1بیائید خداوند را ستایش کنیم و برای صخرۀ نجات خود آواز شادمانی سر دهیم.
1Vinde, cantemos alegremente ao Senhor, cantemos com júbilo � rocha da nossa salvação.
2به حضور او با حمد بیائیم و با سرودهای شادمانی او را ستایش کنیم.
2Apresentemo-nos diante dele com ações de graças, e celebremo-lo com salmos de louvor.
3زیرا خداوند، خدای بزرگ است و پادشاه عظیم بر تمامی خدایان.
3Porque o Senhor é Deus grande, e Rei grande acima de todos os deuses.
4نشیب های زمین در دست وی است و فراز کوههای بلند از او.
4Nas suas mãos estão as profundezas da terra, e as alturas dos montes são suas.
5بحرها به او تعلق دارد، او آن ها را بوجود آورد و دستهای وی زمین خشک را شکل داد.
5Seu é o mar, pois ele o fez, e as suas mãos formaram a serra terra seca.
6بیائید عبادت و سجده نمائیم و بحضور آفرینندۀ خود، خداوند زانو زنیم.
6Oh, vinde, adoremos e prostremo-nos; ajoelhemos diante do Senhor, que nos criou.
7زیرا که او خدای ما است و ما قوم برگزیده و گلۀ دست او می باشیم! ای کاش امروز آواز او را می شنیدید!
7Porque ele é o nosso Deus, e nós povo do seu pasto e ovelhas que ele conduz. Oxalá que hoje ouvísseis a sua voz:
8«دل خود را سخت مسازید، مانند روزهای امتحان در بیابان مریبه و مسا.
8Não endureçais o vosso coração como em Meribá, como no dia de Massá no deserto,
9در آنجا پدران شما مرا امتحان کردند و باوجودی که اعمال مرا دیده بودند، باز هم مرا آزمودند.
9quando vossos pais me tentaram, me provaram e viram a minha obra.
10مدت چهل سال از آن قوم بیزار بودم و گفتم: «قوم گمراه دل هستند که طریق های مرا نشناختند.»پس در غضب خود قسم خوردم، که به آرامیِ من داخل نخواهند شد.»
10Durante quarenta anos estive irritado com aquela geração, e disse: É um povo que erra de coração, e não conhece os meus caminhos;
11پس در غضب خود قسم خوردم، که به آرامیِ من داخل نخواهند شد.»
11por isso jurei na minha ira: Eles não entrarão no meu descanso.