1ایوب جواب داد: «اگر غم و اندوه مرا در ترازو وزن کنید و مشکلات مرا بسنجید،
1Então Jó, respondendo, disse:
2برای تان معلوم می شود که از ریگهای دریا هم سنگین ترند. از همین سبب است که صاف و پوست کنده سخن می گویم.
2Oxalá de fato se pesasse a minhá magoa, e juntamente na balança se pusesse a minha calamidade!
3زیرا خدای قادر مطلق مرا هدف تیرهای خود قرار داده است، روح مرا مسموم ساخته و ترس خدا مرا به وحشت انداخته است.
3Pois, na verdade, seria mais pesada do que a areia dos mares; por isso é que as minhas palavras têm sido temerárias.
4خر اگر علف داشته باشد، عَرعَر نمی کند و گاو در وقت خوردن بانگ نمی زند.
4Porque as flechas do Todo-Poderoso se cravaram em mim, e o meu espírito suga o veneno delas; os terrores de Deus se arregimentam contra mim.
5غذای بی نمک مزه ای ندارد و همچنین در سفیدۀ تخم طعمی نیست.
5Zurrará o asno montês quando tiver erva? Ou mugirá o boi junto ao seu pasto?:
6برای خوردن این گونه غذا اشتها ندارم و هر چیزی که می خورم دل بد می شوم.
6Pode se comer sem sal o que é insípido? Ou há gosto na clara do ovo?
7ای کاش خدا آرزوی مرا برآورده سازد و خواهش مرا قبول فرماید و مرا بکشد و رشتۀ زندگی مرا قطع کند.
7Nessas coisas a minha alma recusa tocar, pois são para mim qual comida repugnante.
8اگر خواهش مرا بپذیرد، با همۀ دردهائی که دارم، از خوشی ذوق خواهم زد. من هیچ گاهی از احکام خدا نافرمانی نکرده ام، زیرا می دانم که او مقدس است.
8Quem dera que se cumprisse o meu rogo, e que Deus me desse o que anelo!
9چه نیروئی در من باقی مانده است که زنده باشم؟ به چه امیدی به زندگی ادامه بدهم؟
9que fosse do agrado de Deus esmagar-me; que soltasse a sua mão, e me exterminasse!
10آیا من از سنگ ساخته شده ام؟ آیا بدن من فلزی است؟
10Isto ainda seria a minha consolação, e exultaria na dor que não me poupa; porque não tenho negado as palavras do Santo.
11قوتی برای من باقی نمانده است تا خود را از وضعی که دارم، نجات بدهم و کسی هم نیست که به من کمک کند.
11Qual é a minha força, para que eu espere? Ou qual é o meu fim, para que me porte com paciência?
12کسیکه به دوست خود رحم و شفقت ندارد، در واقع از قادر مطلق نمی ترسد.
12É a minha força a força da pedra? Ou é de bronze a minha carne?
13مثل جوئی که در زمستان از یخ و برف پُر است و در تابستان آب آن در اثر حرارت تبخیر می کند و خشک می شود، دوستان من هم قابل اعتماد نیستند.
13Na verdade não há em mim socorro nenhum. Não me desamparou todo o auxílio eficaz?
14کاروانها برای آب به کنار جوی می روند، آن را خشک می یابند و در نتیجه از تشنگی هلاک می شوند.
14Ao que desfalece devia o amigo mostrar compaixão; mesmo ao que abandona o temor do Todo-Poderoso.
15وقتی کاروانهای تیما و سبا به سراغ آب می روند، بادیدن جوی خشک ناامید می شوند.
15Meus irmãos houveram-se aleivosamente, como um ribeiro, como a torrente dos ribeiros que passam,
16شما هم مانند همان جوی هستید، زیرا رنج و مصیبت مرا می بینید و از ترس به نزدیک من نمی آئید.
16os quais se turvam com o gelo, e neles se esconde a neve;
17آیا من از شما تحفه ای خواسته ام، یا گفته ام که بخاطر آزادی من رشوت بدهید
17no tempo do calor vão minguando; e quando o calor vem, desaparecem do seu lugar.
18و یا مرا از دست دشمنان و از چنگ ظالمان نجات بدهید؟
18As caravanas se desviam do seu curso; sobem ao deserto, e perecem.
19به من راه چاره را نشان بدهید و بگوئید که گناه من چیست، آنوقت خاموش می شوم و حرفی نمی زنم.
19As caravanas de Tema olham; os viandantes de Sabá por eles esperam.
20سخن راست قانع کننده است، اما ایراد شما بیجا است.
20Ficam envergonhados por terem confiado; e, chegando ali, se confundem.
21آیا گمان می برید که سخنان من بیهوده و مثل باد هوا است؟ پس چرا به سخنان مأیوس کنندۀ من جواب می دهید؟
21Agora, pois, tais vos tornastes para mim; vedes a minha calamidade e temeis.
22شما حتی به مال یتیم طمع دارید و از دوستان تان به نفع خود استفاده می کنید.
22Acaso disse eu: Dai-me um presente? Ou: Fazei-me uma oferta de vossos bens?
23حالا وضع مرا ببینید و بگوئید که آیا من دروغ می گویم؟
23Ou: Livrai-me das mãos do adversário? Ou: Resgatai-me das mãos dos opressores ?
24دیگر بس است و بی انصافی نکنید. مرا محکوم نسازید، زیرا گناهی ندارم.آیا فکر می کنید که من حقیقت را نمی گویم و خوب و بد را از هم تشخیص داده نمی توانم؟
24Ensinai-me, e eu me calarei; e fazei-me entender em que errei.
25آیا فکر می کنید که من حقیقت را نمی گویم و خوب و بد را از هم تشخیص داده نمی توانم؟
25Quão poderosas são as palavras da boa razão! Mas que é o que a vossa argüição reprova?
26Acaso pretendeis reprovar palavras, embora sejam as razões do desesperado como vento?
27Até quereis lançar sortes sobre o órfão, e fazer mercadoria do vosso amigo.
28Agora, pois, por favor, olhai para, mim; porque de certo � vossa face não mentirei.
29Mudai de parecer, peço-vos, não haja injustiça; sim, mudai de parecer, que a minha causa é justa.
30Há iniqüidade na minha língua? Ou não poderia o meu paladar discernir coisas perversas?