¹اما حالا آنهائی که از من جوانتر هستند و عار داشتم که پدران شان با سگهای من از گله ام نگهبانی نمایند، مسخره ام می کنند.

¹Mas agora zombam de mim os de menos idade do que eu, cujos pais teria eu desdenhado de pôr com os cães do meu rebanho.

²آن ها یک عده اشخاص تنبل بودند که کاری از دست شان پوره نبود.

²Pois de que me serviria a força das suas mãos, homens nos quais já pereceu o vigor?

³آنقدر فقیر و نادار بودند که از گرسنگی در بیابان می رفتند و زمین خشک آن را می کاویدند و ریشه و برگ گیاه را می خوردند.

³De míngua e fome emagrecem; andam roendo pelo deserto, lugar de ruínas e desolação.

⁴از اجتماع راند شده بودند و مردم با آن ها مثلیکه دزد باشند، رفتار می کردند.

⁴Apanham malvas junto aos arbustos, e o seu mantimento são as raízes dos zimbros.

⁵در غارها و حفره ها زندگی می کردند و در بین صخره ها پناه می بردند.

⁵São expulsos do meio dos homens, que gritam atrás deles, como atrás de um ladrão.

⁶مثل حیوان عر می زدند و در زیر بوته ها با هم جمع می شدند.

⁶Têm que habitar nos desfiladeiros sombrios, nas cavernas da terra e dos penhascos.

⁷حالا فرزندان شان مثل پدران خود بیکاره و بی نام و نشان هستند و از اجتماع طرد شده اند.

⁷Bramam entre os arbustos, ajuntam-se debaixo das urtigas.

⁸اکنون آن ها به من می خندند و مرا بازیچۀ دست خود ساخته اند.

⁸São filhos de insensatos, filhos de gente sem nome; da terra foram enxotados.

⁹از من نفرت می کنند به رویم تف می اندازند.

⁹Mas agora vim a ser a sua canção, e lhes sirvo de provérbio.

¹⁰چون خدا مرا درمانده و بیچاره ساخته است، آن ها به مخالفت من برخاسته اند.

¹⁰Eles me abominam, afastam-se de mim, e no meu rosto não se privam de cuspir.

¹¹فتنه گران از هر سو به من حمله می کنند و اسباب هلاکت مرا مهیا کرده اند.

¹¹Porquanto Deus desatou a minha corda e me humilhou, eles sacudiram de si o freio perante o meu rosto.

¹²راه مرا می بندند و به من آزار می رسانند و کسی نیست که آن ها را باز دارد.

¹²ë direita levanta-se gente vil; empurram os meus pés, e contra mim erigem os seus caminhos de destruição.

¹³ناگهان از هر طرف بر من هجوم می آورند و بر سر من می ریزند.

¹³Estragam a minha vereda, promovem a minha calamidade; não há quem os detenha.

¹⁴ترس و وحشت مرا فراگرفته و عزت و آبرویم برباد رفته است.

¹⁴Vêm como por uma grande brecha, por entre as ruínas se precipitam.

¹⁵حالا جانم بلب رسیده و رنجهای من پایانی ندارد.

¹⁵Sobrevieram-me pavores; é perseguida a minha honra como pelo vento; e como nuvem passou a minha felicidade.

¹⁶در شب استخوانهایم به درد می آیند و لحظه ای آرام قرار ندارم.

¹⁶E agora dentro de mim se derrama a minha alma; os dias da aflição se apoderaram de mim.

¹⁷از شدت سختی لباس هایم بدورم می پیچد و گلویم را تنگ ساخته است.

¹⁷De noite me são traspassados os ossos, e o mal que me corrói não descansa.

¹⁸خدا مرا در گِل و لای افگنده و در خاک و خاکستر پایمالم کرده است.

¹⁸Pela violência do mal está desfigurada a minha veste; como a gola da minha túnica, me aperta.

¹⁹پیش تو ای خدا، زاری و فریاد می کنم، اما تو به من جواب نمی دهی. در حضورت می ایستم، ولی تو به من توجه نمی نمائی.

¹⁹Ele me lançou na lama, e fiquei semelhante ao pó e � cinza.

²⁰تو بر من رحم نداری و با قدرت به من جفا می کنی.

²⁰Clamo a ti, e não me respondes; ponho-me em pé, e não atentas para mim.

²¹مرا در میان تندباد می اندازی و در مسیر طوفان قرار می دهی.

²¹Tornas-te cruel para comigo; com a força da tua mão me persegues.

²²می دانم که مرا به دست مرگ، یعنی به سرنوشتی که برای همۀ زنده جانها تعیین کرده ای، می سپاری.

²²Levantas-me sobre o vento, fazes-me cavalgar sobre ele, e dissolves-me na tempestade.

²³چرا به کسیکه از پا افتاده است و برای کمک التماس می نماید، حمله می کنی؟

²³Pois eu sei que me levarás � morte, e � casa do ajuntamento destinada a todos os viventes.

²⁴آیا من برای کسانی که در زحمت بودند، گریه نکردم و آیا بخاطر مردم مسکین و نیازمند غصه نخوردم؟

²⁴Contudo não estende a mão quem está a cair? ou não clama por socorro na sua calamidade?

²⁵اما بجای خوبی بدی دیدم و بعوض نور تاریکی نصیبم شد.

²⁵Não chorava eu sobre aquele que estava aflito? ou não se angustiava a minha alma pelo necessitado?

²⁶دلم پریشان است و آرام ندارم و به روز بد گرفتار شده ام.

²⁶Todavia aguardando eu o bem, eis que me veio o mal, e esperando eu a luz, veio a escuridão.

²⁷ماتم کنان در عالم تاریکی سرگردان هستم. در میان جماعت می ایستم و برای کمک فریاد می زنم.

²⁷As minhas entranhas fervem e não descansam; os dias da aflição me surpreenderam.

²⁸همنشین من شغال و دوست من شترمرغ شده است.

²⁸Denegrido ando, mas não do sol; levanto-me na congregação, e clamo por socorro.

²⁹پوست بدنم سیاه شده و به زمین می ریزد و استخوانهایم از شدت تب می سوزند.آواز چنگ من به ساز غم تبدیل شده است و از نَی من نوای ناله و صدای گریه می آید.

²⁹Tornei-me irmão dos chacais, e companheiro dos avestruzes.

³⁰آواز چنگ من به ساز غم تبدیل شده است و از نَی من نوای ناله و صدای گریه می آید.

³⁰A minha pele enegrece e se me cai, e os meus ossos estão queimados do calor.

³¹Pelo que se tornou em pranto a minha harpa, e a minha flauta em voz dos que choram.