1ای خداوند، خدای نجات من، در روز نزد تو فریاد می کنم و در هنگام شب ناله و زاری.
1Ó Senhor, Deus da minha salvação, dia e noite clamo diante de ti.
2دعای من به حضور تو برسد و به نالۀ من گوش خود را فرا گیر.
2Chegue � tua presença a minha oração, inclina os teus ouvidos ao meu clamor;
3رنج و مصیبت جانم را به لب رسانده و زندگی ام به قبر نزدیک گردیده است.
3porque a minha alma está cheia de angústias, e a minha vida se aproxima do Seol.
4مردم مرا در جملۀ مُردگان می شمارند و مثل یک فردِ بی قوّت گشته ام.
4Já estou contado com os que descem � cova; estou como homem sem forças,
5در میان مُردگان گمنام و مثل کشته شدگانی هستم که در قبر آرمیده اند، که ایشان را دیگر به یاد نخواهی آورد و از پناه تو جدا گردیده اند.
5atirado entre os finados; como os mortos que jazem na sepultura, dos quais já não te lembras, e que são desamparados da tua mão.
6مرا در اعماق موت قرار داده ای و در تاریکی مطلق.
6Puseste-me na cova mais profunda, em lugares escuros, nas profundezas.
7خشم تو بر من سنگینی می کند و همۀ امواج تو مرا در بر گرفته است.
7Sobre mim pesa a tua cólera; tu me esmagaste com todas as tuas ondas.
8دوستانم را از من دور کرده و مرا در نظر ایشان منفور ساخته ای. در قید و بند گرفتارم و راه گریز برایم نیست.
8Apartaste de mim os meus conhecidos, fizeste-me abominável para eles; estou encerrado e não posso sair.
9چشمانم از خواری و پستی تار گردیده است. ای خداوند، هر روز بدربار تو زاری می کنم و دست دعای من بسوی تو بلند است.
9Os meus olhos desfalecem por causa da aflição. Clamo a ti todo dia, Senhor, estendendo-te as minhas mãos.
10آیا برای مُردگان معجزه می کنی؟ آیا مُردگان برخاسته تو را ستایش می کنند؟
10Mostrarás tu maravilhas aos mortos? ou levantam-se os mortos para te louvar?
11آیا رحمت تو در قبر بیان می گردد و وفاداری تو در گودال نیستی؟
11Será anunciada a tua benignidade na sepultura, ou a tua fidelidade no Abadom?
12آیا معجزات تو در ظلمت یاد می گردد و عدالت تو در مکان فراموشی؟
12Serão conhecidas nas trevas as tuas maravilhas, e a tua justiça na terra do esquecimento?
13اما من نزد تو ای خداوند فریاد برآورده و صبحگاهان بدربار تو دعا می کنم.
13Eu, porém, Senhor, clamo a ti; de madrugada a minha oração chega � tua presença.
14ای خداوند، چرا جان مرا ترک کرده و روی خود را از من پنهان می کنی؟
14Senhor, por que me rejeitas? por que escondes de mim a tua face?
15من از طفولیت بینوا و مشرف به مرگ بوده ام. خوف و ترس تو بر من قرار گرفته و حیران و سرگردان شده ام.
15Estou aflito, e prestes a morrer desde a minha mocidade; sofro os teus terrores, estou desamparado.
16غضب تو بر من گذشته و خوف های تو مرا هلاک ساخته است.
16Sobre mim tem passado a tua ardente indignação; os teus terrores deram cabo de mim.
17مثل سیلاب دورادور مرا گرفته و تمامی روز مرا از هر سو احاطه نموده اند.دوستان و عزیزانم را از من دور کرده و ظلمت را یار و یاور من ساخته ای.
17Como águas me rodeiam todo o dia; cercam-me todos juntos.
18دوستان و عزیزانم را از من دور کرده و ظلمت را یار و یاور من ساخته ای.
18Aparte de mim amigos e companheiros; os meus conhecidos se acham nas trevas.