¹And Job answered and said,

¹Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,

²I have heard many such things: grievous comforters are ye all.

²Ako'y nakarinig ng maraming ganyang bagay: maralitang mga mangaaliw kayong lahat.

³Shall words of wind have an end? or what provoketh thee that thou answerest?

³Magkakawakas ba ang mga walang kabuluhang salita? O anong naguudyok sa iyo, na ikaw ay sumagot?

⁴I also could speak as ye: if your soul were in my soul's stead, I could join together words against you, and shake my head at you;

⁴Ako nama'y makapangungusap na gaya ng inyong ginagawa; kung ang inyong kaluluwa ay nasa kalagayan ng aking kaluluwa, ako'y makapagdudugtongdugtong ng salita laban sa inyo, at maigagalaw ang aking ulo sa inyo.

⁵[But] I would encourage you with my mouth, and the solace of my lips should assuage [your pain].

⁵Nguni't aking palalakasin kayo ng aking bibig, at ang pagaliw ng aking mga labi ay magpapalikat ng inyong hirap,

⁶If I speak, my pain is not assuaged; and if I forbear, what am I eased?

⁶Bagaman ako'y nagsasalita, ang aking hirap ay hindi naglilikat: at bagaman ako'y tumatahimik, anong ikinalalayo sa akin?

⁷But now he hath made me weary; ... thou hast made desolate all my family;

⁷Nguni't ngayo'y niyamot niya ako: nilansag mo ang aking buong pulutong.

⁸Thou hast shrivelled me up! it is become a witness; and my leanness riseth up against me, it beareth witness to my face.

⁸At ako'y pinagdalamhati mo, na siyang saksi laban sa akin; at ang aking kapayatan ay bumabangon laban sa akin, nagpapatotoo sa aking mukha.

⁹His anger teareth and pursueth me; he gnasheth with his teeth against me; [as] mine adversary he sharpeneth his eyes at me.

⁹Niluray niya ako sa kaniyang kapootan, at inusig ako; pinagngangalitan niya ako ng kaniyang mga ngipin: pinangdidilatan ako ng mga mata ng aking kaaway.

¹⁰They gape upon me with their mouth; they smite my cheeks reproachfully; they range themselves together against me.

¹⁰Kanilang pinagbubukahan ako ng kanilang bibig: kanilang sinampal ako sa mukha na kahiyahiya: sila'y nagpipisan laban sa akin.

¹¹ùGod hath delivered me over to the iniquitous man, and hurled me into the hands of the wicked.

¹¹Ibinibigay ako ng Dios sa di banal, at inihahagis niya ako sa mga kamay ng masama.

¹²I was at rest, but he hath shattered me; he hath taken me by the neck and shaken me to pieces, and set me up for his mark.

¹²Ako'y nasa kaginhawahan at kaniyang niligalig akong mainam; Oo, sinunggaban niya ako sa leeg, at pinagwaraywaray niya ako: inilagay naman niya akong pinakatanda niya.

¹³His arrows encompass me round about, he cleaveth my reins asunder and doth not spare; he poureth out my gall upon the ground.

¹³Kinubkob ako sa palibot ng kaniyang mga mamamana, kaniyang sinaksak ang aking mga bato, at hindi nagpapatawad; kaniyang ibinubuhos ang aking apdo sa lupa.

¹⁴He breaketh me with breach upon breach; he runneth upon me like a mighty man.

¹⁴Kaniyang binubugbog ako ng bugbog at bugbog; siya'y gaya ng isang higanti na dinadaluhong niya ako.

¹⁵I have sewed sackcloth upon my skin, and rolled my horn in the dust.

¹⁵Ako'y nanahi ng kayong magaspang sa aking katawan, at aking inilugmok ang aking kapalaluan sa alabok.

¹⁶My face is red with weeping, and on my eyelids is the shadow of death;

¹⁶Ang aking mukha ay namamaga sa pagiyak, at nasa aking mga pilik-mata ang anino ng kamatayan;

¹⁷Although there is no violence in my hands, and my prayer is pure.

¹⁷Bagaman walang karahasan sa aking mga kamay, at ang aking dalangin ay malinis,

¹⁸O earth, cover not my blood, and let there be no place for my cry!

¹⁸Oh lupa, huwag mong tabunan ang aking dugo, at huwag magkaroon ng pahingahang dako ang aking daing.

¹⁹Even now, behold, my Witness is in the heavens, and he that voucheth for me is in the heights.

¹⁹Kahit na ngayon, narito, ang aking saksi ay nasa langit, at siyang nananagot sa akin ay nasa kaitaasan.

²⁰My friends are my mockers; mine eye poureth out tears unto +God.

²⁰Ginagalit ako ng aking mga kaibigan: nguni't ang aking mata ay nagbubuhos ng mga luha sa Dios;

²¹Oh that there were arbitration for a man with +God, as a son of man for his friend!

²¹Upang kaniyang alalayan ang katuwiran ng tao sa Dios; at ang anak ng tao sa kaniyang kapuwa.

²²For years [few] in number shall pass, -- and I shall go the way [whence] I shall not return.

²²Sapagka't pagsapit ng ilang taon, ako'y papanaw sa daan na hindi ko pagbabalikan.