1ای خداوند، پناهگاه ما در جمیع نسل ها تو بوده ای.
1(En Bøn af den Guds Mand Moses.) Herre, du var vor Bolig slægt efter slægt.
2پیش از آنکه کوهها به وجود آید و زمین و جهان را بیافرینی، از ازل تا به ابد تو خدا هستی.
2Førend Bjergene fødtes og Jord og Jorderig blev til, fra Evighed til Evighed er du, o Gud!
3انسان را به خاک بر می گردانی، و می گویی ای بنی آدم رجوع نمائید.
3Mennesket gør du til Støv igen, du siger: "Vend tilbage, I Menneskebørn!"
4هزار سال در نظر تو مثل دیروز که گذشته باشد و مانند قسمتی از شب است.
4Thi tusind År er i dine Øjne som Dagen i Går, der svandt, som en Nattevagt.
5تو به زندگی انسان دفعتاً خاتمه می دهی و عمر او مثل یک خواب کوتاه و مانند یک گیاهی زودگذر است.
5Du skyller dem bort, de bliver som en Søvn. Ved Morgen er de som Græsset, der gror;
6صبحگاهان می شگفد و می روید، شامگاهان بریده و پژمرده می شود.
6ved Morgen gror det og blomstrer, ved Aften er det vissent og tørt.
7غضب تو ما را نابود می سازد و خشم تو به وحشت می اندازد.
7Thi ved din Vrede svinder vi hen, og ved din Harme forfærdes vi.
8چونکه گناهان ما را در نظر خود گذاشته ای و خطایای مخفی ما را در نور روی خویش.
8Vor Skyld har du stillet dig for Øje, vor skjulte Brøst for dit Åsyns Lys.
9زیرا که تمام روزهای ما در خشم تو سپری شد و سالهای خود را مثل خیالی بسر برده ایم.
9Thi alle vore Dage glider hen i din Vrede, vore År svinder hen som et Suk.
10میعاد عمر ما هفتاد سال است و اگر تندرست و قوی باشیم ممکن است هشتاد سال زندگی کنیم، اما همه دوران زندگی ما آمیخته با رنج و زحمت است و بزودی به آخر می رسد و فنا می شویم.
10Vore Livsdage er halvfjerdsindstyve År, og kommer det højt, da firsindstyve. Deres Herlighed er Møje og Slid, thi hastigt går det, vi flyver af Sted.
11کیست که شدت خشم تو را بداند؟ و کیست که غضب تو را بفهمد تا بترسد، چنانکه از تو می باید ترسید؟
11Hvem fatter din Vredes Vælde, din Harme i Frygt for dig!
12به ما بیاموز که روزهای عمر خود را بشماریم تا دلِ ما فهیم و دانا گردد.
12At tælle vore Dage lære du os, så vi kan få Visdom i Hjertet!
13بیا ای خداوند! تا به کی؟ و بر بندگانت شفقت فرما.
13Vend tilbage, HERRE! Hvor længe! Hav Medynk med dine Tjenere;
14صبحگاهان ما را از رحمت خود سیر کن تا در تمام روزهای زندگی خود شادمانی و خوشی نمائیم.
14mæt os årle med din Miskundhed, så vi kan fryde og glæde os alle vore Dage.
15به اندازۀ روزهائی که سختی کشیدیم و سالهائی که بدبختی را دیدیم، به ما خوشی عطا فرما.
15Glæd os det Dagetal, du ydmygede os, det Åremål, da vi led ondt!
16بگذار بندگانت کارهای تو را ببینند و فرزندان شان عظمت تو را.لطف و نیکویی خداوند، خدای ما بر ما باد و عمل دستهای ما را بر ما استوار ساز! عمل دستهای ما را استوار گردان!
16Lad dit Værk åbenbares for dine Tjenere og din Herlighed over deres Børn!
17لطف و نیکویی خداوند، خدای ما بر ما باد و عمل دستهای ما را بر ما استوار ساز! عمل دستهای ما را استوار گردان!
17HERREN vor Guds Livsalighed være over os! Og frem vore Hænders Værk for os, ja frem vore Hænders Værk!