¹صوفرِ نعماتی جواب داد:

¹Então respondeu Zofar, o naamatita, dizendo:

²«آیا به این همه سخنان پوچ و بیهوده نباید جواب داد؟

²Não se dará resposta � multidão de palavras? ou será justificado o homem falador?

³آیا کسی با پُرگوئی می تواند حق بجانب شمرده شود؟ آیا با یاوه گوئی می توانی دیگران را خاموش سازی؟ آیا می خواهی وقتی که دیگران را مسخره می کنی، آن ها ساکت بمانند و اعتراضی نکنند؟

³Acaso as tuas jactâncias farão calar os homens? e zombarás tu sem que ninguém te envergonhe?

⁴تو ادعا می کنی که در پیشگاه خداوند پاک و بیگناه هستی،

⁴Pois dizes: A minha doutrina é pura, e limpo sou aos teus olhos.

⁵اما ای کاش، خدا لب به سخن بگشاید و جواب ترا بدهد

⁵Mas, na verdade, oxalá que Deus falasse e abrisse os seus lábios contra ti,

⁶و اسرار حکمت خود را برایت بیان کند، زیرا حکمت خدا جنبه های زیادی دارد که دانستن آن ها برای انسان خیلی مشکل است. بدان که خدا ترا کمتر از آنچه که سزاوار هستی، جزا داده است.

⁶e te fizesse saber os segredos da sabedoria, pois é multiforme o seu entendimento; sabe, pois, que Deus exige de ti menos do que merece a tua iniqüidade.

⁷کسی نمی تواند حد و اندازۀ عظمت و قدرت خدای قادر مطلق را درک کند.

⁷Poderás descobrir as coisas profundas de Deus, ou descobrir perfeitamente o Todo-Poderoso?

⁸عظمت او بالا تر از آسمان ها و عمیقتر و وسیعتر از بحرها است و عقل تو حتی از تصور آن عاجز است.

⁸Como as alturas do céu é a sua sabedoria; que poderás tu fazer? Mais profunda é ela do que o Seol; que poderás tu saber?

⁹اگر خدا ترا بگیرد و محاکمه کند، چه کسی می تواند مانع او شود؟

⁹Mais comprida é a sua medida do que a terra, e mais larga do que o mar.

¹⁰زیرا اعمال هیچ کسی از او پوشیده نیست و می داند که گناهکار کیست.

¹⁰Se ele passar e prender alguém, e chamar a juízo, quem o poderá impedir?

¹¹شخص احمق وقتی دانا می شود، که خر وحشی انسان بزاید.

¹¹Pois ele conhece os homens vãos; e quando vê a iniqüidade, não atentará para ela?

¹²حالا اگر با قلب صاف و پاک دست دعا را به سوی خدا بلند کنی،

¹²Mas o homem vão adquirirá entendimento, quando a cria do asno montês nascer homem.

¹³از بدی و گناه بپرهیزی و شرارت را در خانه ات راه ندهی،

¹³Se tu preparares o teu coração, e estenderes as mãos para ele;

¹⁴آنوقت می توانی با سربلندی، اطمینان کامل و بدون ترس و تشویش با دنیا روبرو شوی.

¹⁴se há iniqüidade na tua mão, lança-a para longe de ti, e não deixes a perversidade habitar nas tuas tendas;

¹⁵مصیبت ها را فراموش می کنی و همه را مثل آب رفته به خاطر می آوری.

¹⁵então levantarás o teu rosto sem mácula, e estarás firme, e não temerás.

¹⁶زندگی ات درخشانتر از آفتاب نیمروز و تاریکی آن مثل صبح روشن می شود.

¹⁶Pois tu te esquecerás da tua miséria; apenas te lembrarás dela como das águas que já passaram.

¹⁷با امید و اطمینانِ خاطر زندگی می کنی و در راحت و آسایش بسر می بری.

¹⁷E a tua vida será mais clara do que o meio-dia; a escuridão dela será como a alva.

¹⁸بدون ترس می خوابی و همگی از تو تعریف و توصیف می کنند.اما چشمان بدکاران کور و راهِ گریز از هر سو به روی شان بسته می شود و یگانه امید شان مرگ می باشد.»

¹⁸E terás confiança, porque haverá esperança; olharás ao redor de ti e repousarás seguro.

¹⁹اما چشمان بدکاران کور و راهِ گریز از هر سو به روی شان بسته می شود و یگانه امید شان مرگ می باشد.»

¹⁹Deitar-te-ás, e ninguém te amedrontará; muitos procurarão obter o teu favor.

²⁰Mas os olhos dos ímpios desfalecerão, e para eles não haverá refúgio; a sua esperança será o expirar.