¹Maar Job antwoordde en zeide:

¹Så tog Job til Orde og svarede:

²Waarlijk, ik weet, dat het zo is; want hoe zou de mens rechtvaardig zijn bij God?

²"Jeg ved forvist, at således er det, hvad Ret har en dødelig over for Gud?

³Zo Hij lust heeft, om met hem te twisten, niet een uit duizend zal hij Hem beantwoorden.

³Vilde Gud gå i Rette med ham, kan han ikke svare på et af tusind!

⁴Hij is wijs van hart, en sterk van kracht; wie heeft zich tegen Hem verhard, en vrede gehad?

⁴Viis af Hjerte og vældig i Kraft hvo trodsede ham og slap vel derfra?

⁵Die de bergen verzet, dat zij het niet gewaar worden, Die ze omkeert in Zijn toorn;

⁵Han flytter Bjerge så let som intet, vælter dem om i sin Vrede,

⁶Die de aarde beweegt uit haar plaats, dat haar pilaren schudden;

⁶ryster Jorden ud af dens Fuger, så dens Grundstøtter bæver;

⁷Die de zon gebiedt, en zij gaat niet op; en verzegelt de sterren;

⁷han taler til solen, så skinner den ikke, for Stjernerne sætter han Segl,

⁸Die alleen de hemelen uitbreidt, en treedt op de hoogten der zee;

⁸han udspænder Himlen ene, skrider hen over Havets Kamme,

⁹Die den Wagen maakt, den Orion, en het Zevengesternte, en de binnenkameren van het Zuiden;

⁹han skabte Bjørnen, Orion, Syvstjernen og Sydens Kamre,

¹⁰Die grote dingen doet, die men niet doorzoeken kan; en wonderen, die men niet tellen kan.

¹⁰han øver ufattelig Vælde og Undere uden Tal!

¹¹Zie, Hij zal voor mij henengaan, en ik zal Hem niet zien; en Hij zal voorbijgaan, en ik zal Hem niet merken.

¹¹Går han forbi mig, ser jeg ham ikke, farer han hen, jeg mærker ham ikke;

¹²Zie, Hij zal roven, wie zal het Hem doen wedergeven? Wie zal tot Hem zeggen: Wat doet Gij?

¹²røver han, hvem mon der hindrer ham i det? Hvo siger til ham: "Hvad gør du?"

¹³God zal Zijn toorn niet afkeren; onder Hem worden gebogen de hovaardige helpers.

¹³Gud lægger ikke Bånd på sin Vrede, Rahabs Hjælpere bøjed sig under ham;

¹⁴Hoeveel te min zal ik Hem antwoorden, en mijn woorden uitkiezen tegen Hem?

¹⁴hvor kan jeg da give ham Svar og rettelig føje min Tale for ham!

¹⁵Denwelken ik, zo ik rechtvaardig ware, niet zou antwoorden; mijn Rechter zal ik om genade bidden.

¹⁵Har jeg end Ret, jeg kan dog ej svare, må bede min Dommer om Nåde!

¹⁶Indien ik roep, en Hij mij antwoordt; ik zal niet geloven, dat Hij mijn stem ter ore genomen heeft.

¹⁶Nævned jeg ham, han svared mig ikke, han hørte, tror jeg, ikke min Røst,

¹⁷Want Hij vermorzelt mij door een onweder, en vermenigvuldigt mijn wonden zonder oorzaak.

¹⁷han, som river mig bort i Stormen, giver mig - Sår på Sår uden Grund,

¹⁸Hij laat mij niet toe mijn adem te verhalen; maar Hij verzadigt mij met bitterheden.

¹⁸ikke lader mig drage Ånde, men lader mig mættes med beskeing.

¹⁹Zo het aan de kracht komt, zie, Hij is sterk; en zo het aan het recht komt, wie zal mij dagvaarden?

¹⁹Gælder det Kæmpekraft, melder han sig! Gælder det Ret, hvo stævner ham da!

²⁰Zo ik mij rechtvaardig, mijn mond zal mij verdoemen; ben ik oprecht, Hij zal mij toch verkeerd verklaren.

²⁰Har jeg end Ret, må min Mund dog fælde mig, er jeg end skyldfri, han gør mig dog vrang!

²¹Ben ik oprecht, zo acht ik toch mijn ziel niet; ik versmaad mijn leven.

²¹Skyldfri er jeg, ser bort fra min Sjæl og agter mit Liv for intet!

²²Dat is een ding, daarom zeg ik: Den oprechte en den goddeloze verdoet Hij.

²²Lige meget; jeg påstår derfor: Skyldfri og skyldig gør han til intet!

²³Als de gesel haastelijk doodt, bespot Hij de verzoeking der onschuldigen.

²³Når Svøben kommer med Død i et Nu, så spotter han skyldfries Hjertekval;

²⁴De aarde wordt gegeven in de hand des goddelozen; Hij overdekt het aangezicht harer rechteren; zo niet, wie is Hij dan?

²⁴Jorden gav han i gudløses Hånd, hylder dens Dommeres Øjne til, hvem ellers, om ikke han?

²⁵En mijn dagen zijn lichter geweest dan een loper; zij zijn weggevloden, zij hebben het goede niet gezien.

²⁵Raskere end Løberen fløj mine Dage, de svandt og så ikke Lykke,

²⁶Zij zijn voorbijgevaren met jachtschepen; gelijk een arend naar het aas toevliegt.

²⁶gled hen som Både af Si, som en Ørn, der slår ned på Bytte.

²⁷Indien mijn zeggen is: Ik zal mijn klacht vergeten, en ik zal mijn gebaar laten varen, en mij verkwikken;

²⁷Dersom jeg siger: "Mit Suk vil jeg glemme, glatte mit Ansigt og være glad,"

²⁸Zo schroom ik voor al mijn smarten; ik weet, dat Gij mij niet onschuldig zult houden.

²⁸må jeg dog grue for al min Smerte, jeg ved, du kender mig ikke fri.

²⁹Ik zal toch goddeloos zijn; waarom dan zal ik ijdellijk arbeiden?

²⁹Jeg skal nu engang være skyldig, hvorfor da slide til ingen Nytte?

³⁰Indien ik mij wasse met sneeuwwater, en mijn handen zuivere met zeep;

³⁰Toed jeg mig i Sne og tvætted i Lud mine Hænder,

³¹Dan zult Gij mij in de gracht induiken, en mijn klederen zullen van mij gruwen.

³¹du dypped mig dog i Pølen, så Klæderne væmmedes ved mig.

³²Want Hij is niet een man, als ik, dien ik antwoorden zou, zo wij te zamen in het gericht kwamen.

³²Thi du er ikke en Mand som jeg, så jeg kunde svare, så vi kunde gå for Retten sammen;

³³Er is geen scheidsman tussen ons, die zijn hand op ons beiden leggen mocht.

³³vi savner en Voldgiftsmand til at lægge sin Hånd på os begge!

³⁴Dat Hij van op mij Zijn roede wegdoe, en dat Zijn verschrikking mij niet verbaasd make;

³⁴Fried han mig for sin Stok, og skræmmed hans Rædsler mig ikke,

³⁵Zo zal ik spreken, en Hem niet vrezen; want zodanig ben ik niet bij mij.

³⁵da talte jeg uden at frygte ham, thi min Dom om mig selv er en anden!