1فرزند من، به حکمت من توجه داشته باش و پند و نصیحت مرا گوش کن.
1Mein Sohn, merke auf meine Weisheit und neige dein Ohr meiner Belehrung zu;
2آنگاه خواهی دانست که چگونه درست رفتار کنی و سخنان تو نشان خواهند داد که عاقل و دانا هستی.
2daß du Vorsicht übest und deine Lippen Erkenntnis bewahren.
3لبهای زن شوهردار شاید از عسل شیرین تر و بوسه هایش از ابریشم ملایم تر باشد،
3Denn von Honig triefen die Lippen der Fremden, und glätter als Öl ist ihr Gaumen;
4اما در پایان کار غیر از تلخی و درد و رنج چیزی برایت باقی نمی گذارد.
4aber zuletzt ist sie bitter wie Wermut, scharf wie ein zweischneidig Schwert;
5چنین زنی، انسان را به طرف مرگ می کشاند و در قعر جهنم می اندازد.
5ihre Füße laufen zum Tod, ihre Schritte streben dem Totenreich zu;
6هرگز در راه راست قدم نمی گذارد، بلکه آواره و سرگردان است و خودش این را نمی داند.
6den Pfad des Lebens erwägt sie nicht einmal; sie geht eine unsichere Bahn, die sie selbst nicht kennt.
7پس ای فرزندان من، به من گوش بدهید و آنچه را که می گویم هرگز فراموش نکنید.
7Und nun, ihr Söhne, höret mir zu und weichet nicht von den Reden meines Mundes!
8به این قبیل زنان نزدیک نشوید و حتی نزدیک خانۀ آن ها هم نروید.
8Bleibe fern von dem Weg, der zu ihr führt, und nähere dich nicht der Tür ihres Hauses!
9مبادا آبروی خود را از دست داده و در جوانی به دست ظالمان هلاک شوید.
9Daß du nicht Fremden deine Ehre opferst und deine Jahre dem Grausamen;
10مبادا اموال شما نصیب بیگانگان شده و نتیجۀ یک عمر زحمت تان به هدر رود.
10daß sich nicht Fremde von deinem Vermögen sättigen und du dich nicht abmühen müssest für eines andern Haus,
11مبادا گوشت و استخوانهای تان فاسد شوند و در آخر عمر به حال خود گریه کنید
11also daß, wenn dir dann Leib und Fleisch hinschwindet, du zuletzt seufzen und sagen müssest:
12که چرا به پند و نصیحت دیگران گوش ندادیم و نخواستیم عبرت بگیریم.
12Warum habe ich doch die Zucht gehaßt, warum hat mein Herz die Zurechtweisung verachtet?
13به سخنان معلمین خود گوش ندادیم و به آن ها توجه نکردیم.
13Ich habe nicht gehört auf die Stimme meiner Lehrer und meinen Lehrmeistern kein Gehör geschenkt!
14ناگهان متوجه شدیم که در پیش مردم رسوا شده ایم.
14Fast wäre ich gänzlich ins Unglück geraten, inmitten der Versammlung und der Gemeinde!
15تنها به زن خودت عشق بورز و به او وفادار باش و فقط او را دوست بدار.
15Trinke Wasser aus deinem Born und Ströme aus deinem Brunnen!
16تا او هم به تو وفادار بماند و بدنبال مردهای دیگر نرود.
16Sollen deine Quellen sich auf die Straße ergießen, deine Wasserbäche auf die Plätze?
17او فقط زن تو باشد و نباید با مردهای دیگر رابطه داشته باشد.
17Sie sollen dir allein gehören und keinem Fremden neben dir!
18بنابراین، از زن خود که در جوانی با او ازدواج کرده ای، لذت ببر.
18Dein Born sei gesegnet, und freue dich des Weibes deiner Jugend!
19بگذار او مانند آهوی زیبا و خوش اندام، تو را با عشق و خوشی در آغوش بکشد.
19Die liebliche Hindin, die anmutige Gemse, möge dich ihr Busen allezeit ergötzen, mögest du dich an ihrer Liebe stets berauschen!
20ای پسرم، چرا باید عشق خود را به زن دیگری ابراز کنی و چشمانت دنبال زنان شوهردار باشد؟
20Warum aber, mein Sohn, wolltest du dich an einer andern vergehen und den Busen einer Fremden umarmen?
21هر جا بروی و هر کاری که انجام دهی، خداوند می بیند.
21Denn eines jeglichen Wege liegen klar vor den Augen des HERRN, und er achtet auf alle seine Pfade!
22گناهان مرد شریر مانند دامی است که خودش در آن گرفتار می شود.چون به ندای حقیقت گوش نمی دهد، هلاک می گردد و نادانی او، او را به گور می فرستد.
22Den Gottlosen nehmen seine eigenen Missetaten gefangen, und von den Stricken seiner Sünde wird er festgehalten.
23چون به ندای حقیقت گوش نمی دهد، هلاک می گردد و نادانی او، او را به گور می فرستد.
23Er stirbt an Zuchtlosigkeit, und infolge seiner großen Torheit taumelt er dahin.