¹Why, Jehovah, standest thou afar off? [Why] hidest thou thyself in times of distress?

¹Ya RAB, neden uzak duruyorsun,Sıkıntılı günlerde kendini gizliyorsun?

²The wicked, in his pride, doth hotly pursue the afflicted. They shall be taken in the devices that they have imagined.

²Kötüler gururla mazlumları avlıyor,Mazlumlar kötülerin kurduğu tuzağa düşüyor.

³For the wicked boasteth of his soul's desire, and he blesseth the covetous; he contemneth Jehovah.

³Kötü insan içindeki isteklerle övünür,Açgözlü insan RABbe lanet okur, Onu hor görür.

⁴The wicked [saith], in the haughtiness of his countenance, He doth not search out: all his thoughts are, There is no God!

⁴Kendini beğenmiş kötü insan Tanrıya yönelmez,Hep, ‹‹Tanrı yok!›› diye düşünür.

⁵His ways always succeed; thy judgments are far above out of his sight; [as for] all his adversaries, he puffeth at them.

⁵Kötülerin yolları her zaman başarıya götürür.Öyle yücedir ki senin yargıların,Kötüler anlayamaz, düşmanına burun kıvırır.

⁶He saith in his heart, I shall not be moved; from generation to generation I shall be in no adversity.

⁶İçinden, ‹‹Ben sarsılmam›› der,‹‹Hiçbir zaman sıkıntıya düşmem.››

⁷His mouth is full of cursing, and deceit, and oppression; under his tongue is mischief and iniquity.

⁷Ağzı lanet, hile ve zulüm dolu,Dilinin altında kötülük ve fesat saklı.

⁸He sitteth in the lurking-places of the villages; in the secret places doth he slay the innocent: his eyes watch for the wretched.

⁸Köylerin çevresinde pusu kurar,Masumu gizli yerlerde öldürür,Çaresizi sinsice gözler.

⁹He lieth in wait secretly, like a lion in his thicket; he lieth in wait to catch the afflicted: he doth catch the afflicted, drawing him into his net.

⁹Gizli yerlerde pusuya yatarÇalılıktaki aslan gibi,Kapmak için mazlumu beklerVe ağına düşürüp yakalar.

¹⁰He croucheth, he boweth down, that the wretched may fall by his strong ones.

¹⁰Kurbanları çaresiz çöker,Saldıranın üstün gücü altında ezilir.

¹¹He saith in his heart, ùGod hath forgotten, he hideth his face, he will never see [it].

¹¹Kötü insan içinden, ‹‹Tanrı unuttu›› der,‹‹Örttü yüzünü, asla göremez.››

¹²Arise, Jehovah; O ùGod, lift up thy hand: forget not the afflicted.

¹²Kalk, ya RAB, kaldır elini, ey Tanrı!Mazlumları unutma!

¹³Wherefore doth the wicked contemn God? He hath said in his heart, Thou wilt not require [it].

¹³Neden kötü insan seni hor görsün,İçinden, ‹‹Tanrı hesap sormaz›› desin?

¹⁴Thou hast seen [it], for thou thyself beholdest trouble and vexation, to requite by thy hand. The wretched committeth himself unto thee; thou hast been the helper of the fatherless.

¹⁴Oysa sen sıkıntı ve acı çekenleri görürsün,Yardım etmek için onları izlersin;Çaresizler sana dayanır,Öksüzün yardımcısı sensin.

¹⁵Break thou the arm of the wicked, and as for the evil man, seek out his wickedness [till] thou find none.

¹⁵Kötünün, haksızın kolunu kır,Sormadık hesap kalmasın yaptığı kötülükten.

¹⁶Jehovah is King for ever and ever: the nations have perished out of his land.

¹⁶RAB sonsuza dek kral kalacak,Uluslar Onun ülkesinden temizlenecek.

¹⁷Jehovah, thou hast heard the desire of the meek, thou hast established their heart: thou causest thine ear to hear,

¹⁷Mazlumların dileğini duyarsın, ya RAB,Yüreklendirirsin onları,Kulağın hep üzerlerinde;

¹⁸To do justice to the fatherless and the oppressed one, that the man of the earth may terrify no more.

¹⁸Öksüze, düşküne hakkını vermek için,Bir daha dehşet saçmasın ölümlü insan.