¹فریاد خوشی را سر دهید برای خدایی که قوّت ماست و آواز شادمانی را برای خدای یعقوب!

¹Al Músico principal: sobre Gittith: Salmo de Asaph. CANTAD á Dios, fortaleza nuestra: Al Dios de Jacob celebrad con júbilo.

²سرود بسرائید و دایره را به صدا آورید و آهنگی دلنواز با چنگ و رباب بنوازید.

²Tomad la canción, y tañed el adufe, El arpa deliciosa con el salterio.

³با نوای شیپور، ماه نو، شب چهارده و عیدها را تجلیل کنید،

³Tocad la trompeta en la nueva luna, En el día señalado, en el día de nuestra solemnidad.

⁴زیرا که این فریضه ای است در اسرائیل و فرمانی است از جانب خدای یعقوب.

⁴Porque estatuto es de Israel, Ordenanza del Dios de Jacob.

⁵این را شهادتی تعیین فرمود بر یوسف، هنگامیکه بر ضد مصر بیرون رفت. در آنجا آوازی را به زبانی ناآشنا شنیدم که می گفت:

⁵Por testimonio en José lo ha constituído, Cuando salió por la tierra de Egipto; Donde oí lenguaje que no entendía.

⁶«من بار سنگین را از دوش او برداشتم و دستهای او را از کارهای شاقه آزاد کردم.

⁶Aparté su hombro de debajo de la carga; Sus manos se quitaron de vasijas de barro.

⁷در هنگام سختی استدعا نمودی و تو را رهانیدم. از میان رعد و برق تو را اجابت کرده و در کنار آب مریبه آزمایش نمودم.»

⁷En la calamidad clamaste, y yo te libré: Te respondí en el secreto del trueno; Te probé sobre las aguas de Meriba. (Selah.)

⁸«ای قوم برگزیدۀ من بشنو، به تو هوشدار می دهم. ای اسرائیل، کاش به من گوش دهی!

⁸Oye, pueblo mío y te protestaré. Israel, si me oyeres,

⁹در میان تو خدای غیر نباشد و نزد خدای بیگانه سجده منما.

⁹No habrá en ti dios ajeno, Ni te encorvarás á dios extraño.

¹⁰من خداوند، خدای تو هستم که تو را از زمین مصر برآوردم. دهان خود را باز کن و آن را پُر خواهم ساخت.

¹⁰Yo soy Jehová tu Dios, Que te hice subir de la tierra de Egipto: Ensancha tu boca, y henchirla he.

¹¹اما قوم برگزیدۀ من سخن مرا نشنیدند و اسرائیل از من اطاعت نکرد.

¹¹Mas mi pueblo no oyó mi voz, E Israel no me quiso á mí.

¹²بنابران آن ها را به سختیِ دل شان ترک کردم تا خواهشهای نفس خود را دنبال کنند.

¹²Dejélos por tanto á la dureza de su corazón: Caminaron en sus consejos.

¹³ای کاش قوم برگزیده ام به من گوش می دادند و اسرائیل در طریق های من روان می بود.

¹³Oh, si me hubiera oído mi pueblo, Si en mis caminos hubiera Israel andado!

¹⁴آنگاه دشمنان شان را بزودی شکست می دادم و دست خود را بر ضد مخالفان آن ها بر می گردانیدم.

¹⁴En una nada habría yo derribado sus enemigos, Y vuelto mi mano sobre sus adversarios.

¹⁵آنانی که از خداوند نفرت دارند با ترس در برابر او تعظیم می کردند و گرفتار مجازات ابدی می شدند.اما قوم برگزیدۀ خود را با بهترین گندم غذا می دادم و تو را با عسل صحرائی سیر می ساختم.»

¹⁵Los aborrecedores de Jehová se le hubieran sometido; Y el tiempo de ellos fuera para siempre.

¹⁶اما قوم برگزیدۀ خود را با بهترین گندم غذا می دادم و تو را با عسل صحرائی سیر می ساختم.»

¹⁶Y Dios lo hubiera mantenido de grosura de trigo: Y de miel de la piedra te hubiera saciado.