¹Looft den HEERE, want Hij is goed; want Zijn goedertierenheid is in der eeuwigheid.

¹Halleluja! Lov Herren, thi han er god, thi hans Miskundhed varer evindelig!

²Dat zulks de bevrijden des HEEREN zeggen, die Hij van de hand der wederpartijders bevrijd heeft.

²Så skal HERRENs genløste sige, de, han løste af Fjendens Hånd

³En die Hij uit de landen verzameld heeft, van het oosten en van het westen, van het noorden en van de zee.

³og samlede ind fra Landene, fra Øst og Vest, fra Nord og fra Havet.

⁴Die in de woestijn dwaalden, in een weg der wildernis, die geen stad ter woning vonden;

⁴I den øde Ørk for de vild, fandt ikke Vej til beboet By,

⁵Zij waren hongerig, ook dorstig; hun ziel was in hen overstelpt.

⁵de led både Sult og Tørst, deres Sjæl var ved at vansmægte;

⁶Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, heeft Hij hen gered uit hun angsten;

⁶men de råbte til HERREN i Nøden, han frelste dem at deres Trængsler

⁷En Hij leidde hen op een rechten weg, om te gaan tot een stad ter woning.

⁷og førte dem ad rette Vej, så de kom til beboet By.

⁸Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen.

⁸Lad dem takke HERREN for hans Miskundhed, for hans Underværker mod Menneskens Børn.

⁹Want Hij heeft de dorstige ziel verzadigd, en de hongerige ziel met goed vervuld;

⁹Thi han mættede den vansmægtende Sjæl og fyldte den sultne med godt.

¹⁰Die in duisternis en de schaduw des doods zaten, gebonden met verdrukking en ijzer;

¹⁰De sad i Mulm og Mørke, bundne i pine og Jern,

¹¹Omdat zij wederspannig waren geweest tegen Gods geboden, en den raad des Allerhoogsten onwaardiglijk verworpen hadden.

¹¹fordi de havde stået Guds Ord imod og ringeagtet den Højestes Råd.

¹²Waarom Hij hun het hart door zwarigheid vernederd heeft; zij zijn gestruikeld, en er was geen helper.

¹²Deres Hjerte var knuget af Kummer, de faldt, der var ingen, som hjalp;

¹³Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, verloste Hij hen uit hun angsten.

¹³men de råbte til HERREN i Nøden, han frelste dem af deres Trængsler,

¹⁴Hij voerde hen uit de duisternis en de schaduw des doods, en Hij brak hun banden.

¹⁴førte dem ud af Mørket og Mulmet og sønderrev deres Bånd.

¹⁵Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen;

¹⁵Lad dem takke HERREN for hans Miskundhed, for hans Underværker mod Menneskens Børn.

¹⁶Want Hij heeft de koperen deuren gebroken, en de ijzeren grendelen in stukken gehouwen.

¹⁶Thi han sprængte Døre af Kobber og sønderslog Slåer af Jern.

¹⁷De zotten worden om den weg hunner overtreding, en om hun ongerechtigheden geplaagd;

¹⁷De sygnede hen for Synd og led for Brødes Skyld,

¹⁸Hun ziel gruwelde van alle spijze, en zij waren tot aan de poorten des doods gekomen.

¹⁸de væmmedes ved al Slags Mad, de kom Dødens Porte nær

¹⁹Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, verloste Hij hen uit hun angsten.

¹⁹men de råbte til Herren i Nøden, han frelste dem af deres Trængsler,

²⁰Hij zond Zijn woord uit, en heelde hen, en rukte hen uit hun kuilen.

²⁰sendte sit Ord og lægede dem og frelste deres Liv fra Graven.

²¹Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen.

²¹Lad dem takke HERREN for hans Miskundhed, for hans Underværker mod Menneskens Børn

²²En dat zij lofofferen offeren, en met gejuich Zijn werken vertellen.

²²og ofre Lovprisningsofre og med Jubel forkynnde hans Gerninger.

