¹My son, attend unto my wisdom, incline thine ear to my understanding;

¹Oğlum, bilgeliğime dikkat et,Akıllıca sözlerime kulak ver.

²that thou mayest keep reflection, and that thy lips may preserve knowledge.

²Böylelikle her zaman sağgörülü olur,Dudaklarınla bilgiyi korursun.

³For the lips of the strange woman drop honey, and her mouth is smoother than oil;

³Zina eden kadının bal damlar dudaklarından,Ağzı daha yumuşaktır zeytinyağından.

⁴but her end is bitter as wormwood, sharp as a two-edged sword.

⁴Ama sonu pelinotu kadar acı,İki ağızlı kılıç kadar keskindir.

⁵Her feet go down to death; her steps take hold on Sheol.

⁵Ayakları ölüme gider,Adımları ölüler diyarına ulaşır.

⁶Lest she should ponder the path of life, her ways wander, she knoweth not [whither].

⁶Yaşama giden yolu hiç düşünmez,Yolları dolaşıktır, ama farkında değil.

⁷And now, children, hearken unto me, and depart not from the words of my mouth.

⁷Oğlum, şimdi beni dinle,Ağzımdan çıkan sözlerden ayrılma.

⁸Remove thy way far from her, and come not nigh the door of her house:

⁸Öyle kadınlardan uzak dur,Yaklaşma evinin kapısına.

⁹lest thou give thine honour unto others, and thy years unto the cruel;

⁹Yoksa onurunu başkalarına,Yıllarını bir gaddara kaptırırsın.

¹⁰lest strangers be filled with thy wealth, and the fruits of thy toil [come] into the house of a stranger;

¹⁰Varını yoğunu yer bitirir yabancılar,Emeğin başka birinin evini bayındır kılar.

¹¹and thou mourn in thine end, when thy flesh and thy body are consumed;

¹¹Ah çekip inlersin ömrünün son günlerinde,Etinle bedenin tükendiğinde.

¹²and thou say, How have I hated instruction, and my heart despised reproof!

¹²‹‹Eğitilmekten neden bu kadar nefret ettim,Yüreğim uyarıları neden önemsemedi?›› dersin.

¹³and I have not hearkened unto the voice of my teachers, nor inclined mine ear to those that instructed me;

¹³‹‹Öğretmenlerimin sözünü dinlemedim,Beni eğitenlere kulak vermedim.

¹⁴I was well nigh in all evil in the midst of the congregation and assembly.

¹⁴Halkın ve topluluğun arasındaTam bir yıkımın eşiğine gelmişim.››

¹⁵Drink waters out of thine own cistern, and running waters out of thine own well.

¹⁵Suyu kendi sarnıcından,Kendi kuyunun kaynağından iç.

¹⁶Thy fountains shall be poured forth, as water-brooks in the broadways.

¹⁶Pınarların sokakları,Akarsuların meydanları mı sulamalı?

¹⁷Let them be only thine own, and not strangers' with thee.

¹⁷Yalnız senin olsun onlar,Paylaşma yabancılarla.

¹⁸Let thy fountain be blessed; and have joy of the wife of thy youth.

¹⁸Çeşmen bereketli olsunVe gençken evlendiğin karınla mutlu ol.

¹⁹As a lovely hind and a graceful roe, let her breasts satisfy thee at all times: be thou ravished continually with her love.

¹⁹Sevimli bir geyik, zarif bir ceylan gibi,Hep seni doyursun memeleri.Aşkıyla sürekli coş.

²⁰And why shouldest thou, my son, be ravished with a strange woman, and embrace the bosom of a stranger?

²⁰Oğlum, neden ahlaksız bir kadınla coşasın,Neden başka birinin karısını koynuna alasın?

²¹For the ways of man are before the eyes of Jehovah, and he pondereth all his paths.

²¹RAB insanın tuttuğu yolu gözler,Attığı her adımı denetler.

²²His own iniquities shall take the wicked, and he shall be holden with the cords of his sin.

²²Kötü kişiyi kendi suçları ele verecek,Günahının kemendi kıskıvrak bağlayacak onu.

²³He shall die for want of discipline; and in the greatness of his folly he shall go astray.

²³Aşırı ahmaklığı onu yoldan çıkaracak,Terbiyeyi umursamadığı için ölecek.