1آنگاه اَلیفاز تَیمانی جواب داد:
1Then Eliphaz the Temanite answered and said,
2«ایوب، اگر با تو چند کلمه حرف بزنم آزرده نمی شوی؟ من دیگر نمی توانم خاموش بمانم.
2If we assay to commune with thee, wilt thou be grieved? but who can withhold himself from speaking?
3ببین، تو به بسا کسان تعلیم داده ای و به مردمان ضعیف دلگرمی و قوت قلب بخشیده ای.
3Behold, thou hast instructed many, and thou hast strengthened the weak hands.
4با سخنان تشویق کننده، مردم را از لغزش بازداشته ای و به زانوان لرزنده نیرو داده ای.
4Thy words have upholden him that was falling, and thou hast strengthened the feeble knees.
5اما حالا خودت از مشکلات می نالی، پریشان هستی و از صبر کار نمی گیری.
5But now it is come upon thee, and thou faintest; it toucheth thee, and thou art troubled.
6تو یک شخص پرهیزگار بودی و یک زندگی بی عیب داشتی، پس در این حال هم باید امید و اعتمادت را از دست ندهی.
6Is not this thy fear, thy confidence, thy hope, and the uprightness of thy ways?
7فکر کن، آیا هرگز دیده ای که شخص بیگناهی هلاک شود و یا مرد راستکاری از بین برود؟
7Remember, I pray thee, who ever perished, being innocent? or where were the righteous cut off?
8چنانچه دیده ام کسانی که شرارت و ظلم را می کارند، شرارت و ظلم را درو می کنند.
8Even as I have seen, they that plow iniquity, and sow wickedness, reap the same.
9طوفان غضب خدا آن ها را از بین می برد و با آتش خشم خود آن ها را می سوزاند.
9By the blast of God they perish, and by the breath of his nostrils are they consumed.
10مردم شریر مانند شیر درنده می غرند، اما خدا آن ها را خاموش می سازد و دندانهای شان را می شکند.
10The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, and the teeth of the young lions, are broken.
11مثل شیرهای نیرومند که از قلت غذا و گرسنگی ضعیف می شوند و می میرند، آن ها هم هلاک می گردند و فرزندان شان پراگنده می شوند.
11The old lion perisheth for lack of prey, and the stout lion's whelps are scattered abroad.
12باری وقتی که در خواب سنگینی رفته بودم، در رؤیا پیامی را شنیدم و بصورت زمزمه به گوش من رسید.
12Now a thing was secretly brought to me, and mine ear received a little thereof.
13وحشت مرا فراگرفت و تنم به لرزه آمد.
13In thoughts from the visions of the night, when deep sleep falleth on men,
14شبحی از برابر من گذشت و از ترس موی بدنم راست ایستاد.
14Fear came upon me, and trembling, which made all my bones to shake.
15می دانستم که شبح در آنجا حضور دارد، اما نمی توانستم آن را ببینم. در آن سکوت شب این صدا به گوشم رسید:
15Then a spirit passed before my face; the hair of my flesh stood up:
16«آیا یک انسان فانی می تواند در نظر خدا که خالق او است، پاک و بی عیب باشد؟
16It stood still, but I could not discern the form thereof: an image was before mine eyes, there was silence, and I heard a voice, saying,
17او حتی بر خادمان آسمانی خود اعتماد نمی کند و فرشتگانش هم در نظر او پاک نیستند.
17Shall mortal man be more just than God? shall a man be more pure than his maker?
18چه رسد به آنهائی که از خاک آفریده شده اند و مانند موریانه پایمال می شوند.
18Behold, he put no trust in his servants; and his angels he charged with folly:
19از صبح تا شام زنده هستند و بعد بی خبر می میرند.رشتۀ زندگی شان قطع می شود و در جهالت و نادانی می میرند.»
19How much less in them that dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, which are crushed before the moth?
20رشتۀ زندگی شان قطع می شود و در جهالت و نادانی می میرند.»
20They are destroyed from morning to evening: they perish for ever without any regarding it.
21Doth not their excellency which is in them go away? they die, even without wisdom.