1الیهو به سخنان خود ادامه داده گفت:
1Prosseguiu Eliú, dizendo:
2«ای مردان دانا، به سخنان من گوش بدهید و ای عاقلان بشنوید!
2Ouvi, vós, sábios, as minhas palavras; e vós, entendidos, inclinai os ouvidos para mim.
3همانطوریکه مزۀ غذا با زبان احساس می شود، گوش هم سخنان را تشخیص می دهد.
3Pois o ouvido prova as palavras, como o paladar experimenta a comida.
4پس ما باید آنچه را که درست است انتخاب کنیم و چیزهای خوب را اختیار نمائیم.
4O que é direito escolhamos para nós; e conheçamos entre nós o que é bom.
5ایوب گفت: «من بیگناه هستم و خدا مرا از حق من محروم کرده است.
5Pois Jó disse: Sou justo, e Deus tirou-me o direito.
6باوجودیکه تقصیری ندارم، اما خدا مرا دروغگو می شمارد. گرچه خطائی از من سر نزده است، ولی زخمهای علاج ناپذیر در بدن خود دارم.»
6Apesar do meu direito, sou considerado mentiroso; a minha ferida é incurável, embora eu esteja sem transgressão.
7آیا کسی را دیده اید که مثل ایوب سخنان تمسخرآمیز بزند؟
7Que homem há como Jó, que bebe o escárnio como água,
8او همنشین مردم شریر است و با اشخاص بد سر و کار دارد.
8que anda na companhia dos malfeitores, e caminha com homens ímpios?
9او می گوید: «چه فایده که انسان رضامندی خدا را حاصل کند؟»
9Porque disse: De nada aproveita ao homem o comprazer-se em Deus.
10ای کسانی که دارای عقل و شعور هستید سخنان مرا بشنوید. خدای قادر مطلق هرگز ظلم و بدی نمی کند.
10Pelo que ouvi-me, vós homens de entendimento: longe de Deus o praticar a maldade, e do Todo-Poderoso o cometer a iniqüidade!
11او هر کسی را مطابق اعمالش مکافات می دهد و هر انسان را طوریکه سزاوار است، مجازات می کند.
11Pois, segundo a obra do homem, ele lhe retribui, e faz a cada um segundo o seu caminho.
12خدای قادر مطلق بدی را نمی پسندد و بی عدالتی نمی کند.
12Na verdade, Deus não procederá impiamente, nem o Todo-Poderoso perverterá o juízo.
13اختیار تمام دنیا در دست او است و با قدرت خود جهان را اداره می کند.
13Quem lhe entregou o governo da terra? E quem lhe deu autoridade sobre o mundo todo?
14اگر خدا اراده کند و روح و نَفَس خود را از انسان پس بگیرد،
14Se ele retirasse para si o seu espírito, e recolhesse para si o seu fôlego,
15همۀ انسانها هلاک می شوند و به خاک بر می گردند.
15toda a carne juntamente expiraria, e o homem voltaria para o pó.
16اگر شعور دارید گوش کنید که من چه می گویم.
16Se, pois, há em ti entendimento, ouve isto, inclina os ouvidos �s palavras que profiro.
17آیا کسی که از عدالت نفرت دارد، حکمرانی کرده می تواند؟ آیا می خواهی خدای عادل را محکوم کنی؟
17Acaso quem odeia o direito governará? Quererás tu condenar aquele que é justo e poderoso?
18خدا پادشاهان و حاکمان را که اگر بدکار و شریر باشند، محکوم می سازد.
18aquele que diz a um rei: ó vil? e aos príncipes: ó ímpios?
19او از فرمانروایان طرفداری نمی کند و ثروتمندان را بر فقرا ترجیح نمی دهد، زیرا همگی را دست قدرت او خلق کرده است.
19que não faz acepção das pessoas de príncipes, nem estima o rico mais do que o pobre; porque todos são obra de suas mãos?
20انسان ناگهان نیمۀ شب می میرد و خدا در یک لحظه جان انسان را می گیرد و با یک اشاره قدرتمندترین انسانها را به دیار نیستی می فرستد.
