¹ای خداوند، پناهگاه ما در جمیع نسل ها تو بوده ای.

¹Oración de Moisés varón de Dios. SEÑOR, tú nos has sido refugio En generación y en generación.

²پیش از آنکه کوهها به وجود آید و زمین و جهان را بیافرینی، از ازل تا به ابد تو خدا هستی.

²Antes que naciesen los montes Y formases la tierra y el mundo, Y desde el siglo y hasta el siglo, tú eres Dios.

³انسان را به خاک بر می گردانی، و می گویی ای بنی آدم رجوع نمائید.

³Vuelves al hombre hasta ser quebrantado, Y dices: Convertíos, hijos de los hombres.

⁴هزار سال در نظر تو مثل دیروز که گذشته باشد و مانند قسمتی از شب است.

⁴Porque mil años delante de tus ojos, Son como el día de ayer, que pasó, Y como una de las vigilias de la noche.

⁵تو به زندگی انسان دفعتاً خاتمه می دهی و عمر او مثل یک خواب کوتاه و مانند یک گیاهی زودگذر است.

⁵Háceslos pasar como avenida de aguas; son como sueño; Como la hierba que crece en la mañana:

⁶صبحگاهان می شگفد و می روید، شامگاهان بریده و پژمرده می شود.

⁶En la mañana florece y crece; A la tarde es cortada, y se seca.

⁷غضب تو ما را نابود می سازد و خشم تو به وحشت می اندازد.

⁷Porque con tu furor somos consumidos, Y con tu ira somos conturbados.

⁸چونکه گناهان ما را در نظر خود گذاشته ای و خطایای مخفی ما را در نور روی خویش.

⁸Pusiste nuestras maldades delante de ti, Nuestros yerros á la luz de tu rostro.

⁹زیرا که تمام روزهای ما در خشم تو سپری شد و سالهای خود را مثل خیالی بسر برده ایم.

⁹Porque todos nuestros días declinan á causa de tu ira; Acabamos nuestros años como un pensamiento.

¹⁰میعاد عمر ما هفتاد سال است و اگر تندرست و قوی باشیم ممکن است هشتاد سال زندگی کنیم، اما همه دوران زندگی ما آمیخته با رنج و زحمت است و بزودی به آخر می رسد و فنا می شویم.

¹⁰Los días de nuestra edad son setenta años; Que si en los más robustos son ochenta años, Con todo su fortaleza es molestia y trabajo; Porque es cortado presto, y volamos.

¹¹کیست که شدت خشم تو را بداند؟ و کیست که غضب تو را بفهمد تا بترسد، چنانکه از تو می باید ترسید؟

¹¹¿Quién conoce la fortaleza de tu ira, Y tu indignación según que debes ser temido?

¹²به ما بیاموز که روزهای عمر خود را بشماریم تا دلِ ما فهیم و دانا گردد.

¹²Enséñanos de tal modo á contar nuestros días, Que traigamos al corazón sabiduría.

¹³بیا ای خداوند! تا به کی؟ و بر بندگانت شفقت فرما.

¹³Vuélvete, oh Jehová: ¿hasta cuándo? Y aplácate para con tus siervos.

¹⁴صبحگاهان ما را از رحمت خود سیر کن تا در تمام روزهای زندگی خود شادمانی و خوشی نمائیم.

¹⁴Sácianos presto de tu misericordia: Y cantaremos y nos alegraremos todos nuestros días.

¹⁵به اندازۀ روزهائی که سختی کشیدیم و سالهائی که بدبختی را دیدیم، به ما خوشی عطا فرما.

¹⁵Alégranos conforme á los días que nos afligiste, Y los años que vimos mal.

¹⁶بگذار بندگانت کارهای تو را ببینند و فرزندان شان عظمت تو را.لطف و نیکویی خداوند، خدای ما بر ما باد و عمل دستهای ما را بر ما استوار ساز! عمل دستهای ما را استوار گردان!

¹⁶Aparezca en tus siervos tu obra, Y tu gloria sobre sus hijos.

¹⁷لطف و نیکویی خداوند، خدای ما بر ما باد و عمل دستهای ما را بر ما استوار ساز! عمل دستهای ما را استوار گردان!

¹⁷Y sea la luz de Jehová nuestro Dios sobre nosotros: Y ordena en nosotros la obra de nuestras manos, La obra de nuestras manos confirma.