1ای خداوند، پناهگاه ما در جمیع نسل ها تو بوده ای.
1
خداوندا، تو همیشه پناهگاه ما بوده‌ای.
2پیش از آنکه کوهها به وجود آید و زمین و جهان را بیافرینی، از ازل تا به ابد تو خدا هستی.
2
پیش از آن که کوهها را بیافرینی
و زمین و جهان را به وجود آوری،
از ازل خدا بوده‌ای
و تا ابد خدا خواهی بود.
3انسان را به خاک بر می گردانی، و می گویی ای بنی آدم رجوع نمائید.
3
تو آدمیان را به خاک برمی‌گردانی و می‌گویی:
«ای فرزندان آدم به خاک بازگردید.»
4هزار سال در نظر تو مثل دیروز که گذشته باشد و مانند قسمتی از شب است.
4
هزاران سال در نظر تو مانند یک روز است،
مانند دیروز که گذشته است
و مانند پاسی از شب.
5تو به زندگی انسان دفعتاً خاتمه می دهی و عمر او مثل یک خواب کوتاه و مانند یک گیاهی زودگذر است.
5
تو ما را مانند توفان از جا می‌کنی،
زندگی ما مانند یک خواب است،
مثل گیاهی که صبحگاهان می‌روید،
6صبحگاهان می شگفد و می روید، شامگاهان بریده و پژمرده می شود.
6
صبحگاهان می‌روید
و شب هنگام از بین می‌رود.
7غضب تو ما را نابود می سازد و خشم تو به وحشت می اندازد.
7
با غضب تو از بین می‌رویم
و خشم تو ما را به وحشت می‌اندازد.
8چونکه گناهان ما را در نظر خود گذاشته ای و خطایای مخفی ما را در نور روی خویش.
8
گناهان ما را در حضور خود گذاشته‌ای
و خطاهای پنهانی ما نزد تو آشکار است.
9زیرا که تمام روزهای ما در خشم تو سپری شد و سالهای خود را مثل خیالی بسر برده ایم.
9
غضب تو عمر ما را کوتاه می‌سازد
و مانند خیالی به آن خاتمه می‌دهد.
10میعاد عمر ما هفتاد سال است و اگر تندرست و قوی باشیم ممکن است هشتاد سال زندگی کنیم، اما همه دوران زندگی ما آمیخته با رنج و زحمت است و بزودی به آخر می رسد و فنا می شویم.
10
دوران عمر ما هفتاد سال است
و یا اگر قویتر باشیم، ممکن است هشتاد سال زندگی کنیم،
امّا همهٔ دوران زندگی ما آمیخته با رنج و زحمت است
و بزودی به سر می‌رسد و فنا می‌شویم.
11کیست که شدت خشم تو را بداند؟ و کیست که غضب تو را بفهمد تا بترسد، چنانکه از تو می باید ترسید؟
11
چه کسی می‌تواند میزان خشم تو را بداند؟
چه کسی می‌‌داند که از غضب تو چقدر باید ترسید؟
12به ما بیاموز که روزهای عمر خود را بشماریم تا دلِ ما فهیم و دانا گردد.
12
به ما تعلیم بده تا بدانیم که دوران عمر ما چقدر کوتاه است،
تا شاید عاقل شویم.
13بیا ای خداوند! تا به کی؟ و بر بندگانت شفقت فرما.
13
خداوندا، خشم تو چقدر طول خواهد کشید؟
بر بندگان خود رحم فرما.
14صبحگاهان ما را از رحمت خود سیر کن تا در تمام روزهای زندگی خود شادمانی و خوشی نمائیم.
14
صبحگاهان دلهای ما را از محبّت پایدار خود لبریز گردان
تا عمر خود را با سرود و شادی به سر بریم.
15به اندازۀ روزهائی که سختی کشیدیم و سالهائی که بدبختی را دیدیم، به ما خوشی عطا فرما.
15
به اندازهٔ روزهایی كه غم نصیب ما کردی،
اکنون ما را شادمان ساز.
16بگذار بندگانت کارهای تو را ببینند و فرزندان شان عظمت تو را.لطف و نیکویی خداوند، خدای ما بر ما باد و عمل دستهای ما را بر ما استوار ساز! عمل دستهای ما را استوار گردان!
16
تا بندگانت کارهای عجیب تو را مشاهده کنند
و فرزندان ما قدرت عظیم تو را ببینند.
رحمت و لطف تو، ای خدای ما، نصیب ما باد
و خدا ما را در تمام كارهایمان برکت دهد!
17لطف و نیکویی خداوند، خدای ما بر ما باد و عمل دستهای ما را بر ما استوار ساز! عمل دستهای ما را استوار گردان!
17
رحمت و لطف تو، ای خدای ما، نصیب ما باد
و خدا ما را در تمام كارهایمان برکت دهد!