¹And Job answered and said,

¹Eyüp şöyle yanıtladı:

²Of a truth I know it is so; but how can man be just with ùGod?

²‹‹Biliyorum, gerçekten öyledir,Ama Tanrının önünde insan nasıl haklı çıkabilir?

³If he shall choose to strive with him, he cannot answer him one thing of a thousand.

³Biri Onunla tartışmak istese,Binde bir bile Ona yanıt veremez.

⁴He is wise in heart and mighty in strength: who hath hardened himself against him, and had peace?

⁴Onun bilgisi derin, gücü eşsizdir,Kim Ona direndi de ayakta kaldı?

⁵Who removeth mountains, and they know it not, when he overturneth them in his anger;

⁵O dağları yerinden oynatır da,Dağlar farkına varmaz,Öfkeyle altüst eder onları.

⁶Who shaketh the earth out of its place, and the pillars thereof tremble;

⁶Dünyayı yerinden oynatır,Direklerini titretir.

⁷Who commandeth the sun, and it riseth not, and he sealeth up the stars;

⁷Güneşe buyruk verir, doğmaz güneş,Yıldızları mühürler.

⁸Who alone spreadeth out the heavens, and treadeth upon the high waves of the sea;

⁸Odur tek başına gökleri geren,Denizin dalgaları üzerinde yürüyen.

⁹Who maketh the Bear, Orion, and the Pleiades, and the chambers of the south;

⁹Büyük Ayıyı, Oryonu, Ülkeri,Güney takımyıldızlarını yaratan Odur.

¹⁰Who doeth great things past finding out, and wonders without number.

¹⁰Anlayamadığımız büyük işler,Sayısız şaşılası işler yapan Odur.

¹¹Lo, he goeth by me, and I see [him] not; and he passeth along, and I perceive him not.

¹¹İşte, yanımdan geçer, Onu göremem,Geçip gider, farkına bile varmam.

¹²Behold, he taketh away: who will hinder him? Who will say unto him, What doest thou?

¹²Evet, O avını kaparsa, kim Onu durdurabilir?Kim Ona, ‹Ne yapıyorsun› diyebilir?

¹³+God withdraweth not his anger; the proud helpers stoop under him:

¹³Tanrı öfkesini dizginlemez,Rahavın yardımcıları bileOnun ayağına kapanır. güçlerini simgeleyen bir deniz canavarı.

¹⁴How much less shall I answer him, choose out my words [to strive] with him?

¹⁴‹‹Nerde kaldı ki, ben Ona yanıt vereyim,Onunla tartışmak için söz bulayım?

¹⁵Whom, though I were righteous, [yet] would I not answer; I would make supplication to my judge.

¹⁵Haklı olsam da Ona yanıt veremez,Merhamet etmesi için yargıcıma yalvarırdım ancak.

¹⁶If I had called, and he had answered me, I would not believe that he hearkened to my voice, --

¹⁶Onu çağırsam, O da bana yanıt verseydi,Yine de inanmazdım sesime kulak verdiğine.

¹⁷He, who crusheth me with a tempest, and multiplieth my wounds without cause.

¹⁷O beni kasırgayla eziyor,Nedensiz yaralarımı çoğaltıyor.

¹⁸He suffereth me not to take my breath, for he filleth me with bitternesses.

¹⁸Soluk almama izin vermiyor,Ancak beni acıya doyuruyor.

¹⁹Be it a question of strength, lo, [he is] strong; and be it of judgment, who will set me a time?

¹⁹Sorun güç sorunuysa, O güçlüdür!Adalet sorunuysa, kim Onu mahkemeye çağırabilir?

²⁰If I justified myself, mine own mouth would condemn me; were I perfect, he would prove me perverse.

²⁰Suçsuz olsam ağzım beni suçlar,Kusursuz olsam beni suçlu çıkarır.

²¹Were I perfect, [yet] would I not know my soul: I would despise my life.

²¹‹‹Kusursuz olsam da kendime aldırdığım yok,Yaşamımı hor görüyorum.

²²It is all one; therefore I said, he destroyeth the perfect and the wicked.

²²Hepsi bir, bu yüzden diyorum ki,‹O suçluyu da suçsuzu da yok ediyor.›

²³If the scourge kill suddenly, he mocketh at the trial of the innocent.

²³Kırbaç ansızın ölüm saçınca,O suçsuzların sıkıntısıyla eğlenir.

²⁴The earth is given over into the hand of the wicked [man]; he covereth the faces of its judges. If not, who then is it?

²⁴Dünya kötülerin eline verilmiş,Yargıçların gözünü kapayan Odur.O değilse, kimdir?

²⁵And my days are swifter than a runner: they flee away, they see no good.

²⁵‹‹Günlerim koşucudan çabuk,İyilik görmeden geçmekte.

²⁶They pass by like skiffs of reed; as an eagle that swoops upon the prey.

²⁶Kamış sandal gibi kayıp gidiyor,Avının üstüne süzülen kartal gibi.

²⁷If I say, I will forget my complaint, I will leave off my [sad] countenance, and brighten up,

²⁷‹Acılarımı unutayım,Üzgün çehremi değiştirip gülümseyeyim› desem,

²⁸I am afraid of all my sorrows; I know that thou wilt not hold me innocent.

²⁸Bütün dertlerimden yılarım,Çünkü beni suçsuz saymayacağını biliyorum.

²⁹Be it that I am wicked, why then do I labour in vain?

²⁹Madem suçlanacağım,Neden boş yere uğraşayım?

³⁰If I washed myself with snow-water, and cleansed my hands in purity,

³⁰Sabun otuyla yıkansam,Ellerimi kül suyuyla temizlesem,

³¹Then wouldest thou plunge me in the ditch, and mine own clothes would abhor me.

³¹Beni yine pisliğe batırırsın,Giysilerim bile benden tiksinir.

³²For he is not a man, as I am, that I should answer him; that we should come together in judgment.

³²O benim gibi bir insan değil ki,Ona yanıt vereyim,Birlikte mahkemeye gideyim.

³³There is not an umpire between us, who should lay his hand upon us both.

³³Keşke aramızda bir hakem olsa da,Elini ikimizin üstüne koysa!

³⁴Let him take his rod away from me, and let not his terror make me afraid,

³⁴Tanrı sopasını üzerimden kaldırsın,Dehşeti beni yıldırmasın.

³⁵[Then] I will speak, and not fear him; but it is not so with me.

³⁵O zaman konuşur, O'ndan korkmazdım,Ama bu durumda bir şey yapamam.