¹Hath not man a life of labour upon earth? and are not his days like the days of a hireling?

¹‹‹Yeryüzünde insan yaşamı savaşı andırmıyor mu,Günleri gündelikçinin günlerinden farklı mı?

²As a bondman earnestly desireth the shadow, and a hireling expecteth his wages,

²Gölgeyi özleyen köle,Ücretini bekleyen gündelikçi gibi,

³So am I made to possess months of vanity, and wearisome nights are appointed to me.

³Miras olarak bana boş aylar verildi,Payıma sıkıntılı geceler düştü.

⁴If I lie down, I say, When shall I rise up, and the darkness be gone? and I am full of tossings until the dawn.

⁴Yatarken, ‹Ne zaman kalkacağım› diye düşünüyorum,Ama gece uzadıkça uzuyor,Gün doğana dek dönüp duruyorum.

⁵My flesh is clothed with worms and clods of dust; my skin is broken, and suppurates.

⁵Bedenimi kurt, kabuk kaplamış,Çatlayan derimden irin akıyor.

⁶My days are swifter than a weaver's shuttle, and are spent without hope.

⁶‹‹Günlerim dokumacının mekiğinden hızlı,Umutsuz tükenmekte.

⁷Remember thou that my life is wind; mine eye shall no more see good.

⁷Ey Tanrı, yaşamımın bir soluk olduğunu anımsa,Gözüm bir daha mutluluk yüzü görmeyecek.

⁸The eye of him that hath seen me shall behold me no [more]: thine eyes are upon me, and I am not.

⁸Şu anda bana bakan gözler bir daha beni görmeyecek,Senin gözlerin üzerimde olacak,Ama ben yok olacağım.

⁹The cloud consumeth and vanisheth away; so he that goeth down to Sheol shall not come up.

⁹Bir bulutun dağılıp gitmesi gibi,Ölüler diyarına inen bir daha çıkmaz.

¹⁰He shall return no more to his house, neither shall his place know him again.

¹⁰Bir daha evine dönmez,Bulunduğu yer artık onu tanımaz.

¹¹Therefore I will not restrain my mouth: I will speak in the anguish of my spirit; I will complain in the bitterness of my soul.

¹¹‹‹Bu yüzden sessiz kalmayacak,İçimdeki sıkıntıyı dile getireceğim;Canımın acısıyla yakınacağım.

¹²Am I a sea, or a sea-monster, that thou settest a watch over me?

¹²Ben deniz ya da deniz canavarı mıyım ki,Başıma bekçi koydun?

¹³When I say, My bed shall comfort me, my couch shall ease my complaint;

¹³Yatağım beni rahatlatır,Döşeğim acılarımı dindirir diye düşündüğümde,

¹⁴Then thou scarest me with dreams, and terrifiest me through visions;

¹⁴Beni düşlerle korkutuyor,Görümlerle yıldırıyorsun.

¹⁵So that my soul chooseth strangling, death, rather than my bones.

¹⁵Öyle ki, boğulmayı,Ölmeyi şu yaşama yeğliyorum.

¹⁶I loathe it; I shall not live always: let me alone, for my days are a breath.

¹⁶Yaşamımdan tiksiniyor,Sonsuza dek yaşamak istemiyorum;Çek elini benden, çünkü günlerimin anlamı kalmadı.

¹⁷What is man, that thou makest much of him? and that thou settest thy heart upon him?

¹⁷‹‹İnsan ne ki, onu büyütesin,Üzerinde kafa yorasın,

¹⁸And that thou visitest him every morning, triest him every moment?

¹⁸Her sabah onu yoklayasın,Her an onu sınayasın?

¹⁹How long wilt thou not look away from me, nor let me alone till I swallow down my spittle?

¹⁹Gözünü üzerimden hiç ayırmayacak mısın,Tükürüğümü yutacak kadar bile beni rahat bırakmayacak mısın?

²⁰Have I sinned, what do I unto thee, thou Observer of men? Why hast thou set me as an object of assault for thee, so that I am become a burden to myself?

²⁰Günah işledimse, ne yaptım sana,Ey insan gözcüsü?Niçin beni kendine hedef seçtin?Sana yük mü oldum?

²¹And why dost not thou forgive my transgression and take away mine iniquity? for now shall I lie down in the dust, and thou shalt seek me early, and I shall not be.

²¹Niçin isyanımı bağışlamaz,Suçumu affetmezsin?Çünkü yakında toprağa gireceğim,Beni çok arayacaksın, ama ben artık olmayacağım.››