¹ای جان من، خداوند را ستایش کن. ای خداوند، خدای من، تو بسیار عظیم و به عزت و جلال ملبس هستی.

¹BENDICE, alma mía, á Jehová. Jehová, Dios mío, mucho te has engrandecido; Haste vestido de gloria y de magnificencia.

²خویشتن را به نور پوشانیده و آسمان را مثل خیمه برافراشته ای.

²El que se cubre de luz como de vestidura, Que extiende los cielos como una cortina;

³خانۀ او بر فراز ابر ها بنا شده و ابر ها را عرادۀ خود ساخته و بر بالهای باد سوار می شود.

³Que establece sus aposentos entre las aguas; El que pone las nubes por su carroza, El que anda sobre las alas del viento;

⁴بادها را پیام رسان خود و شعله های آتش را خادمان خود می گرداند.

⁴El que hace á sus ángeles espíritus, Sus ministros al fuego flameante.

⁵زمین را بر بنیاد آن استوار کرده که تا به ابد جنبش نخورد.

⁵El fundó la tierra sobre sus basas; No será jamás removida.

⁶اوقیانوسها زمین را همچون جامه ای پوشاند و آب، کوهها را در بر گرفت.

⁶Con el abismo, como con vestido, la cubriste; Sobre los montes estaban las aguas.

⁷از عتاب تو آبها به جریان آمدند و با صدای رعد تو به همه جا پراگنده شدند.

⁷A tu reprensión huyeron; Al sonido de tu trueno se apresuraron;

⁸فراز کوهها را پوشاندند، در دره ها سرازیر گردیدند و به مکانی که مهیا ساختی جاری شدند.

⁸Subieron los montes, descendieron los valles, Al lugar que tú les fundaste.

⁹برای آن ها حدودی را معین کردی تا از آن نگذرند و بار دیگر زمین را آب نپوشاند.

⁹Pusísteles término, el cual no traspasarán; Ni volverán á cubrir la tierra.

¹⁰چشمه ها را در وادی ها جاری ساخت تا در میان کوهها روان شوند،

¹⁰Tú eres el que envías las fuentes por los arroyos; Van entre los montes.

¹¹تمام حیوانات صحرا را سیراب می سازند و گوره خرها تشنگی خود را رفع می کنند.

¹¹Abrevan á todas las bestias del campo: Quebrantan su sed los asnos montaraces.

¹²پرندگان بر شاخه های درختان نزدیک آب آشیانه می سازند و نغمه سرایی می کنند.

¹²Junto á aquellos habitarán las aves de los cielos; Entre las ramas dan voces.

¹³با بارانی که از آسمان می فرستد، کوهها را سیراب می کند و از ثمرات اعمال تو زمین سیر می گردد.

¹³El que riega los montes desde sus aposentos: Del fruto de sus obras se sacia la tierra.

¹⁴برای مواشی علف و برای انسانها نباتات را می رویاند تا غذای خود را از آن ها به دست آورند.

¹⁴El que hace producir el heno para las bestias, Y la hierba para el servicio del hombre; Sacando el pan de la tierra.

¹⁵همچنان ثمرۀ تاک که دل انسان را شادمان می کند و روغن که چهرۀ او را شاداب می سازد و وجود انسان را به نان قوی می گرداند.

¹⁵Y el vino que alegra el corazón del hombre, Y el aceite que hace lucir el rostro, Y el pan que sustenta el corazón del hombre.

¹⁶درختان خداوند شاداب می گردند، یعنی سروهای آزاد لبنان که او غرس کرده است.

¹⁶Llénanse de jugo los árboles de Jehová, Los cedros del Líbano que él plantó.

¹⁷پرندگان در آن ها آشیانه می سازند و اما درخت صنوبر لانۀ لگ لگ ها می باشد.

¹⁷Allí anidan las aves; En las hayas hace su casa la cigüeña.

¹⁸کوههای بلند پناهگاه بزهای کوهی و صخره ها لانۀ موشهای صحرائی هستند.

¹⁸Los montes altos para las cabras monteses; Las peñas, madrigueras para los conejos.

