1Hallelujah! Give ye thanks unto Jehovah; for he is good; for his loving-kindness [endureth] for ever.
1Övgüler sunun, RABbe!RABbe şükredin, çünkü O iyidir,Sevgisi sonsuzdur.
2Who can utter the mighty acts of Jehovah? [who] can shew forth all his praise?
2RABbin büyük işlerini kim anlatabilir,Kim Ona yeterince övgü sunabilir?
3Blessed are they that keep justice, [and] he that doeth righteousness at all times.
3Ne mutlu adalete uyanlara,Sürekli doğru olanı yapanlara!
4Remember me, O Jehovah, with [thy] favour toward thy people; visit me with thy salvation:
4Ya RAB, halkına lütfettiğinde anımsa beni,Onları kurtardığında ilgilen benimle.
5That I may see the prosperity of thy chosen ones, that I may rejoice in the joy of thy nation, that I may glory with thine inheritance.
5Öyle ki, seçtiklerinin gönencini göreyim,Ulusunun sevincini,Kendi halkının kıvancını paylaşayım.
6We have sinned with our fathers, we have committed iniquity, we have done wickedly.
6Atalarımız gibi biz de günah işledik,Suç işledik, kötülük ettik.
7Our fathers in Egypt considered not thy wondrous works; they remembered not the multitude of thy loving-kindnesses; but they rebelled at the sea, at the Red Sea.
7Atalarımız MısırdaykenYaptığın harikaları anlamadı,Çok kez gösterdiğin sevgiyi anımsamadı,Denizde, Kızıldenizde başkaldırdılar.
8Yet he saved them for his name's sake, that he might make known his might.
8Buna karşın RAB gücünü göstermek için,Adı uğruna kurtardı onları.
9And he rebuked the Red Sea, and it dried up; and he led them through the deeps as through a wilderness.
9Kızıldenizi azarladı, kurudu deniz,Yürüdüler enginde Onun öncülüğünde,Çölde yürür gibi.
10And he saved them from the hand of him that hated [them], and redeemed them from the hand of the enemy.
10Kendilerinden nefret edenlerin elinden aldı onları,Düşmanlarının pençesinden kurtardı.
11And the waters covered their oppressors: there was not one of them left.
11Sular yuttu hasımlarını,Hiçbiri kurtulmadı.
12Then believed they his words; they sang his praise.
12O zaman atalarımız Onun sözlerine inandılar,Ezgiler söyleyerek Onu övdüler.
13They soon forgot his works; they waited not for his counsel:
13Ne var ki, RABbin yaptıklarını çabucak unuttular,Öğüt vermesini beklemediler.
14And they lusted exceedingly in the wilderness, and tempted ùGod in the desert.
14Özlemle kıvrandılar çölde,Tanrıyı denediler ıssız yerlerde.
15Then he gave them their request, but sent leanness into their soul.
15Tanrı onlara istediklerini verdi,Ama üzerlerine yıpratıcı bir hastalık gönderdi.
16And they envied Moses in the camp, [and] Aaron, the saint of Jehovah.
16Onlar ordugahlarında Musayı,RABbin kutsal kulu Harunu kıskanınca,
17The earth opened and swallowed up Dathan, and covered the company of Abiram;
17Yer yarıldı ve Datanı yuttu,Aviramla yandaşlarının üzerine kapandı.
18And fire was kindled in their company; a flame burned up the wicked.
18Ateş kavurdu onları izleyenleri,Alev yaktı kötüleri.
19They made a calf in Horeb, and did homage to a molten image;
19Bir buzağı heykeli yaptılar Horevde,Dökme bir puta tapındılar.
20And they changed their glory into the similitude of an ox that eateth grass.
20Tanrının yüceliğini,Ot yiyen öküz putuna değiştirdiler.
21They forgot ùGod their Saviour, who had done great things in Egypt,
21Unuttular kendilerini kurtaran Tanrıyı,Mısırda yaptığı büyük işleri,
22Wondrous works in the land of Ham, terrible things by the Red Sea.
22Ham ülkesinde yarattığı harikaları,Kızıldeniz kıyısında yaptığı müthiş işleri.
23And he said that he would destroy them, had not Moses, his chosen, stood before him in the breach, to turn away his fury, lest he should destroy [them].
23Bu yüzden onları yok edeceğini söyledi Tanrı,Ama seçkin kulu Musa Onun önündeki gedikte durarak,Yok edici öfkesinden vazgeçirdi Onu.
