¹ای خداوند، با دشمنان من دشمنی نما و جنگ کن با کسانی که با من می جنگند.

¹Salmo de David. DISPUTA, oh Jehová, con los que contra mí contienden; Pelea con los que me combaten.

²سپر و زره را بگیر و برای کمک من برخیز.

²Echa mano al escudo y al pavés, Y levántate en mi ayuda.

³نیزه و شمشیر را بر ضد تعقیب کنندگانم بلند کن و مرا از نجات جانم مطمئن ساز.

³Y saca la lanza, cierra contra mis perseguidores; Di á mi alma: Yo soy tu salud.

⁴آنانی که قصد جان مرا دارند، شرمنده و رسوا شوند و کسانی که بدخواه من هستند، شکست خورده و خجل گردند.

⁴Avergüéncense y confúndanse los que buscan mi alma: Vuelvan atrás, y sean avergonzados los que mi mal intentan.

⁵مثل کاه در برابر باد باشند و فرشتۀ خداوند آن ها را براند.

⁵Sean como el tamo delante del viento; Y el ángel de Jehová los acose.

⁶راه شان تاریک و لغزنده گردد و فرشتۀ خداوند در تعقیب شان باشد.

⁶Sea su camino oscuridad y resbaladeros; Y el ángel de Jehová los persiga.

⁷زیرا دام خود را بی سبب برای من گسترده و برای جان من بی جهت چاه کنده اند.

⁷Porque sin causa escondieron para mí su red en un hoyo; Sin causa hicieron hoyo para mi alma.

⁸پس بلای ناگهانی بر سر شان بیاید و به دامی که برای من نهاده اند، خود شان گرفتار شوند و هلاک گردند.

⁸Véngale el quebrantamiento que no sepa, Y su red que escondió lo prenda: Con quebrantamiento en ella caiga.

⁹آنگاه جان من در خداوند شادمانی می کند و بخاطر نجاتی که او می دهد خوشحال می گردد.

⁹Y gócese mi alma en Jehová; Y alégrese en su salud.

¹⁰با تمام وجودم می گویم: «ای خداوند، کیست مانند تو که شخص ضعیف را از دست زورمندان برهاند و مسکین و بینوا را از دست تاراجگران؟»

¹⁰Todos mis huesos dirán: Jehová, ¿quién como tú, Que libras al afligido del más fuerte que él, Y al pobre y menesteroso del que le despoja?

¹¹شاهدان بی رحم بر ضد من برخاسته و مرا به کاری که نکرده ام متهم می سازند.

¹¹Levantáronse testigos falsos; Demandáronme lo que no sabía;

¹²در مقابل نیکی هایم به من بدی می کنند و جان مرا می رنجانند.

¹²Volviéronme mal por bien, Para abatir á mi alma.

¹³و اما من، وقتی آن ها بیمار بودند لباس ماتم پوشیدم، جان خود را با روزه رنج دادم و برای شان دعا و زاری نمودم.

¹³Mas yo, cuando ellos enfermaron, me vestí de saco; Afligí con ayuno mi alma, Y mi oración se revolvía en mi seno.

¹⁴مانند کسی که برای یک دوست و برادر خود غصه کند و یا مانند کسی که در غم مادر خود نوحه کند، برای شان ماتم گرفتم.

¹⁴Como por mi compañero, como por mi hermano andaba; Como el que trae luto por madre, enlutado me humillaba.

¹⁵اما وقتی که من در زحمت افتادم، آن ها شاد و خندان دَورم جمع شدند و همچون آدم های پست مرا مسخره کردند و حتی آنانی که نمی شناختم از بدرفتاری با من دست بر نداشتند.

¹⁵Pero ellos se alegraron en mi adversidad, y se juntaron; Juntáronse contra mí gentes despreciables, y yo no lo entendía: Despedazábanme, y no cesaban;

¹⁶مثل بدکارانی در ضیافت ریاکارانۀ شان، دندانهای خود را جهت من بهم می سائیدند.

¹⁶Con los lisonjeros escarnecedores truhanes, Crujiendo sobre mí sus dientes.

¹⁷ای خداوند، تا به کی نظاره گر خواهی بود؟ جانم را از شر آن ها خلاص کن و یگانۀ مرا از دست شیران درنده.

¹⁷Señor, ¿hasta cuándo verás esto? Recobra mi alma de sus quebrantamientos, mi única de los leones.

¹⁸آنگاه در میان جماعت بزرگ ترا ستایش نموده و در جمع مردم ترا سپاس خواهم گفت.

¹⁸Te confesaré en grande congregación; Te alabaré entre numeroso pueblo.

¹⁹نگذار آنانی که بی جهت دشمن من اند، بر من سرافرازی نمایند و آنانی که بی سبب از من متنفرند مسخره ام کنند.

¹⁹No se alegren de mí mis enemigos injustos: Ni los que me aborrecen sin causa hagan del ojo.

²⁰زیرا سخن آن ها با من از روی صلح نیست و با سخنان ریاکارانه بر ضد کسانی که عاجز و آرامند توطئه می چینند.

²⁰Porque no hablan paz; Y contra los mansos de la tierra piensan palabras engañosas.

²¹آن ها مرا متهم ساخته می گویند: «ها ها، ما به چشم خود دیدیم»

²¹Y ensancharon sobre mí su boca; Dijeron: ­Ea, ea, nuestros ojos lo han visto!

²²ای خداوند، تو از همه چیز آگاهی، پس سکوت مفرما. ای خداوند از من دور مباش.

²²Tú lo has visto, oh Jehová; no calles: Señor, de mí no te alejes.

²³ای خداوند و ای خدای من، برخیز و از من دفاع کن و به داد من برس.

²³Muévete y despierta para mi juicio, Para mi causa, Dios mío y Señor mío.

²⁴ای خداوند، خدای من، موافق عدالت خود در مورد من داوری کن و نگذار که بر من سرافرازی کنند.

²⁴Júzgame conforme á tu justicia, Jehová Dios mío; Y no se alegren de mí.

²⁵مگذار که آن ها در دل خود بگویند: «ما به آرزوی خود رسیدیم و او را برباد کردیم.»

²⁵No digan en su corazón: ­Ea, alma nuestra! No digan: ­Hémoslo devorado!

²⁶آنانی که از بدبختی من شادند، شرمنده و خوار شوند و کسانی که بر من سرافرازی می کنند، سرافگنده و رسوا گردند.

²⁶Avergüencense, y sean confundidos á una los que de mi mal se alegran: Vístanse de vergüenza y de confusión los que se engrandecen contra mí.

²⁷اما آنانی که خواهان حق من هستند شادمان و خوشحال گردیده و پیوسته بگویند: «خداوند بزرگ است که خواستار سلامتی و سعادت خدمتگزار خود می باشد»آنگاه زبان من عدالت تو را بیان می کند و ستایش تو را تمامیِ روز.

²⁷Canten y alégrense los que están á favor de mi justa causa, Y digan siempre: Sea ensalzado Jehová, Que ama la paz de su siervo.

²⁸آنگاه زبان من عدالت تو را بیان می کند و ستایش تو را تمامیِ روز.

²⁸Y mi lengua hablará de tu justicia, Y de tu loor todo el día.