¹خدایا، چرا ما را برای همیشه ترک کرده ای و خشم تو بر ما که گوسفندان چراگاه تو هستیم، افروخته شده است؟

¹Ó Deus, por que nos rejeitaste para sempre? Por que se acende a tua ira contra o rebanho do teu pasto?

²قومی را بیاد آور که از ایام قدیم برای خود خریده ای و آن ها را فدیه کرده ای تا قوم برگزیدۀ تو شوند. این کوه سهیون را بیاد آور که در آن ساکن بوده ای.

²Lembra-te da tua congregação, que compraste desde a antigüidade, que remiste para ser a tribo da tua herança, e do monte Sião, em que tens habitado.

³بسوی خرابه های دائمی آن قدم بردار، زیرا دشمن هر چه را که در عبادتگاهِ تو بود، خراب کرده است.

³Dirige os teus passos para as perpétuas ruínas, para todo o mal que o inimigo tem feito no santuário.

⁴دشمنانت در عبادتگاهِ مقدس تو فریاد می زنند و بیرق های خود را به نشانۀ پیروزی در آنجا برپا می نمایند.

⁴Os teus inimigos bramam no meio da tua assembléia; põem nela as suas insígnias por sinais.

⁵مثل کسانی به نظر می رسند که تبرها را برای قطع کردن درختان جنگل بلند می کنند.

⁵A entrada superior cortaram com machados a grade de madeira.

⁶آن ها تمام نقش و نگار تراشیدۀ عبادتگاه را با تبرها و چکش ها خراب می کنند.

⁶Eis que toda obra entalhada, eles a despedaçaram a machados e martelos.

⁷عبادتگاهِ مقدس تو را آتش زده اند و مسکن نام تو را با خاک یکسان نموده و بی حرمت کرده اند.

⁷Lançaram fogo ao teu santuário; profanaram, derrubando-a até o chão, a morada do teu nome.

⁸در دل خود می گویند: «ما آن ها را بکلی نابود می کنیم.» پس تمام جاهای مقدس خدا را در سرزمین سوزانیده اند.

⁸Disseram no seu coração: Despojemo-la duma vez. Queimaram todas as sinagogas de Deus na terra.

⁹علامات تو را دیگر نمی بینیم و از انبیاء هم یک نفر باقی نمانده است. در بین ما هیچکس نیست که بداند این وضع تا چه وقت دوام می کند.

⁹Não vemos mais as nossas insígnias, não há mais profeta; nem há entre nós alguém que saiba até quando isto durará.

¹⁰ای خدا، دشمن تا به کی ملامت خواهد کرد؟ و آیا او تا به ابد نام تو را بی حرمت خواهد نمود؟

¹⁰Até quando, ó Deus, o adversário afrontará? O inimigo ultrajará o teu nome para sempre?

¹¹چرا دست راست خود را از ما دریغ داشته ای؟ پس قدرت خود را ظاهر ساخته و ایشان را نابود کن.

¹¹Por que reténs a tua mão, sim, a tua destra? Tira-a do teu seio, e consome-os.

¹²خدا از قدیم پادشاه من است. او با معجزات بر روی زمین نجات را نمایان ساخته است.

¹²Todavia, Deus é o meu Rei desde a antigüidade, operando a salvação no meio da terra.

¹³تو به قوّت خود آب بحر را از هم جدا کردی و سر نهنگ ها را در آبها شکستی.

¹³Tu dividiste o mar pela tua força; esmigalhaste a cabeça dos monstros marinhos sobre as águas.

¹⁴همچنین سر لِویاتان، یعنی جانور بحری، را کوبیده و او را خوراک جانوران بیابان ساختی.

¹⁴Tu esmagaste as cabeças do leviatã, e o deste por mantimento aos habitantes do deserto.

¹⁵تو چشمه ها و جویها را به جریان آوردی و نهرهای دائمی را خشک گردانیدی.

¹⁵Tu abriste fontes e ribeiros; tu secaste os rios perenes.

¹⁶روز به تو تعلق دارد و شب نیز. آفتاب و مهتاب را تو در جاهای شان قرار داده ای.

¹⁶Teu é o dia e tua é a noite: tu preparaste a luz e o sol.

¹⁷تمام حدود زمین را تو تعیین کرده ای. تابستان و زمستان را تو ایجاد کرده ای.

¹⁷Tu estabeleceste todos os limites da terra; verão e inverno, tu os fizeste.

¹⁸ای خداوند این را بیاد آور که چسان دشمن تمسخر می کند و چگونه مردم جاهل نام تو را بی حرمت می نماید.

¹⁸Lembra-te disto: que o inimigo te afrontou, ó Senhor, e que um povo insensato ultrajou o teu nome.

¹⁹جانِ فاختۀ خود را به جانور وحشی مسپار و این قوم رنجدیده ات را تا به ابد فراموش مکن.

¹⁹Não entregues �s feras a alma da tua rola; não te esqueça para sempre da vida dos teus aflitos.

²⁰عهدی را که بسته ای بیاد آور، زیرا مردم ظالم در هر گوشۀ تاریک کمین کرده و زمین را از ظلم پُر ساخته اند.

²⁰Atenta para o teu pacto, pois os lugares tenebrosos da terra estão cheios das moradas de violência.

²¹مگذار که مظلومان رسوا گردند. مسکینان و نیازمندان نام تو را ستایش کنند.

²¹Não volte envergonhado o oprimido; louvem o teu nome o aflito e o necessitado.

²²ای خدا، برخیز و حقانیت خود را پابرجا کن و بیاد آور که چگونه احمق تمام روز تو را تمسخر می کند.فریاد دشمنان خود را فراموش مکن و غوغای مخالفین خود را که همواره بلند می شود.

²²Levanta-te, ó Deus, pleiteia a tua própria causa; lembra-te da afronta que o insensato te faz continuamente.

²³فریاد دشمنان خود را فراموش مکن و غوغای مخالفین خود را که همواره بلند می شود.

²³Não te esqueças da gritaria dos teus adversários; o tumulto daqueles que se levantam contra ti sobe continuamente.