1ای جان من خداوند را ستایش کن، ای تمام وجود من نام مقدس او را متبارک بخوان.
1
ای جان من خداوند را ستایش کن!
ای تمام وجود من، نام مقدّس او را سپاس بخوان.
2ای جان من خداوند را ستایش کن و مهربانی های او را از یاد نبر.
2
ای جان من، خداوند را ستایش کن!
و احسانهای او را فراموش نکن.
3او تمام گناهانت را می بخشد و همۀ مرض های ترا شفا می دهد.
3
او تمام گناهان مرا می‌بخشد
و همهٔ مرضهایم را شفا می‌دهد.
4ترا از مرگ می رهاند و تاج رحمت و شفقت خود را بر سر تو می نهد.
4
مرا از دست مرگ می‌رهاند
و با مهر و محبّت پایدار خود، مرا برکت می‌دهد.
5جان ترا از نعمت های خود سیر می کند تا جوانی تو مثل عقاب تازه شود.
5
مرا از نعمات خود بهره‌مند می‌کند،
تا مانند عقاب، جوان و قوی بمانم.
6خداوند عدالت را به جا می آورد و انصاف را برای همۀ مظلومان.
6
خداوند، عدالت را برای مظلومان بجا می‌آورد
و از حق ایشان دفاع می‌کند.
7طریق های خود را به موسی تعلیم داد و اعمال خود را به بنی اسرائیل.
7
او ارادهٔ خود را به موسی آشکار ساخت
و قوم اسرائیل، معجزات او را دیدند.
8خداوند بخشنده و مهربان است، دیر غضب و بسیار رحیم.
8
خداوند، رحیم و مهربان است.
دیرغضب و بسیار رئوف.
9تا به ابد محاکمه نمی کند و خشم را همیشه نگاه نخواهد داشت.
9
کینه به دل نمی‌گیرد
و خشم او دیر نمی‌پاید.
10با ما موافق گناهان ما عمل ننموده و ما را مطابق خطاهائی ما جزا نداده است،
10
ما را بر حسب گناهانمان مجازات نمی‌کند
و طبق خطاهایمان ما را تنبیه نمی‌نماید.
11زیرا آنقدر که آسمان از زمین بلندتر است، به همان قدر رحمت او بر ترسندگانش عظیم است.
11
زیرا به اندازه‌ای که آسمان از زمین بلندتر است،
به همان‌‌قدر محبّت پایدار خداوند بر آنانی که او را گرامی می‌دارند، عظیم است.
12به اندازه ای که مشرق از مغرب دور است، گناهان ما را از ما دور می کند.
12
به اندازه‌ای که مشرق از مغرب دور است،
به همان‌‌قدر گناهان ما را از ما دور می‌سازد.
13چنانکه پدر بر فرزندان خود رحیم است، خداوند هم بر ترسندگان خود شفقت می نماید.
13
همان‌‌قدر که پدر با فرزندان خود مهربان است،
همان‌طور نیز خداوند با کسانی‌که او را گرامی می‌دارند، مهربان است.
14خداوند از سرشت ما آگاه است و می داند که خاک هستیم.
14
زیرا می‌‌داند که ما چگونه سرشته شده‌ایم
و به یاد می‌آورد که ما از خاک هستیم!
15روزهای عمر انسان مثل گیاه است و مانند گل صحر می شگفد.
15
عمر آدمی همچون علف صحراست.
مانند گل وحشی می‌شکفد.
16وقتی باد بر آن می وزد، نابود می شود و مکانش دیگر آن را نمی شناسد.
16
وقتی باد بر آن بوزد، از بین می‌رود
و اثری از آن برجای نمی‌ماند.
17لیکن رحمت خداوند بر ترسندگانش از ازل تا به ابد است و عدالت او بر فرزندانِ فرزندان شان
17
امّا برای آنانی که خداوند را گرامی می‌دارند
و پیمان خود را با او حفظ می‌کنند
و اوامر او را بجا می‌آورند،
محبّت او همیشه پایدار است و لطف او بر تمام نسلهای ایشان.
18و بر آنانی که عهد او را حفظ می کنند و فرایض او را یاد می دارند تا آن ها را بجا آورند.
18
خداوند تخت خود را در آسمانها برقرار کرده
و از آنجا بر همهٔ عالم حکمرانی می‌کند.
19خداوند تخت خود را در آسمان ها برقرار نموده و بر همه سلطنت می کند.
19
ای فرشتگان نیرومند که فرمانبردار او هستید
و اوامر او را بجا می‌آورید،
او را ستایش کنید!
20خداوند را متبارک خوانید، ای فرشتگان او که در قوّت زورآورید و آواز کلام او را می شنوید و به جا می آورید.
20
ای لشکریان آسمانی،
ای خدمتگزارانی که ارادهٔ خداوند را انجام می‌دهید، او را ستایش کنید!
ای همهٔ مخلوقات خداوند،
او را در سراسر قلمرو او بستایید.
ای جان من خداوند را ستایش کن!
21ای تمام لشکرهای او، خداوند را ستایش کنید و ای خادمان او که ارادۀ او را به جا می آورید!ای همۀ کارهای خداوند، او را در همه جاهای سلطنت او متبارک خوانید! ای جان من خداوند را ستایش کن.
21
ای همهٔ مخلوقات خداوند،
او را در سراسر قلمرو او بستایید.
ای جان من خداوند را ستایش کن!
22ای همۀ کارهای خداوند، او را در همه جاهای سلطنت او متبارک خوانید! ای جان من خداوند را ستایش کن.