¹ایوب جواب داد:

¹Então Jó respondeu, dizendo:

²«من این سخنان را بسیار شنیده ام. تسلی شما مرا زیادتر عذاب می کند.

²Tenho ouvido muitas coisas como essas; todos vós sois consoladores molestos.

³تا به کی به این حرفهای بیهودۀ تان ادامه می دهید؟ آیا شما باید همیشه حرف آخر را بزنید؟

³Não terão fim essas palavras de vento? Ou que é o que te provoca, para assim responderes?

⁴اگر من بجای شما می بودم، من هم می توانستم همین حرفها را بزنم و بعنوان اعتراض سر خود را تکان می دادم.

⁴Eu também poderia falar como vós falais, se vós estivésseis em meu lugar; eu poderia amontoar palavras contra vós, e contra vós menear a minha cabeça;

⁵شما را نصیحت می کردم و با سخنان گرم شما را تسلی می دادم.

⁵poderia fortalecer-vos com a minha boca, e a consolação dos meus lábios poderia mitigar a vossa dor.

⁶هر چیزیکه بگویم از درد و رنج من کاسته نمی شود و اگر خاموش هم باشم دردم را دوا نمی کند.

⁶Ainda que eu fale, a minha dor naõ se mitiga; e embora me cale, qual é o meu alívio?

⁷زیرا تو ای خدا، تو مرا از زندگی خسته ساختی و خانواده ام را از بین بردی.

⁷Mas agora, ó Deus, me deixaste exausto; assolaste toda a minha companhia.

⁸تو عرصه را بر من تنگ کردی و دشمن من شدی. آنقدر لاغر شده ام که از بدن من فقط پوست و استخوان باقی مانده است و مردم این را دلیل گناهان من می دانند.

⁸Tu me emagreceste, e isso constitui uma testemunha contra mim; contra mim se levanta a minha magreza, e o meu rosto testifica contra mim.

⁹با خشم خود گوشت بدنم را پاره کرده است، به نظر نفرت به من نگاه می کند و مرا دشمن خود می پندارد.

⁹Na sua ira ele me despedaçou, e me perseguiu; rangeu os dentes contra mim; o meu adversário aguça os seus olhos contra mim.

¹⁰مردم مرا مسخره می کنند و به دور من جمع شده به روی من سیلی می زنند.

¹⁰Os homens abrem contra mim a boca; com desprezo me ferem nas faces, e contra mim se ajuntam � uma.

¹¹خدا مرا به دست مردم ظالم و شریر سپرده است.

¹¹Deus me entrega ao ímpio, nas mãos dos iníquos me faz cair.

¹²من زندگی آرام و آسوده ای داشتم، اما خدا از گلوی من گرفت و تکه تکه ام کرد. حالا مرا هدف خود قرار داده است

¹²Descansado estava eu, e ele me quebrantou; e pegou-me pelo pescoço, e me despedaçou; colocou-me por seu alvo;

¹³و تیرهای خود را از هر سو به سوی من حواله می کند، مرا مجروح می سازد و رحمی نشان نمی دهد.

¹³cercam-me os seus flecheiros. Atravessa-me os rins, e não me poupa; derrama o meu fel pela terra.

¹⁴او مانند یک جنگجو حمله می کند و پیهم به من زخم می زند.

¹⁴Quebranta-me com golpe sobre golpe; arremete contra mim como um guerreiro.

¹⁵لباس ماتم پوشیده و در خاکِ خواری نشسته ام.

¹⁵Sobre a minha pele cosi saco, e deitei a minha glória no pó.

¹⁶از بس که گریه کرده ام چشمانم سرخ شده و دیدگانم را تاریکی فرا گرفته است.

¹⁶O meu rosto todo está inflamado de chorar, e há sombras escuras sobre as minhas pálpebras,

¹⁷اما من شخص شریری نیستم و دعای من از صمیم قلب است.

¹⁷embora não haja violência nas minhas maos, e seja pura a minha oração.

¹⁸ای زمین، حق مرا تلف مکن و نگذار که فریاد من بخاطر عدالت خاموش شود.

¹⁸ó terra, não cubras o meu sangue, e não haja lugar em que seja abafado o meu clamor!

¹⁹شاهد من در آسمان است و از من شفاعت می کند.

¹⁹Eis que agora mesmo a minha testemunha está no céu, e o meu fiador nas alturas.

²⁰دوستان من مسخره ام می کنند، اما من سیل اشک را در حضور خدا جاری می سازم

²⁰Os meus amigos zombam de mim; mas os meus olhos se desfazem em lágrimas diante de Deus,

²¹و پیش او زاری می کنم که به عنوان یک دوست به من گوش بدهد و حرفهای مرا بشنود.زیرا به زودی می میرم و به جائی می روم که امید بازگشت از آن نیست.

²¹para que ele defenda o direito que o homem tem diante de Deus e o que o filho do homem tem perante, o seu proximo.

²²زیرا به زودی می میرم و به جائی می روم که امید بازگشت از آن نیست.

²²Pois quando houver decorrido poucos anos, eu seguirei o caminho por onde não tornarei.