¹Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? dost thou mark the calving of the hinds?

¹‹‹Dağ keçilerinin ne zaman doğurduğunu biliyor musun?Geyiklerin yavruladığı zamanı sen mi gözlüyorsun?

²Dost thou number the months that they fulfil? and knowest thou the time when they bring forth?

²Sen mi sayıyorsun doğuruncaya dek geçirdikleri ayları?Doğurdukları zamanı biliyor musun?

³They bow themselves, they give birth to their young ones, they cast out their pains;

³Çöküp yavrularını doğurur,Kurtulurlar sancılarından.

⁴Their young ones become strong, they grow up in the open field, they go forth, and return not unto them.

⁴Güçlenir, kırda büyür yavrular,Gider, bir daha dönmezler.

⁵Who hath sent out the wild ass free? and who hath loosed the bands of the onager,

⁵‹‹Kim yaban eşeğini başı boş gönderdi,Kim bağlarını çözdü?

⁶Whose house I made the wilderness, and the salt plain his dwellings?

⁶Yurt olarak ona bozkırı,Barınak olarak tuzlayı verdim.

⁷He laugheth at the tumult of the city, and heareth not the shouts of the driver;

⁷Kentteki kargaşaya güler o,Sürücünün bağırdığını duymaz.

⁸The range of the mountains is his pasture, and he searcheth after every green thing.

⁸Otlamak için tepeleri dolaşır,Yeşillik arar.

⁹Will the buffalo be willing to serve thee, or will he lodge by thy crib?

⁹‹‹Yaban öküzü sana kulluk etmek ister mi?Geceyi senin yemliğinin yanında geçirir mi?

¹⁰Canst thou bind the buffalo with his cord in the furrow? or will he harrow the valleys after thee?

¹⁰Sabanla yarık açsın diye ona bağ vurabilir misin?Arkanda, ovalarda tırmık çeker mi?

¹¹Wilt thou put confidence in him, because his strength is great? and wilt thou leave thy labour to him?

¹¹Çok güçlü diye ona bel bağlayabilir misin?Ağır işini ona bırakabilir misin?

¹²Wilt thou trust him to bring home thy seed, and gather it into thy threshing-floor?

¹²Ekinini getireceğine,Buğdayını harman yerinde toplayacağına güvenir misin?

¹³The wing of the ostrich beats joyously -- But is it the stork's pinion and plumage?

¹³‹‹Devekuşunun kanatları sevinçle dalgalanır,Ama leyleğin kanatları ve tüyleriyle kıyaslanamaz.

¹⁴For she leaveth her eggs to the earth, and warmeth them in the dust,

¹⁴Devekuşu yumurtalarını yere bırakır,Onları kumda ısıtır,

¹⁵And forgetteth that the foot may crush them, or that the beast of the field may trample them.

¹⁵Ayak altında ezilebileceklerini,Yabanıl hayvanlarca çiğnenebileceklerini düşünmez.

¹⁶She is hardened against her young ones, as though they were not hers; her labour is in vain, without her concern.

¹⁶Yavrularına sert davranır, kendinin değilmiş gibi,Çektiği zahmetin boşa gideceğine üzülmez.

¹⁷For +God hath deprived her of wisdom, and hath not furnished her with understanding.

¹⁷Çünkü Tanrı ona bilgelik bağışlamamış,Anlayıştan pay vermemiştir.

¹⁸What time she lasheth herself on high, she scorneth the horse and his rider.

¹⁸Yine de koşmak için kabarıncaAta ve binicisine güler.

¹⁹Hast thou given strength to the horse? hast thou clothed his neck with the quivering mane?

¹⁹‹‹Sen mi ata güç verdin,Dalgalanan yeleyi boynuna giydirdin?

²⁰Dost thou make him to leap as a locust? His majestic snorting is terrible.

²⁰Sen misin onu çekirge gibi sıçratan,Gururlu kişnemesiyle korku saçtıran?

²¹He paweth in the valley, and rejoiceth in [his] strength; he goeth forth to meet the armed host.

²¹Ayakları toprağı şiddetle eşer,Gücünden ötürü sevinçle coşar,Savaşçının üstüne yürür.

²²He laugheth at fear, and is not affrighted; neither turneth he back from before the sword.

²²Korkuya güler, hiçbir şeyden yılmaz,Kılıç önünde geri adım atmaz.

²³The quiver rattleth upon him, the glittering spear and the javelin.

²³Ok kılıfı, parıldayan mızrak ve palaÜzerinde takırdar atın.

²⁴He swalloweth the ground with fierceness and rage, and cannot contain himself at the sound of the trumpet:

²⁴Coşku ve heyecanla uzaklıkları yutar,Boru çalınca duramaz yerinde.

²⁵At the noise of the trumpets he saith, Aha! and he smelleth the battle afar off, the thunder of the captains, and the shouting.

²⁵Boru çaldıkça, ‹Hi!› diye kişner,Savaş kokusunu, komutanların gürleyen sesini,Savaş çığlıklarını uzaklardan duyar.

²⁶Doth the hawk fly by thine intelligence, [and] stretch his wings toward the south?

²⁶‹‹Atmaca senin bilgeliğinle mi süzülüyor,Kanatlarını güneye doğru açıyor?

²⁷Doth the eagle mount up at thy command, and make his nest on high?

²⁷Kartal senin buyruğunla mı yükseliyor,Yuvasını yükseklere kuruyor?

²⁸He inhabiteth the rock and maketh his dwelling on the point of the cliff, and the fastness:

²⁸Uçurum kenarlarında konaklıyor,Sivri kayalar onun kalesi.

²⁹From thence he spieth out the prey, his eyes look into the distance;

²⁹Oradan gözetliyor yiyeceğini,Gözleri avını uzaktan seçiyor.

³⁰And his young ones suck up blood; and where the slain are, there is he.

³⁰Onun yavruları kanla beslenir,Leşler neredeyse, o da oradadır.››