¹But now they that are younger than I have me in derision, whose fathers I would have disdained to set with the dogs of my flock.

¹‹‹Ama şimdi, yaşı benden küçük olanlarBenimle alay etmekte,Oysa babalarını sürümün köpeklerininYanına koymaya tenezzül etmezdim.

²Yea, whereto [should] the strength of their hands [profit] me, [men] in whom vigour hath perished?

²Çünkü güçleri tükenmişti,Bileklerinin gücü ne işime yarardı?

³Withered up through want and hunger, they flee into waste places long since desolate and desert:

³Yoksulluktan, açlıktan bitkindiler,Akşam çölde, ıssız çorak yerlerde kök kemiriyorlardı.

⁴They gather the salt-wort among the bushes, and the roots of the broom for their food.

⁴Çalılıklarda karapazı topluyor,Retem kökü yiyorlardı.

⁵They are driven forth from among [men] -- they cry after them as after a thief --

⁵Toplumdan kovuluyorlardı,İnsanlar hırsızmışlar gibi onlara bağırıyordu.

⁶To dwell in gloomy gorges, in caves of the earth and the rocks:

⁶Korkunç vadilerde, yerdeki deliklerde,Kaya kovuklarında yaşıyorlardı.

⁷They bray among the bushes; under the brambles they are gathered together:

⁷Çalıların arasında anırır,Çalı altında birbirine sokulurlardı.

⁸Sons of fools, and sons of nameless sires, they are driven out of the land.

⁸Aptalların, adı sanı belirsiz insanların çocuklarıydılar,Ülkeden kovulmuşlardı.

⁹And now I am their song, yea, I am their byword.

⁹‹‹Şimdiyse destan oldum dillerine,Ağızlarına doladılar beni.

¹⁰They abhor me, they stand aloof from me, yea, they spare not to spit in my face.

¹⁰Benden tiksiniyor, uzak duruyorlar,Yüzüme tükürmekten çekinmiyorlar.

¹¹For he hath loosed my cord and afflicted me; so they cast off the bridle before me.

¹¹Tanrı ipimi çözüp beni alçalttığı içinDizginsiz davranmaya başladılar bana.

¹²At [my] right hand rise the young brood; they push away my feet, and raise up against me their pernicious ways;

¹²Sağımdaki ayak takımı üzerime yürüyor,Ayaklarımı kaydırıyor,Bana karşı rampalar kuruyorlar.

¹³They mar my path, they set forward my calamity, without any to help them;

¹³Yolumu kesiyor,Kimseden yardım görmedenBeni yok etmeye çalışıyorlar.

¹⁴They come in as through a wide breach: amid the confusion they roll themselves onward.

¹⁴Koca bir gedikten girer gibi ilerliyor,Yıkıntılar arasından üzerime yuvarlanıyorlar.

¹⁵Terrors are turned against me; they pursue mine honour as the wind; and my welfare is passed away like a cloud.

¹⁵Dehşet çöktü üzerime,Onurum rüzgara kapılmış gibi uçtu,Mutluluğum bulut gibi geçip gitti.

¹⁶And now my soul is poured out in me; days of affliction have taken hold upon me.

¹⁶‹‹Şimdi tükeniyorum,Acı günler beni ele geçirdi.

¹⁷The night pierceth through my bones [and detacheth them] from me, and my gnawing pains take no rest:

¹⁷Geceleri kemiklerim sızlıyor,Beni kemiren acılar hiç durmuyor.

¹⁸By their great force they have become my raiment; they bind me about as the collar of my coat.

¹⁸Tanrının şiddetiÜzerimdeki giysiye dönüştü,Gömleğimin yakası gibi beni sıkıyor.

¹⁹He hath cast me into the mire, and I have become like dust and ashes.

¹⁹Beni çamura fırlattı,Toza, küle döndüm.

²⁰I cry unto thee, and thou answerest me not; I stand up, and thou lookest at me.

²⁰‹‹Sana yakarıyorum, ama yanıt vermiyorsun,Ayağa kalktığımda gözünü bana dikiyorsun.

²¹Thou art changed to a cruel one to me; with the strength of thy hand thou pursuest me.

²¹Bana acımasız davranıyor,Bileğinin gücüyle beni eziyorsun.

²²Thou liftest me up to the wind; thou causest me to be borne away, and dissolvest my substance.

²²Beni kaldırıp rüzgara bindiriyorsun,Fırtınanın içinde darma duman ediyorsun.

²³For I know that thou wilt bring me to death, and into the house of assemblage for all living.

²³Biliyorum, beni ölüme,Bütün canlıların toplanacağı yere götüreceksin.

²⁴Indeed, no prayer [availeth] when he stretcheth out [his] hand: though they cry when he destroyeth.

²⁴‹‹Kuşkusuz düşenin dostu olmaz,Felakete uğrayıp yardım istediğinde.

²⁵Did not I weep for him whose days were hard? was not my soul grieved for the needy?

²⁵Sıkıntıya düşenler için ağlamaz mıydım?Yoksullar için üzülmez miydim?

²⁶For I expected good, and there came evil; and I waited for light, but there came darkness.

²⁶Ama ben iyilik beklerken kötülük geldi,Işık umarken karanlık geldi.

²⁷My bowels well up, and rest not; days of affliction have confronted me.

²⁷İçim kaynıyor, rahatım yok,Önümde acı günler var.

²⁸I go about blackened, but not by the sun; I stand up, I cry in the congregation.

²⁸Yaslı yaslı dolaşıyorum, güneş yok,Topluluk içinde kalkıp feryat ediyorum.

²⁹I am become a brother to jackals, and a companion of ostriches.

²⁹Çakallarla kardeş,Baykuşlarla arkadaş oldum.

³⁰My skin is become black [and falleth] off me, and my bones are parched with heat.

³⁰Derim karardı, soyuluyor,Kemiklerim ateşten yanıyor.

³¹My harp also is [turned] to mourning, and my pipe into the voice of weepers.

³¹Lirimin sesi yas feryadına,Neyimin sesi ağlayanların sesine döndü.