid that I should justify you: till I die I will not remove mine integrity from me.
6تا آخر عمر با پاکی و راستکاری و وجدان پاک زندگی می کنم.
6My righteousness I hold fast, and will not let it go: my heart shall not reproach me so long as I live.
7می خواهم که دشمنان من مثل شریران و بدکاران جزا ببینند.
7Let mine enemy be as the wicked, and he that riseth up against me as the unrighteous.
8اگر خدا شخص شریر را هلاک کند و به زندگی اش خاتمه بدهد، چه امیدی برایش باقی می ماند؟
8For what is the hope of the hypocrite, though he hath gained, when God taketh away his soul?
9آیا خدا فریاد شان را در وقت سختی و مشکلات می شنود؟
9Will God hear his cry when trouble cometh upon him?
10آن ها باید از حضور قادر مطلق لذت ببرند و در همه اوقات از او کمک بخواهند.
10Will he delight himself in the Almighty? will he always call upon God?
11اجازه بدهید که من در بارۀ قدرت خدای قادر مطلق بی کم و کاست به شما معلومات بدهم.
11I will teach you by the hand of God: that which is with the Almighty will I not conceal.
12یقین دارم که خود شما هم تا اندازه ای از کارهای او آگاه هستید، پس چرا بیهوده سخن می گوئید؟»
12Behold, all ye yourselves have seen it; why then are ye thus altogether vain?
13«این است سرنوشت مردم خطاکار و ظالم که خدای قادر مطلق برای شان تعیین فرموده است:
13This is the portion of a wicked man with God, and the heritage of oppressors, which they shall receive of the Almighty.
14این مردم دارای فرزندان زیاد می شوند، اما آن ها یا با شمشیر به قتل می رسند و یا از گرسنگی می میرند.
14If his children be multiplied, it is for the sword: and his offspring shall not be satisfied with bread.
15کسانی هم که باقی بمانند در اثر مرض و بلا به زیر خاک می روند که حتی بیوه های شان هم برای آن ها گریه و ماتم نمی کنند.
15Those that remain of him shall be buried in death: and his widows shall not weep.
16مردم خطاکار هرچند مثل ریگ دریا پول جمع کنند و بی اندازه لباس داشته باشند،
16Though he heap up silver as the dust, and prepare raiment as the clay;
17اما عاقبت اشخاص نیک پول آن ها را مصرف می کنند و لباس های شان را می پوشند.
17He may prepare it, but the just shall put it on, and the innocent shall divide the silver.
18آن ها خانه هائی می سازند که مثل تار عنکبوت و سایبان دشتبانان دوامی ندارند.
18He buildeth his house as a moth, and as a booth that the keeper maketh.
19آن ها ثروتمند به بستر می روند، اما وقتی بیدار می شوند و چشم باز می کنند، می بینند که ثروت شان از دست رفته است.
19The rich man shall lie down, but he shall not be gathered: he openeth his eyes, and he is not.
20سیلاب وحشت آن ها را فرا می گیرد و طوفان نیستی در شب آن ها را با خود می برد.
20Terrors take hold on him as waters, a tempest stealeth him away in the night.
21باد شرقی آن ها را به هوا بلند می کند و از خانه های شان دور می سازد.
21The east wind carrieth him away, and he departeth: and as a storm hurleth him out of his place.
22با بیرحمی بر آن ها که در حال فرار هستند، می وزد.مردم بخاطر مصیبتی که بر سر آن ها آمده است، کف می زنند و آن ها را مسخره می کنند.»
22For God shall cast upon him, and not spare: he would fain flee out of his hand.
23مردم بخاطر مصیبتی که بر سر آن ها آمده است، کف می زنند و آن ها را مسخره می کنند.»
23Men shall clap their hands at him, and shall hiss him out of his place.