24And they despised the pleasant land; they believed not his word,
24Ardından hor gördüler güzelim ülkeyi,Tanrının verdiği söze inanmadılar.
25But murmured in their tents: they hearkened not unto the voice of Jehovah.
25Çadırlarında söylendiler,Dinlemediler RABbin sesini.
26And he lifted up his hand to them, that he would make them fall in the wilderness;
26Bu yüzden RAB elini kaldırdıVe çölde onları yere sereceğine,Soylarını ulusların arasına saçacağına,Onları öteki ülkelere dağıtacağına ant içti.
27And that he would make their seed fall among the nations, and disperse them through the countries.
28Sonra Baal-Peora bel bağladılar,Ölülere sunulan kurbanları yediler.
28And they joined themselves unto Baal-Peor, and ate the sacrifices of the dead;
29Öfkelendirdiler RABbi yaptıklarıyla,Salgın hastalık çıktı aralarında.
29And they provoked [him] to anger with their doings; and a plague broke out among them.
30Ama Pinehas kalkıp araya girdi,Felaketi önledi.
30Then stood up Phinehas and executed judgment, and the plague was stayed;
31Bu doğruluk sayıldı ona,Kuşaklar boyu, sonsuza dek sürecek bu.
31And that was reckoned unto him for righteousness, from generation to generation, for evermore.
32Yine RABbi öfkelendirdiler Meriva suları yanında,Musanın başına dert açıldı onlar yüzünden;
32And they moved him to wrath at the waters of Meribah, and it went ill with Moses on their account;
33Çünkü onu sinirlendirdiler,O da düşünmeden konuştu.
33For they provoked his spirit, so that he spoke unadvisedly with his lips.
34RABbin onlara buyurduğu gibiYok etmediler halkları,
34They did not destroy the peoples, as Jehovah commanded them;
35Tersine öteki uluslara karıştılar,Onların törelerini öğrendiler.
35But they mingled with the nations, and learned their works;
36Putlarına taptılar,Bu da onlara tuzak oldu.
36And they served their idols; and they were a snare unto them:
37Oğullarını, kızlarınıCinlere kurban ettiler.
37And they sacrificed their sons and their daughters unto demons,
38Kenan putlarına kurban olsun diyeOğullarının, kızlarının kanını,Suçsuzların kanını döktüler;Ülke onların kanıyla kirlendi.
38And shed innocent blood, the blood of their sons and of their daughters, whom they sacrificed unto the idols of Canaan; and the land was polluted with blood.
39Böylece yaptıklarıyla kirli sayıldılar,Vefasız duruma düştüler töreleriyle.
39And they were defiled with their works, and went a-whoring in their doings.
40RABbin öfkesi parladı halkına karşı,Tiksindi kendi halkından.
40Then was the anger of Jehovah kindled against his people, and he abhorred his inheritance;
41Onları ulusların eline teslim etti.Onlardan nefret edenler onlara egemen oldu.
41And he gave them into the hand of the nations; and they that hated them ruled over them:
42Düşmanları onları ezdi,Boyun eğdirdi hepsine.
42And their enemies oppressed them, and they were brought into subjection under their hand.
43RAB onları birçok kez kurtardı,Ama akılları fikirleri başkaldırmaktaydıVe alçaltıldılar suçları yüzünden.
43Often did he deliver them; but as for them they provoked [him] by their counsel, and they were brought low by their iniquity.
44RAB yine de ilgilendi sıkıntılarıylaYakarışlarını duyunca.
44But he regarded their distress, when he heard their cry;
45Antlaşmasını anımsadı onlar uğruna,Eşsiz sevgisinden ötürü vazgeçti yapacaklarından.
45And he remembered for them his covenant, and repented according to the multitude of his loving-kindnesses;
46Merhamet koydu onları tutsak alanların yüreğine.
46And he caused them to find compassion of all those that had carried them captives.
47Kurtar bizi, ey Tanrımız RAB,Topla bizi ulusların arasından.Kutsal adına şükredelim,Yüceliğinle övünelim.
47Save us, Jehovah our God, and gather us from among the nations, to give thanks unto thy holy name, [and] to triumph in thy praise.
48Öncesizlikten sonsuza dek,İsrail'in Tanrısı RAB'be övgüler olsun!Bütün halk, ‹‹Amin!›› desin.RAB'be övgüler olsun!
48Blessed be Jehovah the God of Israel, from eternity and to eternity! And let all the people say, Amen! Hallelujah!