¹ایوب جواب داد:

¹Então Jó respondeu, dizendo:

²«همۀ اینها را که گفتی می دانم و قبلاً شنیده ام. اما یک انسان فانی چطور می تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟

²Na verdade sei que assim é; mas como pode o homem ser justo para com Deus?

³چه کسی می تواند با خدا بحث کند؟ کسی قادر نیست که از هزار سوالی که می کند، یکی را هم جواب بدهد.

³Se alguém quisesse contender com ele, não lhe poderia responder uma vez em mil.

⁴زیرا خدا حکیم و دانا و توانا است. کسی نمی تواند در برابر او مقاومت کند و موفق شود.

⁴Ele é sábio de coração e poderoso em forças; quem se endureceu contra ele, e ficou seguro?

⁵بی خبر کوهها را منتقل می سازد و با خشم غضب آن ها را واژگون می کند.

⁵Ele é o que remove os montes, sem que o saibam, e os transtorna no seu furor;

⁶زمین را از جایش تکان می دهد و پایه های آن را به لرزه می آورد.

⁶o que sacode a terra do seu lugar, de modo que as suas colunas estremecem;

⁷اگر به آفتاب فرمان بدهد، طلوع نمی کند و ستارگان در شب نمی درخشند.

⁷o que dá ordens ao sol, e ele não nasce; o que sela as estrelas;

⁸خدا به تنهائی آسمان ها را پهن کرد و بر موجهای بحر می خرامد.

⁸o que sozinho estende os céus, e anda sobre as ondas do mar;

⁹دُب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوب را آفرید.

⁹o que fez a ursa, o Oriom, e as Plêiades, e as recâmaras do sul;

¹⁰عقل ما از درک کارهای بزرگ و بیشمار او عاجز است.

¹⁰o que faz coisas grandes e insondáveis, e maravilhas que não se podem contar.

¹¹از کنار من می گذرد و من او را دیده نمی توانم. حرکت می کند و من احساس نمی کنم.

¹¹Eis que ele passa junto a mim, e, nao o vejo; sim, vai passando adiante, mas não o percebo.

¹²هرچه را بخواهد می رباید و کسی نمی تواند مانع او شود و بگوید که چه می کنی؟

¹²Eis que arrebata a presa; quem o pode impedir? Quem lhe dirá: Que é o que fazes?

¹³خدا از خشم خود دست نمی کشد و دشمنان خود را که با هیولای بحری کمک کردند، پایمال می سازد.

¹³Deus não retirará a sua ira; debaixo dele se curvaram os aliados de Raabe;

¹⁴پس من چطور می توانم با او بحث کنم و جواب درست بدهم؟

¹⁴quanto menos lhe poderei eu responder ou escolher as minhas palavras para discutir com ele?

¹⁵گرچه گناهی ندارم، چیزی گفته نمی توانم، بجز اینکه از خدائی که داور من است، طلب رحمت کنم.

¹⁵Embora, eu seja justo, não lhe posso responder; tenho de pedir misericórdia ao meu juiz.

¹⁶حتی اگر مرا بگذارد که حرفی بزنم، یقین ندارم که به سخنان من گوش بدهد.

¹⁶Ainda que eu chamasse, e ele me respondesse, não poderia crer que ele estivesse escutando a minha voz.

¹⁷او تُندباد را می فرستد و مرا پاشان می سازد و بدون جهت به زخمهایم می افزاید.

¹⁷Pois ele me quebranta com uma tempestade, e multiplica as minhas chagas sem causa.

¹⁸مرا نمی گذارد که نفس بکشم و زندگی مرا تلخ و زار می سازد.

¹⁸Não me permite respirar, antes me farta de amarguras.

¹⁹با او یارای مقابله را ندارم، زیرا قادر و توانا است. اگر به محکمه شکایت ببرم، چه کسی می تواند او را احضار کند؟

¹⁹Se fosse uma prova de força, eis-me aqui, diria ele; e se fosse questão de juízo, quem o citaria para comparecer?

²⁰اگر بیگناه هم باشم، حرف زبانم مرا محکوم می سازد و هر چیزی که بگویم، مجرم شناخته می شوم.

²⁰Ainda que eu fosse justo, a minha própria boca me condenaria; ainda que eu fosse perfeito, então ela me declararia perverso:

²¹گرچه گناهی ندارم، اما برای من فرقی نمی کند، زیرا از زندگی سیر شده ام.

²¹Eu sou inocente; não estimo a mim mesmo; desprezo a minha vida.

²²خدا بیگناه و گناهکار را یکسان از بین می برد.

²²Tudo é o mesmo, portanto digo: Ele destrói o reto e o ímpio.

²³وقتی مصیبتی برسد و بیگناهی را ناگهان هلاک کند، خدا می خندد.

²³Quando o açoite mata de repente, ele zomba da calamidade dos inocentes.

²⁴اختیار زمین را به دست مردم شریر داده و چشمان قضات را کور کرده است. اگر خدا این کار را نکرده چه کسی کرده است؟

²⁴A terra está entregue nas mãos do ímpio. Ele cobre o rosto dos juízes; se não é ele, quem é, logo?

²⁵زندگی من سریعتر از نامه رسان تیزرَو می گذرد و بدون آنکه روی خوشی را ببینم.

²⁵Ora, os meus dias são mais velozes do que um correio; fogem, e não vêem o bem.

²⁶سالهای عمرم مانند کشتی های سریع السیر و عقابی که بر شکار خود فرود می آید، به سرعت سپری می شوند.

²⁶Eles passam como balsas de junco, como águia que se lança sobre a presa.

²⁷اگر خندان باشم و سعی کنم که غمهای خود را از یاد ببرم، چه فایده؟

²⁷Se eu disser: Eu me esquecerei da minha queixa, mudarei o meu aspecto, e tomarei alento;

²⁸زیرا می ترسم که مبادا غم و رنج دوباره به سراغ من بیایند و می دانم که خدا مرا خطاکار می شمارد.

²⁸então tenho pavor de todas as minhas dores; porque bem sei que não me terás por inocente.

²⁹پس اگر محکوم شوم چرا تلاش بیجا کنم؟

²⁹Eu serei condenado; por que, pois, trabalharei em vão?

³⁰اگر خود را با صابون بشویم و دستهای خود را با صافترین آبها پاک کنم،

³⁰Se eu me lavar com água de neve, e limpar as minhas mãos com sabão,

³¹تو مرا در لای و کثافت فرو می بری تا لباس خودم از من نفرت کند.

³¹mesmo assim me submergirás no fosso, e as minhas próprias vestes me abominarão.

³²تو مانند من یک انسان فانی نیستی که بتوانم به تو جواب بدهم و با تو به محکمه بروم.

³²Porque ele não é homem, como eu, para eu lhe responder, para nos encontrarmos em juízo.

³³کسی نیست که بین ما داوری کند و ما را آشتی بدهد.

³³Não há entre nós árbitro para pôr a mão sobre nós ambos.

³⁴اگر از مجازات من دست برداری و هیبت تو مرا به وحشت نیندازد،آنگاه می توانستم بدون ترس با تو حرف بزنم، اما متأسفانه اینطور نیست.

³⁴Tire ele a sua vara de cima de mim, e não me amedronte o seu terror;

³⁵آنگاه می توانستم بدون ترس با تو حرف بزنم، اما متأسفانه اینطور نیست.

³⁵então falarei, e não o temerei; pois eu não sou assim em mim mesmo.