1آنگاه اَلیفاز تَیمانی جواب داد:
1Eliphaz de Théman prit la parole et dit:
2«ایوب، شخص عاقلی مثل تو نباید سخن احمقانه بگوید. کلام تو پوچ و مثل باد هوا است.
2Le sage répond-il par un vain savoir? Se gonfle-t-il la poitrine du vent d'orient?
3با این گونه سخنان بی معنی نمی توانی از خود دفاع کنی.
3Est-ce par d'inutiles propos qu'il se défend? Est-ce par des discours qui ne servent à rien?
4تو از خدا نمی ترسی و به او احترام نداری.
4Toi, tu détruis même la crainte de Dieu, Tu anéantis tout mouvement de piété devant Dieu.
5حرفهائی که می زنی گناهانت را آشکار می کنند و با حیله و نیرنگ صحبت می کنی.
5Ton iniquité dirige ta bouche, Et tu prends le langage des hommes rusés.
6حرف زبانت ترا محکوم می کند و علیه تو شهادت می دهد.
6Ce n'est pas moi, c'est ta bouche qui te condamne. Ce sont tes lèvres qui déposent contre toi.
7آیا فکر می کنی اولین انسانی که بدنیا آمد، تو بودی؟ آیا تو پیشتر از کوهها بوجود آمده ای؟
7Es-tu né le premier des hommes? As-tu été enfanté avant les collines?
8آیا تو از نقشۀ مخفی خدا آگاه بوده ای؟ آیا تو عاقلترین مرد روی زمین هستی؟
8As-tu reçu les confidences de Dieu? As-tu dérobé la sagesse à ton profit?
9هر چیزی را که تو می دانی ما هم می دانیم و چیزهائی را که تو می فهمی برای ما هم واضح و روشن است.
9Que sais-tu que nous ne sachions pas? Quelle connaissance as-tu que nous n'ayons pas?
10ما حکمت و دانش را از اشخاص مو سفید و سالخورده که سن شان زیادتر از سن پدر تو است، آموختیم.
10Il y a parmi nous des cheveux blancs, des vieillards, Plus riches de jours que ton père.
11خدا به تو تسلی می بخشد و تو آنرا رد می کنی. ما از طرف خدا با ملایمت با تو حرف زدیم،
11Tiens-tu pour peu de chose les consolations de Dieu, Et les paroles qui doucement se font entendre à toi?...
12اما تو به هیجان آمده ای و از چشمانت خشم و غضب شراره می زند.
12Où ton coeur t'entraîne-t-il, Et que signifie ce roulement de tes yeux?
13تو با این حرفهایت نشان می دهی که برضد خدا هستی.
13Quoi! c'est contre Dieu que tu tournes ta colère Et que ta bouche exhale de pareils discours!
14آیا یک انسان فانی می تواند واقعاً نیک و پاک باشد و عادل شمرده شود؟
14Qu'est-ce que l'homme, pour qu'il soit pur? Celui qui est né de la femme peut-il être juste?
15خدا حتی به فرشتگان خود هم اعتماد نمی کند و آسمان ها نیز در نظر او پاک نیستند،
15Si Dieu n'a pas confiance en ses saints, Si les cieux ne sont pas purs devant lui,
16چه رسد به انسان فاسد و ناچیز که شرارت را مثل آب می نوشد.
16Combien moins l'être abominable et pervers, L'homme qui boit l'iniquité comme l'eau!
17حالا به من گوش بده تا آنچه را که می دانم به تو بیان کنم.
17Je vais te parler, écoute-moi! Je raconterai ce que j'ai vu,
18اینها حقایقی اند که من از اشخاص دانشمند و حکیم آموختم که پدران شان بی کم و کاست به آن ها آشکار ساختند.
18Ce que les sages ont fait connaître, Ce qu'ils ont révélé, l'ayant appris de leurs pères.
