¹Een psalm van David, voor den opperzangmeester. O God mijns lofs! zwijg niet.

¹(Til Sangmesteren. Af David. En Salme.) Du min Lovsangs Gud, vær ej tavs!

²Want de mond des goddelozen en de mond des bedrogs zijn tegen mij opengedaan; zij hebben met mij gesproken met een valse tong.

²Thi en gudløs, svigefuld Mund har de åbnet imod mig, taler mig til med Løgntunge,

³En met hatelijke woorden hebben zij mij omsingeld; ja, zij hebben mij bestreden zonder oorzaak.

³med hadske Ord omringer de mig og strider imod mig uden Grund;

⁴Voor mijn liefde, staan zij mij tegen; maar ik was steeds in het gebed.

⁴til Løn for min Kærlighed er de mig fjendske, skønt jeg er idel Bøn;

⁵En zij hebben mij kwaad voor goed opgelegd, en haat voor mijn liefde.

⁵de gør mig ondt for godt, gengælder min Kærlighed med Had.

⁶Stel een goddeloze over hem, en de satan sta aan zijn rechterhand.

⁶Straf ham for hans Gudløshed, lad en Anklager stå ved hans højre,

⁷Als hij gericht wordt, zo ga hij schuldig uit, en zijn gebed zij tot zonde.

⁷lad ham gå dømt fra Retten, hans Bøn blive regnet for Synd;

⁸Dat zijn dagen weinig zijn; een ander neme zijn ambt;

⁸hans Livsdage blive kun få, hans Embede tage en anden;

⁹Dat zijn kinderen wezen worden, en zijn vrouw weduwe.

⁹hans Børn blive faderløse, hans Hustru vorde Enke;

¹⁰En dat zijn kinderen hier en daar omzwerven, en bedelen, en de nooddruft uit hun verwoeste plaatsen zoeken.

¹⁰hans Børn flakke om og tigge, drives bort fra et øde Hjem;

¹¹Dat de schuldeiser aansla al wat hij heeft, en dat de vreemden zijn arbeid roven.

¹¹Ågerkarlen rage efter alt, hvad han har, og fremmede rane hans Gods;

¹²Dat hij niemand hebbe, die weldadigheid over hem uitstrekke, en dat er niemand zij, die zijn wezen genadig zij.

¹²ingen være langmodig imod ham, ingen ynke hans faderløse;

¹³Dat zijn nakomelingen uitgeroeid worden; hun naam worde uitgedelgd in het andere geslacht.

¹³hans Afkom gå til Grunde, hans Navn slettes ud i næste Slægt:

¹⁴De ongerechtigheid zijner vaderen worde gedacht bij den HEERE, en de zonde zijner moeder worde niet uitgedelgd.

¹⁴lad hans Fædres Skyld ihukommes hos HERREN, lad ikke hans Moders Synd slettes ud,

¹⁵Dat zij gedurig voor den HEERE zijn; en Hij roeie hun gedachtenis uit van de aarde.

¹⁵altid være de, HERREN for Øje; hans Minde vorde udryddet af Jorden,

¹⁶Omdat hij niet gedacht heeft weldadigheid te doen, maar heeft den ellendigen en den nooddruftigen man vervolgd, en den verslagene van hart, om hem te doden.

¹⁶fordi det ej faldt ham ind at vise sig god, men han forfulgte den arme og fattige og den, hvis Hjerte var knust til Døde;

¹⁷Dewijl hij den vloek heeft liefgehad, dat die hem overkome, en geen lust gehad heeft tot den zegen, zo zij die verre van hem.

¹⁷han elsked Forbandelse, så lad den nå ham; Velsignelse yndede han ikke, den blive ham fjern!

¹⁸En hij zij bekleed met den vloek, als met zijn kleed, en dat die ga tot in het binnenste van hem als het water, en als de olie in zijn beenderen.

¹⁸Han tage Forbandelse på som en Klædning, den komme som Vand i hans Bug, som Olie ind i hans Ben;

¹⁹Die zij hem als een kleed, waarmede hij zich bedekt, en tot een gordel, waarmede hij zich steeds omgordt.

¹⁹den blive en Dragt, han tager på, et Bælte, han altid bærer!

²⁰Dit zij het werkloon mijner tegenstanders van den HEERE, en dergenen, die kwaad spreken tegen mijn ziel.

²⁰Det være mine Modstanderes Løn fra HERREN, dem, der taler ondt mod min Sjæl.

²¹Maar Gij, o HEERE Heere! maak het met mij om Uws Naams wil; dewijl Uw goedertierenheid goed is, verlos mij.

²¹Men du, o HERRE, min Herre, gør med mig efter din Godhed og Nåde, frels mig for dit Navns Skyld!

²²Want ik ben ellendig en nooddruftig, en mijn hart is in het binnenste van mij doorwond.

²²Thi jeg er arm og fattig, mit Hjerte vånder sig i mig;

²³Ik ga heen gelijk een schaduw, wanneer zij zich neigt; ik worde omgedreven als een sprinkhaan.

²³som Skyggen, der hælder, svinder jeg bort, som Græshopper rystes jeg ud;

²⁴Mijn knieen struikelen van vasten, en mijn vlees is vermagerd, zodat er geen vet aan is.

²⁴af Faste vakler mine Knæ, mit Kød skrumper ind uden Salve;

²⁵Nog ben ik hun een smaad; als zij mij zien, zo schudden zij hun hoofd.

²⁵til Spot for dem er jeg blevet, de ryster på Hovedet, når de

²⁶Help mij, HEERE, mijn God! verlos mij naar Uw goedertierenheid.

²⁶Hjælp mig, HERRE min Gud, frels mig efter din Miskundhed,

²⁷Opdat zij weten, dat dit Uw hand is, dat Gij het, HEERE! gedaan hebt.

²⁷så de sander, det var din Hånd, dig, HERRE, som gjorde det!

²⁸Laat hen vloeken, maar zegen Gij; laat hen zich opmaken, maar dat zij beschaamd worden; doch dat zich Uw knecht verblijde.

²⁸Lad dem forbande, du vil velsigne, mine uvenner vorde til Skamme, din Tjener glæde sig;

²⁹Laat mijn tegenstanders met schande bekleed worden, en dat zij met hun beschaamdheid zich bedekken, als met een mantel.

²⁹lad mine Fjender klædes i Skændsel, iføres Skam som en Kappe!

³⁰Ik zal den HEERE met mijn mond zeer loven, en in het midden van velen zal ik Hem prijzen.

³⁰Med min Mund vil jeg højlig takke HERREN, prise ham midt i Mængden;

³¹Want Hij zal den nooddruftige ter rechterhand staan, om hem te verlossen van degenen, die zijn ziel veroordelen.

³¹thi han står ved den fattiges højre at fri ham fra dem, der dømmer hans Sjæl.