20Eles num momento morrem; e � meia-noite os povos são perturbados, e passam, e os poderosos são levados não por mão humana.
21چشمان تیزبین او همه کارهای بشر را می بیند و هر قدم او را زیر نظر دارد.
21Porque os seus olhos estão sobre os caminhos de cada um, e ele vê todos os seus passos.
22هیچ ظلمت و تاریکی نمی تواند اشخاص بدکار را از نظر خدا پنهان کند.
22Não há escuridão nem densas trevas, onde se escondam os obradores da iniqüidade.
23خدا لزومی ندارد که برای داوری انسان وقتی را تعیین کند.
23Porque Deus não precisa observar por muito tempo o homem para que este compareça perante ele em juízo.
24او زورمندان را بدون تحقیق از بین می برد و دیگران را جانشین آن ها می سازد.
24Ele quebranta os fortes, sem inquiriçao, e põe outros em lugar deles.
25زیرا او از تمام اعمال شان آگاه است و شبانگاه آن ها را سرنگون می کند.
25Pois conhecendo ele as suas obras, de noite os transtorna, e ficam esmagados.
26آن ها را در حضور همۀ مردم بخاطر کارهای بد شان مجازات می کند.
26Ele os fere como ímpios, � vista dos circunstantes;
27زیرا که آن ها از راه خدا منحرف شده اند و از احکام او پیروی نمی کنند.
27porquanto se desviaram dele, e não quiseram compreender nenhum de seus caminhos,
28آن ها چنان ظلمی در حق مردم مسکین و فقیر نمودند که خدا فریاد شان را شنید.
28de sorte que o clamor do pobre subisse até ele, e que ouvisse o clamor dos aflitos.
29اگر خدا نخواهد به کمک آن ها برسد، چه کسی می تواند از او ایراد بگیرد؟ اما او این کار را نمی کند، زیرا در آن صورت انسانها همگی ـ خواه یک فرد باشد یا یک ملت ـ عاجز می مانند.
29Se ele dá tranqüilidade, quem então o condenará? Se ele encobrir o rosto, quem então o poderá contemplar, quer seja uma nação, quer seja um homem só?
30خدا اجازه نمی دهد که بدکاران بر مردم حکمرانی کنند و بر آن ها ظلم نمایند.
30para que o ímpio não reine, e não haja quem iluda o povo.
31ایوب، تو باید به گناهان خود در حضور خدا اعتراف نمائی و وعده بدهی که دیگر گناه نکنی.
31Pois, quem jamais disse a Deus: Sofri, ainda que não pequei;
32از خدا بخواه که گناهانت را به تو نشان بدهد و باید از کارهای بدی که کرده ای، دست بکشی.
32o que não vejo, ensina-me tu; se fiz alguma maldade, nunca mais a hei de fazer?
33تو با کارهای خدا مخالفت می کنی و بازهم انتظار داری که او آنچه را که می خواهی برایت انجام بدهد. حالا خودت تصمیم بگیر نه من، و بگو که چه فکر می کنی.
33Será a sua recompensa como queres, para que a recuses? Pois tu tens que fazer a escolha, e não eu; portanto fala o que sabes.
34کسیکه عاقل است و شعور دارد و حرف مرا می شنود، تصدیق می کند
34Os homens de entendimento dir-me-ão, e o varão sábio, que me ouvir:
35که سخنان تو همه احمقانه اند و معنی ندارند.
35Jó fala sem conhecimento, e �s suas palavras falta sabedoria.
36تو مثل اشخاص شریر حرف می زنی و باید جزا ببینی.تو با نافرمانی خود بر گناهانت می افزائی و در حضور همگی به خدا اهانت می کنی.»
36Oxalá que Jó fosse provado até o fim; porque responde como os iníquos.
37تو با نافرمانی خود بر گناهانت می افزائی و در حضور همگی به خدا اهانت می کنی.»
37Porque ao seu pecado acrescenta a rebelião; entre nós bate as palmas, e multiplica contra Deus as suas palavras.