²³Die met schepen ter zee afvaren, handel doende op grote wateren;

²³De for ud på Havet i Skibe, drev Handel på vældige Vande,

²⁴Die zien de werken des HEEREN, en Zijn wonderwerken in de diepte.

²⁴blev Vidne til HERRENs Gerninger, hans Underværker i Dybet;

²⁵Als Hij spreekt, zo doet Hij een stormwind opstaan, die haar golven omhoog verheft.

²⁵han bød, og et Stormvejr rejste sig, Bølgerne tårnedes op;

²⁶Zij rijzen op naar den hemel; zij dalen neder tot in de afgronden; hun ziel versmelt van angst.

²⁶mod Himlen steg de, i Dybet sank de, i Ulykken svandt deres Mod;

²⁷Zij dansen en waggelen als een dronken man, en al hun wijsheid wordt verslonden.

²⁷de tumled og raved som drukne, borte var al deres Visdom;

²⁸Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, zo voerde Hij hen uit hun angsten.

²⁸men de råbte til HERREN i Nøden, han frelste dem af deres Trængsler,

²⁹Hij doet de storm stilstaan, zodat hun golven stilzwijgen.

²⁹skiftede Stormen til Stille, så Havets Bølger tav;

³⁰Dan zijn zij verblijd, omdat zij gestild zijn, en dat Hij hen tot de haven hunner begeerte geleid heeft.

³⁰og glade blev de, fordi det stilned; han førte dem til Havnen, de søgte.

³¹Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen.

³¹Lad dem takke HERREN for hans Miskundhed, for hans Underværker mod Menneskens Børn,

³²En Hem verhogen in de gemeente des volks, en in het gestoelte der oudsten Hem roemen.

³²ophøje ham i Folkets Forsamling og prise ham i de Ældstes Kreds!

³³Hij stelt de rivieren tot een woestijn, en watertochten tot dorstig land.

³³Floder gør han til Ørken og Kilder til øde Land,

³⁴Het vruchtbaar land tot zouten grond, om de boosheid dergenen, die daarin wonen.

³⁴til Saltsteppe frugtbart Land for Ondskabens Skyld hos dem, som - bor der.

³⁵Hij stelt de woestijn tot een waterpoel, en het dorre land tot watertochten.

³⁵Ørken gør han til Vanddrag, det tørre Land til Kilder;

³⁶En Hij doet de hongerigen aldaar wonen, en zij stichten een stad ter woning;

³⁶der lader han sultne bo, så de grunder en By at bo i,

³⁷En bezaaien akkers, en planten wijngaarden, die inkomende vrucht voortbrengen.

³⁷tilsår Marker og planter Vin og høster Afgrødens Frugt.

³⁸En Hij zegent hen, zodat zij zeer vermenigvuldigen, en hun vee vermindert Hij niet.

³⁸Han velsigner dem, de bliver mange, han lader det ikke skorte på Kvæg.

³⁹Daarna verminderen zij, en komen ten onder, door verdrukking, kwaad en droefenis.

³⁹De bliver få og segner under Modgangs og Kummers Tryk,

⁴⁰Hij stort verachting uit over de prinsen, en doet hen dwalen in het woeste, waar geen weg is.

⁴⁰han udøser Hån over Fyrster og lader dem rave i vejløst Øde.

⁴¹Maar Hij brengt den nooddruftige uit de verdrukking in een hoog vertrek, en maakt de huisgezinnen als kudden.

⁴¹Men han løfter den fattige op af hans Nød og gør deres Slægter som Hjorde;

⁴²De oprechten zien het, en zijn verblijd, maar alle ongerechtigheid stopt haar mond.

⁴²de oprigtige ser det og glædes, men al Ondskab lukker sin Mund.

⁴³Wie is wijs? Die neme deze dingen waar; en dat zij verstandelijk letten op de goedertierenheden des HEEREN.

⁴³Hvo som er viis, han mærke sig det og lægge sig HERRENs Nåde på Sinde!