¹ایوب جواب داد:

¹Tetapi Ayub menjawab, "Mengapa aku terus kamu kecam, dan kamu siksa dengan perkataan?

²«تا بکی می خواهید با سخنان تان مرا عذاب بدهید و دلم را بشکنید؟

²(19:1)

³به مراتب به من اهانت کرده اید و از رفتار خود با من خجالت نمی کشید.

³Berkali-kali kamu menghina aku, dan kamu aniaya aku tanpa rasa malu.

⁴اگر من گناهی کرده باشم، ضرر آن به خودم می رسد و به شما آسیبی نمی رساند.

⁴Seandainya salah perbuatanku, itu tidak merugikan kamu.

⁵شما خود را بهتر و برتر از من می دانید و مصیبت های مرا دلیل گناه من می پندارید.

⁵Kamu pikir dirimu lebih baik daripadaku; susahku kamu anggap bukti kesalahanku.

⁶در حالیکه خدا این روز بد را بر سر من آورده و به دام خود گرفتارم کرده است.

⁶Ketahuilah bahwa aku sedang disiksa Allah, dan ditangkap dalam perangkap-Nya.

⁷حتی وقتی از ظلمی که به من شده است فریاد می زنم و کمک می طلبم، کسی به داد من نمی رسد.

⁷Aku meronta karena kekejaman-Nya itu, tetapi tidak seorang pun yang memperhatikan aku. "Di mana keadilan," teriakku, tetapi tak ada yang mendengar aku.

⁸او راه مرا مسدود و تاریک کرده است و امید رهائی از این وضع برای من نیست.

⁸Allah menutup jalanku, aku tak dapat lewat, lorong-lorongku dibuat-Nya gelap pekat.

⁹او عزت و اعتبار مرا از بین برد و هرچه که داشتم از من گرفت.

⁹Ia merampas hartaku semua, dan nama baikku dirusakkan-Nya.

¹⁰از هر طرف مرا خُرد و خمیر کرده و نهال آرزوی مرا از ریشه بر کنده است.

¹⁰Ia menghantam aku dari segala jurusan, seperti orang mencabut akar dari tanaman, lalu membiarkannya merana dan layu, begitulah direnggut-Nya segala harapanku.

¹¹آتش غضب خود را بر من افروخته است و مرا دشمن خود می شمارد.

¹¹Murka Allah kepadaku menyala-nyala; aku dianggap-Nya sebagai musuh-Nya.

¹²لشکر خود را می فرستد تا خیمۀ مرا محاصره کنند.

¹²Pasukan-Nya menyerbu tanpa dapat dibendung; jalanku dihalangi, dan kemahku dikepung.

¹³او خانواده ام را از من جدا کرد و آشنایانم را بیگانه ساخت.

¹³Sanak saudaraku dijauhkan-Nya daripadaku; aku menjadi orang asing bagi semua kenalanku.

¹⁴خویشاوندان و دوستانِ نزدیک من فراموشم کردند

¹⁴Kaum kerabatku semua menjauhkan diri; teman-temanku tak ingat kepadaku lagi.

¹⁵و مهمان خانه ام مرا از یاد برد. کنیزان خانه ام مرا نمی شناسند و برای شان بیگانه شده ام.

¹⁵Hamba perempuanku lupa siapa aku, tuan mereka; dianggapnya aku orang yang belum dikenalnya.

¹⁶خدمتگار خود را با زاری و التماس صدا می کنم، اما او جوابم را نمی دهد.

¹⁶Kupanggil hambaku, tapi ia tak menyahut, meskipun kubujuk dia dengan lembut.

¹⁷زن من طاقت بوی دهان مرا ندارد و برادرانم از من بیزار هستند.

¹⁷Istriku muak mencium bau napasku, saudara kandungku tak sudi mendekatiku.

¹⁸حتی کودکان به نظر حقارت به من می نگرند و مسخره ام می کنند.

¹⁸Aku dihina oleh anak-anak di jalan; jika aku berdiri, aku ditertawakan.

¹⁹دوستان صمیمی ام از من متنفرند و کسانی را که دوست داشتم، مخالف من شده اند.

¹⁹Melihat aku, teman karibku merasa ngeri; aku ditinggalkan mereka yang kukasihi.

²⁰از من فقط پوست و استخوان باقی مانده است و به سختی از مرگ گریخته ام.

²⁰Tubuhku tinggal kulit pembalut tulang; hampir saja aku mati dan nyawaku melayang.

²¹شما دوستان من هستید، بر من رحم کنید، زیرا دست خدا مرا به این روز انداخته است.

²¹Hai kawan-kawanku, kasihanilah aku, sebab tangan Allah memukul aku.

²²چرا شما مثل خدا به من جفا می کنید؟ آیا اینهمه آزاری که دیده ام برای من کافی نیست؟

²²Allah terus menekan aku; mengapa kamu tiru Dia? Belum puaskah kamu menyiksa?

²³ای کاش سخنان مرا کسی یادداشت می کرد و در کتابی می نوشت

²³Ah, kiranya kata-kataku dicatat, sehingga akan selalu diingat;

²⁴و یا با قلم آهنین برای همیشه بر سنگی حک می نمود،

²⁴kiranya dengan besi dipahat pada batu, supaya bertahan sepanjang waktu.

²⁵زیرا می دانم که نجات بخشای من زنده است و سرانجام به زمین خواهد ایستاد.

²⁵Aku tahu bahwa di surga ada Pembelaku; akhirnya Ia akan datang menolong aku.

²⁶و یقین دارم که حتی پس از آنکه گوشت و پوست بدنم بپوسند، خدا را می بینم.

²⁶Meskipun kulitku luka-luka dan pecah, tapi selama aku bertubuh, akan kupandang Allah.

²⁷او برای من بیگانه نیست. او را با همین چشمان خود خواهم دید.

²⁷Dengan mataku sendiri Dia akan kulihat, dan bagiku Dia menjadi sahabat. Hatiku hancur sebab kamu berkata,

²⁸وقتی گفتید: «چگونه او را عذاب کنیم.» از حال رفتم. شما می خواستید با بهانه ای مرا متهم سازید.پس از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که روز داوری خدا در انتظار شما است.»

²⁸'Bagaimana caranya kita mendakwanya?' Kamu mencari alasan untuk membuat perkara.

²⁹پس از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که روز داوری خدا در انتظار شما است.»

²⁹Tetapi, kini takutlah kepada pedang! Sebab Allah murka dan menghukum orang berdosa; maka tahulah kamu, bahwa ada Allah yang mengadili manusia."