¹Een onderwijzing van David, voor den opperzangmeester, op de Neginoth.

¹(Til sangmesteren. Med strengespil. En maskil af David.) Lyt, o Gud, til min Bøn, skjul dig ej for min tryglen,

²O God! neem mijn gebed ter oren, en verberg U niet voor mijn smeking.

²lå mig Øre og svar mig, jeg vånder mig i Klage,

³Merk op mij, en verhoor mij; ik bedrijf misbaar in mijn klacht, en maak getier;

³jeg stønner ved Fjendernes Råb og de gudløses Skrig; thi Ulykke vælter de over mig, forfølger mig grumt;

⁴Om den roep des vijands, vanwege de beangstiging des goddelozen; want zij schuiven ongerechtigheid op mij, en in toorn haten zij mij.

⁴Hjertet er angst i mit Bryst, Dødens Rædsler er faldet over mig.

⁵Mijn hart smart in het binnenste van mij, en verschrikkingen des doods zijn op mij gevallen.

⁵Frygt og Angst falder på mig, Gru er over mig.

⁶Vrees en beving komt mij aan, en gruwen overdekt mij;

⁶Jeg siger: Ak, havde jeg Vinger som Duen, da fløj jeg i Ly,

⁷Zodat ik zeg: Och, dat mij iemand vleugelen, als ener duive, gave! ik zou henenvliegen, waar ik blijven mocht.

⁷ja, langt bort vilde jeg fly og blive i Ørkenen. - Sela.

⁸Ziet, ik zou ver wegzwerven, ik zou vernachten in de woestijn. Sela.

⁸Da søgte jeg skyndsomt Tilflugt for rivende Storm og Uvejr.

⁹Ik zou haasten, dat ik ontkwame, van den drijvenden wind, van den storm.

⁹Herre, forvir og split deres Tungemål! Thi Vold og Ufred ser jeg i Byen;

¹⁰Verslind hen, HEERE! deel hun tong; want ik zie wrevel en twist in de stad.

¹⁰de går Rundgang Dag og Nat på dens Mure;

¹¹Dag en nacht omringen zij haar op haar muren; en ongerechtigheid en overlast is binnen in haar.

¹¹Ulykke, Kvide og Vanheld råder derinde, Voldsfærd og Svig viger aldrig bort fra dens Torve.

¹²Enkel verderving is binnen in haar; en list en bedrog wijkt niet van haar straat.

¹²Det var ikke en Fjende, som hånede mig - det kunde bæres; min uven ydmygede mig ej - ham kunde jeg undgå;

¹³Want het is geen vijand, die mij hoont, anders zou ik het hebben gedragen; het is mijn hater niet, die zich tegen mij groot maakt, anders zou ik mij voor hem verborgen hebben.

¹³men du, en Mand af min Stand, en Ven og fortrolig,

¹⁴Maar gij zijt het, o mens, als van mijn waardigheid, mijn leidsman en mijn bekende!

¹⁴og det skønt vi delte Samværets Sødme, vandrede endrægtelig i Guds Hus.

¹⁵Wij, die te zamen in zoetigheid heimelijk raadpleegden; wij wandelden in gezelschap ten huize Gods.

¹⁵Over dem komme Død, lad dem levende synke i Dødsriget! Thi der er Ondskab i deres Bolig, i deres Indre!

¹⁶Dat hun de dood als een schuldeiser overvalle, dat zij als levend ter helle nederdalen; want boosheden zijn in hun woning, in het binnenste van hen.

¹⁶Jeg, jeg råber til Gud, og HERREN vil frelse mig.

¹⁷Mij aangaande, ik zal tot God roepen, en de HEERE zal mij verlossen.

¹⁷Jeg klager og stønner ved Kvæld, ved Gry og ved Middag; min Røst vil han høre

¹⁸Des avonds, en des morgens, en des middags zal ik klagen en getier maken; en Hij zal mijn stem horen.

¹⁸og udfri min Sjæl i Fred, så de ikke kan komme mig nær; thi mange er de imod mig.

¹⁹Hij heeft mijn ziel in vrede verlost van den strijd tegen mij; want met menigte zijn zij tegen mij geweest.

¹⁹Gud, som troner fra Fortids Dage, vil høre og ydmyge dem. - Sela. Thi der er ingen Forandring hos dem, og de frygter ikke for Gud.

²⁰God zal horen, en zal hen plagen, als die van ouds zit, Sela; dewijl bij hen gans geen verandering is, en zij God niet vrezen.

²⁰På Venner lagde han Hånd og brød sin Pagt.

²¹Hij slaat zijn handen aan degenen, die vrede met Hem hadden; hij ontheiligt Zijn verbond.

²¹Glattere end Smør er hans Mund, men Hjertet vil Krig, blødere end Olie hans Ord, skønt dragne Sværd.

²²Zijn mond is gladder dan boter, maar zijn hart is krijg; zijn woorden zijn zachter dan olie, maar dezelve zijn blote zwaarden.

²²Kast din Byrde på HERREN, så sørger han for dig, den retfærdige lader han ikke i Evighed rokkes.

²³Werp uw zorg op den HEERE, en Hij zal u onderhouden; Hij zal in eeuwigheid niet toelaten, dat de rechtvaardige wankele. [ (Psalms 55:24) Maar Gij, o God! zult die doen nederdalen in den put des verderfs; de mannen des bloeds en bedrogs zullen hun dagen niet ter helft brengen; ik, daarentegen, zal op U vertrouwen. ]

²³Og du, o Gud, nedstyrt dem i Gravens Dyb! Ej skal blodstænkte, svigefulde Mænd nå Hælvten af deres Dage. Men jeg, jeg stoler på dig!