¹اما حالا آنهائی که از من جوانتر هستند و عار داشتم که پدران شان با سگهای من از گله ام نگهبانی نمایند، مسخره ام می کنند.

¹ امّا اکنون آنهایی که از من جوانتر هستند، و من عار داشتم که پدرانشان با سگهای من از گلّه‌ام نگهبانی نمایند، مسخره‌ام می‌کنند.

²آن ها یک عده اشخاص تنبل بودند که کاری از دست شان پوره نبود.

² آنها یک عدّه اشخاص تنبل بودند که کاری از دستشان ساخته نبود.

³آنقدر فقیر و نادار بودند که از گرسنگی در بیابان می رفتند و زمین خشک آن را می کاویدند و ریشه و برگ گیاه را می خوردند.

³ آن‌قدر فقیر بودند که از گرسنگی به بیابان می‌رفتند و ریشه و برگ گیاه می‌خوردند.

⁴از اجتماع راند شده بودند و مردم با آن ها مثلیکه دزد باشند، رفتار می کردند.

⁴ از اجتماع رانده شده بودند و مردم با آنها مانند دزدان رفتار می‌کردند.

⁵در غارها و حفره ها زندگی می کردند و در بین صخره ها پناه می بردند.

⁵ در غارها و حفره‌ها زندگی می‌کردند و در بین صخره‌ها پناه می‌بردند.

⁶مثل حیوان عر می زدند و در زیر بوته ها با هم جمع می شدند.

⁶ مثل حیوان زوزه می‌کشیدند و در زیر بوته‌ها با هم جمع می‌شدند.

⁷حالا فرزندان شان مثل پدران خود بیکاره و بی نام و نشان هستند و از اجتماع طرد شده اند.

⁷ گروهی بیکاره و بی‌نام و نشان هستند که از اجتماع طرد شده‌اند.

⁸اکنون آن ها به من می خندند و مرا بازیچۀ دست خود ساخته اند.

⁸ اکنون آنها می‌آیند و به من می‌خندند و مرا بازیچهٔ دست خود ساخته‌اند.

⁹از من نفرت می کنند به رویم تف می اندازند.

⁹ آنها با نفرت با من رفتار می‌کنند و فکر می‌کنند برای من خیلی خوب هستند، آنها حتّی به صورتم آب دهان می‌اندازند.

¹⁰چون خدا مرا درمانده و بیچاره ساخته است، آن ها به مخالفت من برخاسته اند.

¹⁰ چون خدا مرا درمانده و بیچاره ساخته است، آنها به مخالفت من برخاسته‌اند.

¹¹فتنه گران از هر سو به من حمله می کنند و اسباب هلاکت مرا مهیا کرده اند.

¹¹ فتنه‌گران از هر سو به من حمله می‌کنند و اسباب هلاکت مرا مهیّا کرده‌اند.

¹²راه مرا می بندند و به من آزار می رسانند و کسی نیست که آن ها را باز دارد.

¹² راه مرا می‌بندند و به من آزار می‌رسانند و کسی نیست که آنها را باز دارد.

¹³ناگهان از هر طرف بر من هجوم می آورند و بر سر من می ریزند.

¹³ ناگهان از هر طرف بر من هجوم می‌آورند و بر سر من می‌ریزند.

¹⁴ترس و وحشت مرا فراگرفته و عزت و آبرویم برباد رفته است.

¹⁴ ترس و وحشت مرا فراگرفته و عزّت و آبرویم بر باد رفته، و سعادتم مانند ابر از بین رفته است.

¹⁵حالا جانم بلب رسیده و رنجهای من پایانی ندارد.

¹⁵ اکنون جانم به لب رسیده و رنجهای من پایانی ندارد.

¹⁶در شب استخوانهایم به درد می آیند و لحظه ای آرام قرار ندارم.

¹⁶ شبها استخوانهایم درد می‌کنند و لحظه‌ای آرام و قرار ندارم.

¹⁷از شدت سختی لباس هایم بدورم می پیچد و گلویم را تنگ ساخته است.

¹⁷ خداوند یقهٔ مرا می‌گیرد و لباسم را دور من می‌پیچاند

¹⁸خدا مرا در گِل و لای افگنده و در خاک و خاکستر پایمالم کرده است.

¹⁸ خدا مرا در گل ولای افکنده و در خاک و خاکستر پایمالم کرده است.

¹⁹پیش تو ای خدا، زاری و فریاد می کنم، اما تو به من جواب نمی دهی. در حضورت می ایستم، ولی تو به من توجه نمی نمائی.

¹⁹ پیش تو ای خدا، زاری و فریاد می‌کنم، امّا تو به من جواب نمی‌دهی. در حضورت می‌ایستم، ولی تو به من توجّه نمی‌نمایی.

²⁰تو بر من رحم نداری و با قدرت به من جفا می کنی.

²⁰ تو بر من رحم نمی‌کنی و با قدرت بر من جفا می‌‌کنی.

²¹مرا در میان تندباد می اندازی و در مسیر طوفان قرار می دهی.

²¹ مرا در میان تندباد می‌اندازی و در مسیر توفان قرار می‌دهی.

²²می دانم که مرا به دست مرگ، یعنی به سرنوشتی که برای همۀ زنده جانها تعیین کرده ای، می سپاری.

²² می‌دانم که مرا به دست مرگ، یعنی به سرنوشتی که برای همهٔ موجودات تعیین کرده‌ای، می‌سپاری.

²³چرا به کسیکه از پا افتاده است و برای کمک التماس می نماید، حمله می کنی؟

²³ چرا به کسی‌که از پا افتاده و برای کمک التماس می‌نماید، حمله می‌‌کنی؟

²⁴آیا من برای کسانی که در زحمت بودند، گریه نکردم و آیا بخاطر مردم مسکین و نیازمند غصه نخوردم؟

²⁴ آیا من برای کسانی‌که در زحمت بودند، گریه نکردم و آیا به‌خاطر مردم مسکین و نیازمند، غصّه نخوردم؟

²⁵اما بجای خوبی بدی دیدم و بعوض نور تاریکی نصیبم شد.

²⁵ امّا به عوض خوبی، بدی دیدم و به عوض نور، تاریکی نصیبم شد.

²⁶دلم پریشان است و آرام ندارم و به روز بد گرفتار شده ام.

²⁶ دلم پریشان است و آرام ندارم و به روز بد گرفتار شده‌ام.

²⁷ماتم کنان در عالم تاریکی سرگردان هستم. در میان جماعت می ایستم و برای کمک فریاد می زنم.

²⁷ ماتم‌کنان در عالم تاریکی، سرگردان هستم. در میان جماعت می‌ایستم و برای کمک فریاد می‌زنم.

²⁸همنشین من شغال و دوست من شترمرغ شده است.

²⁸ همنشین من شغال و شترمرغ دوست من شده است.

²⁹پوست بدنم سیاه شده و به زمین می ریزد و استخوانهایم از شدت تب می سوزند.آواز چنگ من به ساز غم تبدیل شده است و از نَی من نوای ناله و صدای گریه می آید.

²⁹ پوست بدنم سیاه شده، به زمین می‌ریزد و استخوانهایم از شدّت تب می‌سوزند. آواز چنگ من به ساز غم تبدیل شده و از نی من، نوای ناله و صدای گریه می‌آید.

³⁰آواز چنگ من به ساز غم تبدیل شده است و از نَی من نوای ناله و صدای گریه می آید.

³⁰ آواز چنگ من به ساز غم تبدیل شده و از نی من، نوای ناله و صدای گریه می‌آید.