19در آن وقت در سرزمین شان بیگانه ای نبود که آن ها را از راه راست خدا منحرف کند.
19A eux seuls appartenait le pays, Et parmi eux nul étranger n'était encore venu.
20شخص شریر که به دیگران ظلم می کند در سراسر عمر خود درد و رنج می بیند.
20Le méchant passe dans l'angoisse tous les jours de sa vie, Toutes les années qui sont le partage de l'impie.
21صداهای ترسناک در گوشش طنین می اندازد. در وقتیکه فکر می کند آسوده و آرام است، ناگهان مورد حملۀ غارتگران قرار می گیرد.
21La voix de la terreur retentit à ses oreilles; Au sein de la paix, le dévastateur va fondre sur lui;
22امید فرار از تاریکی برایش نیست و عاقبت با شمشیر هلاک می شود.
22Il n'espère pas échapper aux ténèbres, Il voit l'épée qui le menace;
23در دیار بیگانگان برای یک لقمه نان آواره می گردد و می داند آیندۀ تاریک در پیشرو دارد.
23Il court çà et là pour chercher du pain, Il sait que le jour des ténèbres l'attend.
24مصیبت و بدبختی مثل پادشاهی که برای جنگ آماده باشد، او را به وحشت می اندازد،
24La détresse et l'angoisse l'épouvantent, Elles l'assaillent comme un roi prêt à combattre;
25زیرا دست خود را بر ضد خدا دراز کرده است و با قادر مطلق می جنگد.
25Car il a levé la main contre Dieu, Il a bravé le Tout-Puissant,
26با گستاخی سپر خود را به دست گرفته به او حمله می کند.
26Il a eu l'audace de courir à lui Sous le dos épais de ses boucliers.
27او هرچند آرام و از مال دنیا بی نیاز باشد،
27Il avait le visage couvert de graisse, Les flancs chargés d'embonpoint;
28اما سرانجام در شهرهای ویران و خانه های غیر مسکون که در حال فروریختن هستند، بسر می برد.
28Et il habite des villes détruites, Des maisons abandonnées, Sur le point de tomber en ruines.
29ثروتش برباد می شود و چیزی برایش باقی نمی ماند.
29Il ne s'enrichira plus, sa fortune ne se relèvera pas, Sa prospérité ne s'étendra plus sur la terre.
30از تاریکی فرار کرده نمی تواند و مانند درختی که آتش بگیرد و شاخهایش بسوزند و شگوفه هایش دستخوش باد شوند، دارو ندار خود را از دست می دهد.
30Il ne pourra se dérober aux ténèbres, La flamme consumera ses rejetons, Et Dieu le fera périr par le souffle de sa bouche.
31انسان نباید به چیزهای بیهوده و ناپایدار خود را فریب بدهد، زیرا این کار فایده ای ندارد
31S'il a confiance dans le mal, il se trompe, Car le mal sera sa récompense.
32و پیش از آنکه چشم از جهان بپوشد، برایش معلوم می شود که اتکاء به چیزهای فانی بیهوده است.
32Elle arrivera avant le terme de ses jours, Et son rameau ne verdira plus.
33مثل تاک که انگورهای غوره اش پیش از پخته شدن بریزند و مانند درخت زیتون که شگوفه هایش بتکند، بی ثمر می گردند.
33Il sera comme une vigne dépouillée de ses fruits encore verts, Comme un olivier dont on a fait tomber les fleurs.
34اشخاص بی خدا، بی اولاد می شوند و خانۀ رشوه خواران در آتش می سوزد.آن ها برای شرارت نقشه می کشند و دلهای شان پُر از مکر و حیله است.»
34La maison de l'impie deviendra stérile, Et le feu dévorera la tente de l'homme corrompu.
35آن ها برای شرارت نقشه می کشند و دلهای شان پُر از مکر و حیله است.»
35Il conçoit le mal et il enfante le mal, Il mûrit dans son sein des fruits qui le trompent.