¹چشمان خود را بسوی تو که بر تخت خود در آسمان ها نشسته ای، بر می افرازم!

¹ ای خداوند، چشمان من به سوی توست، به تو که در آسمان فرمانروایی می‌کنی.

²اینک مثل چشمان غلامان بسوی آقایان خود، و مثل چشمان کنیزی بسوی خانم خانۀ خویش، همچنان چشمان ما بسوی خداوند، خدای ماست تا بر ما رحم فرماید.

² مانند غلام و کنیزی که از ارباب خود انتظار دارد، همچنین ما نیز ای خداوند خدای ما، از تو انتظار رحمت داریم.

³ای خداوند، بر ما رحم فرما، بر ما رحم کن زیرا که بسیار خوار و ذلیل شده ایم.از توهین کسانی که خود در راحتی و آسایش هستند و از تحقیر کردن مغروران جان ما به لب رسیده است.

³ خداوندا، بر ما رحم کن، بر ما رحم کن، به ما بسیار اهانت شده است. از دست ثروتمندان ظالم و متکبّر، جان ما به لب رسیده است.

⁴از توهین کسانی که خود در راحتی و آسایش هستند و از تحقیر کردن مغروران جان ما به لب رسیده است.

⁴ از دست ثروتمندان ظالم و متکبّر، جان ما به لب رسیده است.