¹Toen antwoordde Bildad, de Suhiet, en zeide:

¹Så tog Sjuhiten Bildad til Orde og sagde:

²Hoe lang zult gij deze dingen spreken, en de redenen uws monds een geweldige wind zijn?

²"Hvor længe taler du så, hvor længe skal Mundens Uvejr rase?

³Zou dan God het recht verkeren, en zou de Almachtige de gerechtigheid verkeren?

³Mon Gud vel bøjer Retten, bøjer den Almægtige Retfærd?

⁴Indien uw kinderen gezondigd hebben tegen Hem, Hij heeft hen ook in de hand hunner overtreding geworpen.

⁴Har dine Sønner syndet imod ham, og gav han dem deres Brøde i Vold,

⁵Maar indien gij naar God vroeg zoekt, en tot den Almachtige om genade bidt;

⁵så søg du nu hen til Gud og bed hans Almagt om Nåde!

⁶Zo gij zuiver en recht zijt, gewisselijk zal Hij nu opwaken, om uwentwil, en Hij zal de woning uwer gerechtigheid volmaken.

⁶Såfremt du er ren og oprigtig, ja, da vil han våge over dig, genrejse din Retfærds Bolig;

⁷Uw beginsel zal wel gering zijn; maar uw laatste zal zeer vermeerderd worden.

⁷din fordums Lykke vil synes ringe, såre stor skal din Fremtid blive.

⁸Want vraag toch naar het vorige geslacht, en bereid u tot de onderzoeking hunner vaderen.

⁸Thi spørg dog den befarne Slægt, læg Mærke til Fædrenes Granskning!

⁹Want wij zijn van gisteren en weten niet; dewijl onze dagen op de aarde een schaduw zijn.

⁹Vi er fra i Går, og intet ved vi, en Skygge er vore Dage på Jord.

¹⁰Zullen die u niet leren, tot u spreken, en uit hun hart redenen voortbrengen?

¹⁰Mon ej de kan lære dig, sige dig det og give dig Svar af Hjertet:

¹¹Verheft zich de bieze zonder slijk? Groeit het rietgras zonder water?

¹¹Vokser der Siv, hvor der ikke er Sump, gror Nilgræs frem, hvor der ikke er Vand?

¹²Als het nog in zijn groenigheid is, hoewel het niet afgesneden wordt, nochtans verdort het voor alle gras.

¹²Endnu i Grøde, uden at høstes, visner det før alt andet Græs.

¹³Alzo zijn de paden van allen, die God vergeten; en de verwachting des huichelaars zal vergaan.

¹³Så går det enhver, der glemmer Gud, en vanhelliges Håb slår fejl:

¹⁴Van denwelke zijn hoop walgen zal; en zijn vertrouwen zal zijn een huis der spinnekop.

¹⁴som Sommerspind er hans Tilflugt, hans Tillid er Spindelvæv;

¹⁵Hij zal op zijn huis leunen, maar het zal niet bestaan; hij zal zich daaraan vasthouden, maar het zal niet staande blijven.

¹⁵han støtter sig til sit Hus, det falder, han klynger sig til det, ej står det fast.

¹⁶Hij is sappig voor de zon, en zijn scheuten gaan over zijn hof uit.

¹⁶I Solskinnet vokser han frodigt, hans Ranker breder sig Haven over,

¹⁷Zijn wortelen worden bij de springader ingevlochten; hij ziet een stenige plaats.

¹⁷i Stendynger fletter hans Rødder sig ind, han hager sig fast mellem Sten;

¹⁸Maar als God hem verslindt uit zijn plaats, zo zal zij hem loochenen, zeggende: Ik heb u niet gezien.

¹⁸men rives han bort fra sit Sted, fornægter det ham: "Jeg har ikke set dig!"

¹⁹Zie, dat is vreugde zijns wegs; en uit het stof zullen anderen voortspruiten.

¹⁹Se, det er Glæden, han har af sin Vej, og af Jorden fremspirer en anden!

²⁰Zie, God zal den oprechte niet verwerpen; Hij vat ook de boosdoeners niet bij de hand;

²⁰Se, Gud agter ej den uskyldige ringe, han holder ej fast ved de ondes Hånd.

²¹Totdat Hij uw mond met gelach vervulle, en uw lippen met gejuich.

²¹End skal han fylde din Mund med Latter og dine Læber med Jubel;

²²Uw haters zullen met schaamte bekleed worden; en de tent der goddelozen zal niet meer zijn.

²²dine Avindsmænd skal klædes i Skam og gudløses Telt ej findes mer!