1ای خداوند، خدای نجات من، در روز نزد تو فریاد می کنم و در هنگام شب ناله و زاری.
1(En Sang. En Salme af Koras Sønner. Til Sangmesteren. Al-mahalat-leannot. En Maskil af Ezraitten Heman.) HERRE min Gud, jeg råber om dagen, om Natten når mit Skrig til dig;
2دعای من به حضور تو برسد و به نالۀ من گوش خود را فرا گیر.
2lad min Bøn komme frem for dit Åsyn, til mit Klageråb låne du Øre!
3رنج و مصیبت جانم را به لب رسانده و زندگی ام به قبر نزدیک گردیده است.
3Thi min Sjæl er mæt af Lidelser, mit Liv er Dødsriget nær,
4مردم مرا در جملۀ مُردگان می شمارند و مثل یک فردِ بی قوّت گشته ام.
4jeg regnes blandt dem, der sank i Graven, er blevet som den, det er ude med,
5در میان مُردگان گمنام و مثل کشته شدگانی هستم که در قبر آرمیده اند، که ایشان را دیگر به یاد نخواهی آورد و از پناه تو جدا گردیده اند.
5kastet hen imellem de døde, blandt faldne, der hviler i Graven, hvem du ej mindes mere, thi fra din Hånd er de revet.
6مرا در اعماق موت قرار داده ای و در تاریکی مطلق.
6Du har lagt mig i den underste Grube, på det mørke, det dybe Sted;
7خشم تو بر من سنگینی می کند و همۀ امواج تو مرا در بر گرفته است.
7tungt hviler din Vrede på mig, alle dine Brændinger lod du gå over mig. - Sela.
8دوستانم را از من دور کرده و مرا در نظر ایشان منفور ساخته ای. در قید و بند گرفتارم و راه گریز برایم نیست.
8Du har fjernet mine Frænder fra mig, gjort mig vederstyggelig for dem; jeg er fængslet, kan ikke gå ud,
9چشمانم از خواری و پستی تار گردیده است. ای خداوند، هر روز بدربار تو زاری می کنم و دست دعای من بسوی تو بلند است.
9mit Øje er sløvt af Vånde. Hver Dag, HERRE, råber jeg til dig og rækker mine Hænder imod dig.
10آیا برای مُردگان معجزه می کنی؟ آیا مُردگان برخاسته تو را ستایش می کنند؟
10Gør du Undere for de døde, står Skyggerne op og takker dig? - Sela.
11آیا رحمت تو در قبر بیان می گردد و وفاداری تو در گودال نیستی؟
11Tales der om din Nåde i Graven, i Afgrunden om din Trofasthed?
12آیا معجزات تو در ظلمت یاد می گردد و عدالت تو در مکان فراموشی؟
12Er dit Under kendt i Mørket, din Retfærd i Glemselens Land?
13اما من نزد تو ای خداوند فریاد برآورده و صبحگاهان بدربار تو دعا می کنم.
13Men jeg, o HERRE, jeg råber til dig, om Morgenen kommer min Bøn dig i Møde.
14ای خداوند، چرا جان مرا ترک کرده و روی خود را از من پنهان می کنی؟
14Hvorfor forstøder du, HERRE, min Sjæl og skjuler dit Åsyn for mig?
15من از طفولیت بینوا و مشرف به مرگ بوده ام. خوف و ترس تو بر من قرار گرفته و حیران و سرگردان شده ام.
15Elendig er jeg og Døden nær, dine Rædsler har omgivet mig fra min Ungdom;
16غضب تو بر من گذشته و خوف های تو مرا هلاک ساخته است.
16din Vredes Luer går over mig, dine Rædsler har lagt mig øde,
17مثل سیلاب دورادور مرا گرفته و تمامی روز مرا از هر سو احاطه نموده اند.دوستان و عزیزانم را از من دور کرده و ظلمت را یار و یاور من ساخته ای.
17som Vand er de om mig Dagen lang, til Hobe slutter de Kreds om mig;
18دوستان و عزیزانم را از من دور کرده و ظلمت را یار و یاور من ساخته ای.
18Ven og Frænde fjerned du fra mig, holdt mine Kendinge borte.