¹And Job continued his parable and said,

¹Eyüp yine anlatmaya başladı:

²Oh that I were as in months past, as in the days when +God preserved me;

²‹‹Keşke geçen aylar geri gelseydi,Tanrının beni kolladığı,

³When his lamp shone over my head, [and] by his light I walked through darkness;

³Kandilinin başımın üstünde parladığı,Işığıyla karanlıkta yürüdüğüm günler,

⁴As I was in the days of my youth, when the secret counsel of +God was over my tent,

⁴Keşke olgunluk günlerim geri gelseydi,Tanrının çadırımı dostça koruduğu,

⁵When the Almighty was yet with me, my young men round about me;

⁵Her Şeye Gücü Yetenin henüz benimle olduğu,Çocuklarımın çevremde bulunduğu,

⁶When my steps were bathed in milk, and the rock poured out beside me rivers of oil! ...

⁶Yollarımın sütle yıkandığı,Yanımdaki kayanın zeytinyağı akıttığı günler!

⁷When I went out to the gate by the city, when I prepared my seat on the broadway,

⁷‹‹Kent kapısına gidipKürsümü meydana koyduğumda,

⁸The young men saw me, and hid themselves; and the aged arose [and] stood up;

⁸Gençler beni görüp gizlenir,Yaşlılar kalkıp ayakta dururlardı;

⁹Princes refrained from talking, and laid the hand on their mouth;

⁹Önderler konuşmaktan çekinir,Elleriyle ağızlarını kaparlardı;

¹⁰The voice of the nobles was hushed, and their tongue cleaved to their palate.

¹⁰Soyluların sesi kesilir,Dilleri damaklarına yapışırdı.

¹¹When the ear heard [me], then it blessed me, and when the eye saw [me], it gave witness to me;

¹¹Beni duyan kutlar,Beni gören överdi;

¹²For I delivered the afflicted that cried, and the fatherless who had no helper.

¹²Çünkü yardım isteyen yoksulu,Desteği olmayan öksüzü kurtarırdım.

¹³The blessing of him that was perishing came upon me, and I caused the widow's heart to sing for joy.

¹³Ölmekte olanın hayır duasını alır,Dul kadının yüreğini sevinçten coştururdum.

¹⁴I put on righteousness, and it clothed me; my justice was as a mantle and a turban.

¹⁴Doğruluğu giysi gibi giyindim,Adalet kaftanım ve sarığımdı sanki.

¹⁵I was eyes to the blind, and feet was I to the lame;

¹⁵Körlere göz,Topallara ayaktım.

¹⁶I was a father to the needy, and the cause which I knew not I searched out;

¹⁶Yoksullara babalık eder,Garibin davasını üstlenirdim.

¹⁷And I broke the jaws of the unrighteous, and plucked the spoil out of his teeth.

¹⁷Haksızın çenesini kırar,Avını dişlerinin arasından kapardım.

¹⁸And I said, I shall die in my nest, and multiply my days as the sand;

¹⁸‹‹ ‹Son soluğumu yuvamda vereceğim› diye düşünüyordum,‹Günlerim kum taneleri kadar çok.

¹⁹My root shall be spread out to the waters, and the dew will lie all night on my branch;

¹⁹Köküm sulara erişecek,Çiy geceyi dallarımda geçirecek.

²⁰My glory shall be fresh in me, and my bow be renewed in my hand.

²⁰Aldığım övgüler tazelenecek,Elimdeki yay yenilenecek.›

²¹Unto me they listened, and waited, and kept silence for my counsel:

²¹‹‹İnsanlar beni saygıyla dinler,Öğüdümü sessizce beklerlerdi.

²²After my words they spoke not again, and my speech dropped upon them;

²²Ben konuştuktan sonra onlar konuşmazdı,Sözlerim üzerlerine damlardı.

²³And they waited for me as for the rain, and they opened their mouth wide as for the latter rain.

²³Yağmuru beklercesine beni bekler,Son yağmurları içercesine sözlerimi içerlerdi.

²⁴[If] I laughed on them, they believed [it] not; and they troubled not the serenity of my countenance.

²⁴Kendilerine gülümsediğimde gözlerine inanmazlardı,Güler yüzlülüğüm onlara cesaret verirdi.

²⁵I chose their way, and sat as chief, and dwelt as a king in the army, as one that comforteth mourners.

²⁵Onların yolunu ben seçer, başlarında dururdum,Askerlerinin ortasında kral gibi otururdum,Yaslıları avutan biri gibiydim.