1اما حالا آنهائی که از من جوانتر هستند و عار داشتم که پدران شان با سگهای من از گله ام نگهبانی نمایند، مسخره ام می کنند.
1Tetapi kini aku diejek oleh orang yang lebih muda. Dahulu ayah mereka kupandang terlalu hina untuk menjaga dombaku bersama anjing gembala.
2آن ها یک عده اشخاص تنبل بودند که کاری از دست شان پوره نبود.
2Bagiku mereka tidak berguna karena sudah kehabisan tenaga.
3آنقدر فقیر و نادار بودند که از گرسنگی در بیابان می رفتند و زمین خشک آن را می کاویدند و ریشه و برگ گیاه را می خوردند.
3Mereka lapar dan menderita sekali, sehingga makan akar kering di gurun yang sunyi.
4از اجتماع راند شده بودند و مردم با آن ها مثلیکه دزد باشند، رفتار می کردند.
4Mereka mencabut belukar di padang belantara lalu memakan baik daun maupun akarnya.
5در غارها و حفره ها زندگی می کردند و در بین صخره ها پناه می بردند.
5Mereka diusir dengan tengking seperti orang mengusir maling.
6مثل حیوان عر می زدند و در زیر بوته ها با هم جمع می شدند.
6Mereka tinggal di dalam gua-gua; lubang-lubang di dinding gunung menjadi rumah mereka.
7حالا فرزندان شان مثل پدران خود بیکاره و بی نام و نشان هستند و از اجتماع طرد شده اند.
7Di rimba mereka meraung-raung seperti binatang, berkelompok di bawah semak belukar di hutan.
8اکنون آن ها به من می خندند و مرا بازیچۀ دست خود ساخته اند.
8Mereka tak bernama dan tak berharga, orang-orang yang sudah dihalau dari negerinya.
9از من نفرت می کنند به رویم تف می اندازند.
9Sekarang mereka datang dan aku ditertawakannya; bagi mereka, aku ini lelucon belaka.
10چون خدا مرا درمانده و بیچاره ساخته است، آن ها به مخالفت من برخاسته اند.
10Aku dipandang oleh mereka hina dan keji, bahkan mukaku mereka ludahi.
11فتنه گران از هر سو به من حمله می کنند و اسباب هلاکت مرا مهیا کرده اند.
11Karena Allah membuat aku lemah tidak berdaya, mereka melampiaskan amukan mereka.
12راه مرا می بندند و به من آزار می رسانند و کسی نیست که آن ها را باز دارد.
12Gerombolan itu menyerang aku dari depan, dan kejatuhanku mereka rencanakan.
13ناگهان از هر طرف بر من هجوم می آورند و بر سر من می ریزند.
13Mereka memotong jalanku untuk membinasakan aku; tak seorang pun menghalangi ketika mereka menyerbu.
14ترس و وحشت مرا فراگرفته و عزت و آبرویم برباد رفته است.
14Bagaikan banjir mereka dobrak tembok pertahananku; beramai-ramai mereka datang menindih tubuhku.
15حالا جانم بلب رسیده و رنجهای من پایانی ندارد.
15Kedahsyatan meliputi diriku; bagaikan hembusan angin, harga diriku berlalu; bagaikan awan lewat, hilanglah kebahagiaanku.
16در شب استخوانهایم به درد می آیند و لحظه ای آرام قرار ندارم.
16Sekarang hampir matilah aku; tak ada keringanan bagi deritaku.
17از شدت سختی لباس هایم بدورم می پیچد و گلویم را تنگ ساخته است.
17Pada waktu malam semua tulangku nyeri; rasa sakit yang menusuk tak kunjung berhenti.
18خدا مرا در گِل و لای افگنده و در خاک و خاکستر پایمالم کرده است.
18Allah mencengkeram aku pada leher bajuku sehingga pakaianku menggelambir pada tubuhku.
19پیش تو ای خدا، زاری و فریاد می کنم، اما تو به من جواب نمی دهی. در حضورت می ایستم، ولی تو به من توجه نمی نمائی.
19Ke dalam lumpur aku dihempaskan-Nya, aku menjadi seperti sampah saja!
20تو بر من رحم نداری و با قدرت به من جفا می کنی.
20Aku berseru kepada-Mu, ya Allah, Kau tak memberi jawaban; bila aku berdoa, Kau tak memperhatikan.
21مرا در میان تندباد می اندازی و در مسیر طوفان قرار می دهی.
21Engkau berlaku kejam terhadapku, Kautindas aku dengan seluruh kekuatan-Mu.
22می دانم که مرا به دست مرگ، یعنی به سرنوشتی که برای همۀ زنده جانها تعیین کرده ای، می سپاری.
22Engkau membiarkan angin melayangkan aku; dalam angin ribut Kauombang-ambingkan diriku.
23چرا به کسیکه از پا افتاده است و برای کمک التماس می نماید، حمله می کنی؟
23Aku tahu, Kaubawa aku kepada alam kematian, tempat semua yang hidup dikumpulkan.
24آیا من برای کسانی که در زحمت بودند، گریه نکردم و آیا بخاطر مردم مسکین و نیازمند غصه نخوردم؟
24Mengapa Kau menyerang orang yang celaka, yang tak dapat berbuat apa pun kecuali mohon iba?
25اما بجای خوبی بدی دیدم و بعوض نور تاریکی نصیبم شد.
25Bukankah aku menangis bersama orang yang kesusahan, dan mengasihani orang yang berkekurangan?
26دلم پریشان است و آرام ندارم و به روز بد گرفتار شده ام.
26Aku mengharapkan bahagia dan terang, tapi kesukaran dan kegelapanlah yang datang.
27ماتم کنان در عالم تاریکی سرگردان هستم. در میان جماعت می ایستم و برای کمک فریاد می زنم.
27Aku terkoyak oleh duka dan nestapa; hari demi hari makin banyak yang kuderita.
28همنشین من شغال و دوست من شترمرغ شده است.
28Di dalam kelam, tanpa cahaya, aku berkeliaran; aku berdiri di muka umum, minta pertolongan.
29پوست بدنم سیاه شده و به زمین می ریزد و استخوانهایم از شدت تب می سوزند.آواز چنگ من به ساز غم تبدیل شده است و از نَی من نوای ناله و صدای گریه می آید.
29Suaraku sedih penuh iba seperti tangis serigala dan burung unta.
30آواز چنگ من به ساز غم تبدیل شده است و از نَی من نوای ناله و صدای گریه می آید.
30Kulitku menjadi hitam; tubuhku terbakar oleh demam.
31Dahulu kudengar musik gembira, kini hanya ratapan tangis belaka.