¹⁹ماه را برای تعیین وقت ها ساخت و آفتاب زمان غروب خود را می داند.

¹⁹Hizo la luna para los tiempos: El sol conoce su ocaso.

²⁰شب را بوجود می آوری، تا در تاریکی آن، حیوانات وحشی جنگل بخرامند.

²⁰Pone las tinieblas, y es la noche: En ella corretean todas las bestias de la selva.

²¹شیر بچگان برای شکار خود غُرش می کنند و خوراک خویش را از خدا می خواهند.

²¹Los leoncillos braman á la presa, Y para buscar de Dios su comida.

²²در وقت طلوع آفتاب دوباره به بیشۀ خود می آیند و استراحت می کنند.

²²Sale el sol, recógense, Y échanse en sus cuevas.

²³آنگاه انسان برای کسب و کار خود بیرون می رود و تا شامگاه به وظیفۀ خود مشغول می باشد.

²³Sale el hombre á su hacienda, Y á su labranza hasta la tarde.

²⁴ای خداوند اعمال تو چه بسیار است. همۀ آن ها را از روی حکمت انجام داده ای. زمین از مخلوقات تو پُر است.

²⁴Cuán muchas son tus obras, oh Jehová! Hiciste todas ellas con sabiduría: La tierra está llena de tus beneficios.

²⁵در آن بحر وسیع و بزرگی که آفریده ای، جانورانِ بی شمار و حیوانات بزرگ و کوچک زندگی می کنند.

²⁵Asimismo esta gran mar y ancha de términos: En ella pescados sin número, Animales pequeños y grandes.

²⁶کشتی ها بر سطح آن روانند و لِویاتان، یعنی جانور بحری را که آفریده ای، در آن بازی می کند.

²⁶Allí andan navíos; Allí este leviathán que hiciste para que jugase en ella.

²⁷تمام مخلوقات تو منتظر اند تا تو روزی آن ها را بدهی.

²⁷Todos ellos esperan en ti, Para que les des su comida á su tiempo.

²⁸آنچه را که به آن ها می دهی، آن ها جمع می کنند. دست خود را باز می کنی، پس از چیزهای نیکو سیر می شوند.

²⁸Les das, recogen; Abres tu mano, hártanse de bien.

²⁹وقتی از آن ها رو بر می گردانی، به وحشت می افتند و هنگامیکه جان شان را می گیری، می میرند و به خاک بر می گردند.

²⁹Escondes tu rostro, túrbanse: Les quitas el espíritu, dejan de ser, Y tórnanse en su polvo.

³⁰چون روح خود را می فرستی، مخلوقات آفریده می شوند و روی زمین تازه می گردد.

³⁰Envías tu espíritu, críanse: Y renuevas la haz de la tierra.

³¹جلال خداوند تا به ابد است. خداوند از اعمال خلقت خود خوشنود باشد.

³¹Sea la gloria de Jehová para siempre; Alégrese Jehová en sus obras;

³²وقتی بر زمین نگاه می کند، زمین بلرزه می آید و چون کوهها را لمس می کند، آتشفشان می شوند.

³²El cual mira á la tierra, y ella tiembla; Toca los montes, y humean.

³³تا زنده ام خداوند را با سرود پرستش خواهم کرد و تا زمانی که وجود دارم خدای خود را ستایش خواهم نمود.

³³A Jehová cantaré en mi vida: A mi Dios salmearé mientras viviere.

³⁴باشد که تفکر دلم مورد پسند او واقع گردد و من در خداوند شادمانی خواهم کرد.گناهکاران از روی زمین محو گردند و شریران دیگر یافت نشوند. ای جان من خداوند را ستایش کن! هَلّلِویاه، سپاس به خداوند.

³⁴Serme ha suave hablar de él: Yo me alegraré en Jehová.

³⁵گناهکاران از روی زمین محو گردند و شریران دیگر یافت نشوند. ای جان من خداوند را ستایش کن! هَلّلِویاه، سپاس به خداوند.

³⁵Sean consumidos de la tierra los pecadores, Y los impíos dejen de ser. Bendice, alma mía, á Jehová. Aleluya.