¹ای خداوند، با دشمنان من دشمنی نما و جنگ کن با کسانی که با من می جنگند.

¹(Af David.) HERRE, træt med dem, der trætter med mig, strid imod dem, der strider mod mig,

²سپر و زره را بگیر و برای کمک من برخیز.

²grib dit Skjold og dit Værge, rejs dig og hjælp mig,

³نیزه و شمشیر را بر ضد تعقیب کنندگانم بلند کن و مرا از نجات جانم مطمئن ساز.

³tag Spyd og Økse frem mod dem, der forfølger mig, sig til min Sjæl: "Jeg er din Frelse!"

⁴آنانی که قصد جان مرا دارند، شرمنده و رسوا شوند و کسانی که بدخواه من هستند، شکست خورده و خجل گردند.

⁴Lad dem beskæmmes og blues, som vil mig til Livs, og de, der ønsker mig ondt, lad dem rødmende vige,

⁵مثل کاه در برابر باد باشند و فرشتۀ خداوند آن ها را براند.

⁵de blive som Avner for Vinden, og HERRENs Engel nedstøde dem,

⁶راه شان تاریک و لغزنده گردد و فرشتۀ خداوند در تعقیب شان باشد.

⁶deres Vej blive mørk og glat, og HERRENs Engel forfølge dem!

⁷زیرا دام خود را بی سبب برای من گسترده و برای جان من بی جهت چاه کنده اند.

⁷Thi uden Grund har de sat deres Garn for mig, gravet min Sjæl en Grav.

⁸پس بلای ناگهانی بر سر شان بیاید و به دامی که برای من نهاده اند، خود شان گرفتار شوند و هلاک گردند.

⁸Lad Undergang uventet ramme ham, lad Garnet, han satte, hilde ham selv, lad ham falde i Graven.

⁹آنگاه جان من در خداوند شادمانی می کند و بخاطر نجاتی که او می دهد خوشحال می گردد.

⁹Min Sjæl skal juble i HERREN, glædes ved hans Frelse,

¹⁰با تمام وجودم می گویم: «ای خداوند، کیست مانند تو که شخص ضعیف را از دست زورمندان برهاند و مسکین و بینوا را از دست تاراجگران؟»

¹⁰alle mine Ledemod sige: "HERRE, hvo er som du, du, som frelser den arme fra hans Overmand, den arme og fattige fra Røveren!"

¹¹شاهدان بی رحم بر ضد من برخاسته و مرا به کاری که نکرده ام متهم می سازند.

¹¹Falske Vidner står frem, de spørger mig om, hvad jeg ej kender til;

¹²در مقابل نیکی هایم به من بدی می کنند و جان مرا می رنجانند.

¹²de lønner mig godt med ondt, min Sjæl er forladt.

¹³و اما من، وقتی آن ها بیمار بودند لباس ماتم پوشیدم، جان خود را با روزه رنج دادم و برای شان دعا و زاری نمودم.

¹³Da de var syge, gik jeg i Sæk, med Faste spæged jeg mig, jeg bad med sænket Hoved,

¹⁴مانند کسی که برای یک دوست و برادر خود غصه کند و یا مانند کسی که در غم مادر خود نوحه کند، برای شان ماتم گرفتم.

¹⁴som var det en Ven eller Broder; jeg gik, som sørged jeg over min Moder, knuget af Sorg.

¹⁵اما وقتی که من در زحمت افتادم، آن ها شاد و خندان دَورم جمع شدند و همچون آدم های پست مرا مسخره کردند و حتی آنانی که نمی شناختم از بدرفتاری با من دست بر نداشتند.

¹⁵Men nu jeg vakler, glæder de sig, de stimler sammen, Uslinger, fremmede for mig, stimler sammen imod mig, håner mig uden Ophør;

¹⁶مثل بدکارانی در ضیافت ریاکارانۀ شان، دندانهای خود را جهت من بهم می سائیدند.

¹⁶for min Venlighed dænger de mig med Hån, de skærer Tænder imod mig.

¹⁷ای خداوند، تا به کی نظاره گر خواهی بود؟ جانم را از شر آن ها خلاص کن و یگانۀ مرا از دست شیران درنده.

¹⁷Herre, hvor længe vil du se til? Frels dog min Sjæl fra deres Brøl, min eneste fra Løver.

¹⁸آنگاه در میان جماعت بزرگ ترا ستایش نموده و در جمع مردم ترا سپاس خواهم گفت.

¹⁸Jeg vil takke dig i en stor Forsamling, love dig blandt mange Folk.

¹⁹نگذار آنانی که بی جهت دشمن من اند، بر من سرافرازی نمایند و آنانی که بی سبب از من متنفرند مسخره ام کنند.

¹⁹Lad ej dem, som med Urette er mine Fjender, glæde sig over mig, lad ej dem, som hader mig uden Grund, sende spotske Blikke!

²⁰زیرا سخن آن ها با من از روی صلح نیست و با سخنان ریاکارانه بر ضد کسانی که عاجز و آرامند توطئه می چینند.

²⁰Thi de taler ej Fred mod de stille i Landet udtænker de Svig;

²¹آن ها مرا متهم ساخته می گویند: «ها ها، ما به چشم خود دیدیم»

²¹de spærrer Munden op imod mig og siger: "Ha, ha! Vi så det med egne Øjne!"

²²ای خداوند، تو از همه چیز آگاهی، پس سکوت مفرما. ای خداوند از من دور مباش.

²²Du så det, HERRE, vær ikke tavs, Herre, hold dig ej borte fra mig;

²³ای خداوند و ای خدای من، برخیز و از من دفاع کن و به داد من برس.

²³rejs dig, vågn op for min Ret, for min Sag, min Gud og Herre,

²⁴ای خداوند، خدای من، موافق عدالت خود در مورد من داوری کن و نگذار که بر من سرافرازی کنند.

²⁴døm mig efter din Retfærd HERRE, min Gud, lad dem ikke glæde sig over mig

²⁵مگذار که آن ها در دل خود بگویند: «ما به آرزوی خود رسیدیم و او را برباد کردیم.»

²⁵Og sige i Hjertet: "Ha! som vi ønsked!" lad dem ikke sige: "Vi slugte ham!"

²⁶آنانی که از بدبختی من شادند، شرمنده و خوار شوند و کسانی که بر من سرافرازی می کنند، سرافگنده و رسوا گردند.

²⁶Til Skam og Skændsel blive enhver, hvem min Ulykke glæder; lad dem, der hovmoder sig over mig, hyldes i Spot og Spe.

²⁷اما آنانی که خواهان حق من هستند شادمان و خوشحال گردیده و پیوسته بگویند: «خداوند بزرگ است که خواستار سلامتی و سعادت خدمتگزار خود می باشد»آنگاه زبان من عدالت تو را بیان می کند و ستایش تو را تمامیِ روز.

²⁷Men de, der vil min Ret, lad dem juble og glæde sig, stadigen sige: "Lovet være HERREN, som under sin Tjener Fred!"

²⁸آنگاه زبان من عدالت تو را بیان می کند و ستایش تو را تمامیِ روز.

²⁸Min Tunge skal forkynde din Retfærd, Dagen igennem din Pris.