1And Job answered and said,
1Eyüp şöyle yanıtladı:
2I have heard many such things: grievous comforters are ye all.
2‹‹Buna benzer çok şey duydum,Oysa siz avutmuyor, sıkıntı veriyorsunuz.
3Shall words of wind have an end? or what provoketh thee that thou answerest?
3Boş sözleriniz hiç sona ermeyecek mi?Nedir derdiniz, boyuna karşılık veriyorsunuz?
4I also could speak as ye: if your soul were in my soul's stead, I could join together words against you, and shake my head at you;
4Yerimde siz olsaydınız,Ben de sizin gibi konuşabilirdim;Size karşı güzel sözler dizer,Başımı sallayabilirdim.
5[But] I would encourage you with my mouth, and the solace of my lips should assuage [your pain].
5Ağzımdan çıkan sözlerle yüreklendirir,Dudaklarımdan dökülen avutucu sözlerle yatıştırırdım sizi.
6If I speak, my pain is not assuaged; and if I forbear, what am I eased?
6‹‹Konuşsam bile acım dinmez,Sussam ne değişir?
7But now he hath made me weary; ... thou hast made desolate all my family;
7Ey Tanrı, beni tükettin,Bütün ev halkımı dağıttın.
8Thou hast shrivelled me up! it is become a witness; and my leanness riseth up against me, it beareth witness to my face.
8Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu;Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.
9His anger teareth and pursueth me; he gnasheth with his teeth against me; [as] mine adversary he sharpeneth his eyes at me.
9Tanrı öfkeyle saldırıp parçalıyor beni,Dişlerini gıcırdatıyor bana,Düşmanım gözlerini üzerime dikiyor.
10They gape upon me with their mouth; they smite my cheeks reproachfully; they range themselves together against me.
10İnsanlar bana dudak büküyor,Aşağılayarak tokat atıyor,Birleşiyorlar bana karşı.
11ùGod hath delivered me over to the iniquitous man, and hurled me into the hands of the wicked.
11Tanrı haksızlara teslim ediyor beni,Kötülerin kucağına atıyor.
12I was at rest, but he hath shattered me; he hath taken me by the neck and shaken me to pieces, and set me up for his mark.
12Ben rahat yaşıyordum, ama Tanrı paraladı beni,Boynumdan tutup yere çaldı.Beni hedef yaptı kendine.
13His arrows encompass me round about, he cleaveth my reins asunder and doth not spare; he poureth out my gall upon the ground.
13Okçuları beni kuşatıyor,Acımadan böbreklerimi deşiyor,Ödümü yerlere döküyor.
14He breaketh me with breach upon breach; he runneth upon me like a mighty man.
14Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor,Dev gibi üzerime saldırıyor.
15I have sewed sackcloth upon my skin, and rolled my horn in the dust.
15‹‹Giymek için çul diktim,Gururumu ayak altına aldım.
16My face is red with weeping, and on my eyelids is the shadow of death;
16Ağlamaktan yüzüm kızardı,Gözlerimin altı morardı.
17Although there is no violence in my hands, and my prayer is pure.
17Yine de ellerim şiddetten uzak,Duam içtendir.
18O earth, cover not my blood, and let there be no place for my cry!
18‹‹Ey toprak, kanımı örtme,Feryadım asla dinmesin.
19Even now, behold, my Witness is in the heavens, and he that voucheth for me is in the heights.
19Daha şimdiden tanığım göklerde,Beni savunan yücelerdedir.
20My friends are my mockers; mine eye poureth out tears unto +God.
20Dostlarım benimle eğleniyor,Gözlerim Tanrıya yaş döküyor;
21Oh that there were arbitration for a man with +God, as a son of man for his friend!
21Tanrı kendisiyle insan arasındaİnsanoğluyla komşusu arasında hak arasın diye.
22For years [few] in number shall pass, -- and I shall go the way [whence] I shall not return.
22‹‹Çünkü birkaç yıl sonra,Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.