1ای خداوند، با دشمنان من دشمنی نما و جنگ کن با کسانی که با من می جنگند.
1Contende, Senhor, com aqueles que contendem comigo; combate contra os que me combatem.
2سپر و زره را بگیر و برای کمک من برخیز.
2Pega do escudo e do pavês, e levanta-te em meu socorro.
3نیزه و شمشیر را بر ضد تعقیب کنندگانم بلند کن و مرا از نجات جانم مطمئن ساز.
3Tira da lança e do dardo contra os que me perseguem. Dize � minha alma: Eu sou a tua salvação.
4آنانی که قصد جان مرا دارند، شرمنده و رسوا شوند و کسانی که بدخواه من هستند، شکست خورده و خجل گردند.
4Sejam envergonhados e confundidos os que buscam a minha vida; voltem atrás e se confudam os que contra mim intentam o mal.
5مثل کاه در برابر باد باشند و فرشتۀ خداوند آن ها را براند.
5Sejam como a moinha diante do vento, e o anjo do Senhor os faça fugir.
6راه شان تاریک و لغزنده گردد و فرشتۀ خداوند در تعقیب شان باشد.
6Seja o seu caminho tenebroso e escorregadio, e o anjo do Senhor os persiga.
7زیرا دام خود را بی سبب برای من گسترده و برای جان من بی جهت چاه کنده اند.
7Pois sem causa me armaram ocultamente um laço; sem razão cavaram uma cova para a minha vida.
8پس بلای ناگهانی بر سر شان بیاید و به دامی که برای من نهاده اند، خود شان گرفتار شوند و هلاک گردند.
8Sobrevenha-lhes inesperadamente a destruição, e prenda-os o laço que ocultaram; caiam eles nessa mesma destruição.
9آنگاه جان من در خداوند شادمانی می کند و بخاطر نجاتی که او می دهد خوشحال می گردد.
9Então minha alma se regozijará no Senhor; exultará na sua salvação.
10با تمام وجودم می گویم: «ای خداوند، کیست مانند تو که شخص ضعیف را از دست زورمندان برهاند و مسکین و بینوا را از دست تاراجگران؟»
10Todos os meus ossos dirão: Ó Senhor, quem é como tu, que livras o fraco daquele que é mais forte do que ele? sim, o pobre e o necessitado, daquele que o rouba.
11شاهدان بی رحم بر ضد من برخاسته و مرا به کاری که نکرده ام متهم می سازند.
11Levantam-se testemunhas maliciosas; interrogam-me sobre coisas que eu ignoro.
12در مقابل نیکی هایم به من بدی می کنند و جان مرا می رنجانند.
12Tornam-me o mal pelo bem, causando-me luto na alma.
13و اما من، وقتی آن ها بیمار بودند لباس ماتم پوشیدم، جان خود را با روزه رنج دادم و برای شان دعا و زاری نمودم.
13Mas, quanto a mim, estando eles enfermos, vestia-me de cilício, humilhava-me com o jejum, e orava de cabeça sobre o peito.
14مانند کسی که برای یک دوست و برادر خود غصه کند و یا مانند کسی که در غم مادر خود نوحه کند، برای شان ماتم گرفتم.
14Portava-me como o faria por meu amigo ou meu irmão; eu andava encurvado e lamentando-me, como quem chora por sua mãe.
15اما وقتی که من در زحمت افتادم، آن ها شاد و خندان دَورم جمع شدند و همچون آدم های پست مرا مسخره کردند و حتی آنانی که نمی شناختم از بدرفتاری با من دست بر نداشتند.
15Mas, quando eu tropeçava, eles se alegravam e se congregavam; congregavam-se contra mim, homens miseráveis que eu não conhecia; difamavam-me sem cessar.
16مثل بدکارانی در ضیافت ریاکارانۀ شان، دندانهای خود را جهت من بهم می سائیدند.
16Como hipócritas zombadores nas festas, rangiam os dentes contra mim.
17ای خداوند، تا به کی نظاره گر خواهی بود؟ جانم را از شر آن ها خلاص کن و یگانۀ مرا از دست شیران درنده.
17Ó Senhor, até quando contemplarás isto? Livra-me das suas violências; salva a minha vida dos leões!
18آنگاه در میان جماعت بزرگ ترا ستایش نموده و در جمع مردم ترا سپاس خواهم گفت.
18Então te darei graças na grande assembléia; entre muitíssimo povo te louvarei.
19نگذار آنانی که بی جهت دشمن من اند، بر من سرافرازی نمایند و آنانی که بی سبب از من متنفرند مسخره ام کنند.
19Não se alegrem sobre mim os que são meus inimigos sem razão, nem pisquem os olhos aqueles que me odeiam sem causa.
20زیرا سخن آن ها با من از روی صلح نیست و با سخنان ریاکارانه بر ضد کسانی که عاجز و آرامند توطئه می چینند.
20Pois não falaram de paz, antes inventam contra os quietos da terra palavras enganosas.
21آن ها مرا متهم ساخته می گویند: «ها ها، ما به چشم خود دیدیم»
21Escancararam contra mim a sua boca, e dizem: Ah! Ah! os nossos olhos o viram.
22ای خداوند، تو از همه چیز آگاهی، پس سکوت مفرما. ای خداوند از من دور مباش.
22Tu, Senhor, o viste, não te cales; Senhor, não te alongues de mim.
23ای خداوند و ای خدای من، برخیز و از من دفاع کن و به داد من برس.
23Acorda e desperta para o meu julgamento, para a minha causa, Deus meu, e Senhor meu.
24ای خداوند، خدای من، موافق عدالت خود در مورد من داوری کن و نگذار که بر من سرافرازی کنند.
24Justifica-me segundo a tua justiça, Senhor Deus meu, e não se regozijem eles sobre mim.
25مگذار که آن ها در دل خود بگویند: «ما به آرزوی خود رسیدیم و او را برباد کردیم.»
25Não digam em seu coração: Eia! cumpriu-se o nosso desejo! Não digam: Nós o havemos devorado.
26آنانی که از بدبختی من شادند، شرمنده و خوار شوند و کسانی که بر من سرافرازی می کنند، سرافگنده و رسوا گردند.
26Envergonhem-se e confundam-se � uma os que se alegram com o meu mal; vistam-se de vergonha e de confusão os que se engrandecem contra mim.
27اما آنانی که خواهان حق من هستند شادمان و خوشحال گردیده و پیوسته بگویند: «خداوند بزرگ است که خواستار سلامتی و سعادت خدمتگزار خود می باشد»آنگاه زبان من عدالت تو را بیان می کند و ستایش تو را تمامیِ روز.
27Bradem de júbilo e se alegrem os que desejam a minha justificação, e digam a minha justificação, e digam continuamente: Seja engrandecido o Senhor, que se deleita na prosperidade do seu servo.
28آنگاه زبان من عدالت تو را بیان می کند و ستایش تو را تمامیِ روز.
28Então a minha língua falará da tua justiça e do teu louvor o dia todo.