¹آنگاه اَلیفاز تَیمانی جواب داد:

¹Lalu berbicaralah Elifas, katanya: "Ayub, kesalkah engkau bila aku bicara? Tak sanggup aku berdiam diri lebih lama.

²«ایوب، اگر با تو چند کلمه حرف بزنم آزرده نمی شوی؟ من دیگر نمی توانم خاموش بمانم.

²(4:1)

³ببین، تو به بسا کسان تعلیم داده ای و به مردمان ضعیف دلگرمی و قوت قلب بخشیده ای.

³Banyak orang telah kauberi pelajaran, dan mereka yang lemah telah kaukuatkan.

⁴با سخنان تشویق کننده، مردم را از لغزش بازداشته ای و به زانوان لرزنده نیرو داده ای.

⁴Kata-katamu yang memberi semangat, membangunkan orang yang tersandung, lemas dan penat.

⁵اما حالا خودت از مشکلات می نالی، پریشان هستی و از صبر کار نمی گیری.

⁵Tetapi kini engkau sendiri ditimpa duka; kau terkejut, dan menjadi putus asa.

⁶تو یک شخص پرهیزگار بودی و یک زندگی بی عیب داشتی، پس در این حال هم باید امید و اعتمادت را از دست ندهی.

⁶Bukankah engkau setia kepada Allah; bukankah hidupmu tiada cela? Jika begitu, sepantasnyalah engkau yakin dan tak putus asa.

⁷فکر کن، آیا هرگز دیده ای که شخص بیگناهی هلاک شود و یا مرد راستکاری از بین برود؟

⁷Pikirlah, pernahkah orang yang tak bersalah ditimpa celaka dan musibah?

⁸چنانچه دیده ام کسانی که شرارت و ظلم را می کارند، شرارت و ظلم را درو می کنند.

⁸Aku tahu dari pengamatan bahwa orang yang membajak ladang kejahatan, dan menabur benih bencana bagai biji tanaman, akan menuai celaka dan kesusahan!

⁹طوفان غضب خدا آن ها را از بین می برد و با آتش خشم خود آن ها را می سوزاند.

⁹Bagai badai, begitulah murka Allah membinasakan mereka hingga punah!

¹⁰مردم شریر مانند شیر درنده می غرند، اما خدا آن ها را خاموش می سازد و دندانهای شان را می شکند.

¹⁰Orang jahat mengaum dan meraung, bagaikan singa mereka menggerung. Tetapi Allah membungkam mereka serta mematahkan gigi-giginya.

¹¹مثل شیرهای نیرومند که از قلت غذا و گرسنگی ضعیف می شوند و می میرند، آن ها هم هلاک می گردند و فرزندان شان پراگنده می شوند.

¹¹Mereka mati seperti singa kekurangan makanan, sehingga anak-anaknya bercerai-berai tak keruan.

¹²باری وقتی که در خواب سنگینی رفته بودم، در رؤیا پیامی را شنیدم و بصورت زمزمه به گوش من رسید.

¹²Pernah suatu wahyu sampai kepadaku, bagaikan bisikan halus dalam telingaku.

¹³وحشت مرا فراگرفت و تنم به لرزه آمد.

¹³Tidurku terganggu dan terusik olehnya, seperti mendapat mimpi yang buruk di malam buta.

¹⁴شبحی از برابر من گذشت و از ترس موی بدنم راست ایستاد.

¹⁴Aku pun terkejut dan menggigil gentar; seluruh tubuhku bergundang, gemetar.

¹⁵می دانستم که شبح در آنجا حضور دارد، اما نمی توانستم آن را ببینم. در آن سکوت شب این صدا به گوشم رسید:

¹⁵Angin sepoi menyentuh wajahku, maka tegaklah bulu romaku.

¹⁶«آیا یک انسان فانی می تواند در نظر خدا که خالق او است، پاک و بی عیب باشد؟

¹⁶Suatu sosok berdiri di hadapanku; kutatap, tetapi ia asing bagiku. Lalu kudengar bunyi suara memecah heningnya suasana,

¹⁷او حتی بر خادمان آسمانی خود اعتماد نمی کند و فرشتگانش هم در نظر او پاک نیستند.

¹⁷'Mungkinkah manusia tanpa salah di hadapan Allah? Mungkinkah ia tidak bercela di mata Penciptanya?

¹⁸چه رسد به آنهائی که از خاک آفریده شده اند و مانند موریانه پایمال می شوند.

¹⁸Bahkan hamba-hamba Allah di surga, tak dapat dipercayai oleh-Nya. Bahkan pada malaikat-malaikat-Nya didapati-Nya kesalahan dan cela.

¹⁹از صبح تا شام زنده هستند و بعد بی خبر می میرند.رشتۀ زندگی شان قطع می شود و در جهالت و نادانی می میرند.»

¹⁹Apalagi makhluk dari tanah liat makhluk debu yang dapat dipencet seperti ngengat!

²⁰رشتۀ زندگی شان قطع می شود و در جهالت و نادانی می میرند.»

²⁰Makhluk itu hidup di waktu pagi, lalu mati terlantar di senja hari, dan untuk selamanya ia tak diingat lagi.

²¹Maka hilanglah segala yang dimiliki; ia pun mati tanpa beroleh akal budi.'