¹Toen antwoordde Zofar, de Naamathiet, en zeide:

¹Tsophar de Naama prit la parole et dit:

²Zou de veelheid der woorden niet beantwoord worden, en zou een klapachtig man recht hebben?

²Cette multitude de paroles ne trouvera-t-elle point de réponse, Et suffira-t-il d'être un discoureur pour avoir raison?

³Zouden uw leugenen de lieden doen zwijgen, en zoudt gij spotten, en niemand u beschamen?

³Tes vains propos feront-ils taire les gens? Te moqueras-tu, sans que personne te confonde?

⁴Want gij hebt gezegd: Mijn leer is zuiver, en ik ben rein in uw ogen.

⁴Tu dis: Ma manière de voir est juste, Et je suis pur à tes yeux.

⁵Maar gewisselijk, och, of God sprak, en Zijn lippen tegen u opende;

⁵Oh! si Dieu voulait parler, S'il ouvrait les lèvres pour te répondre,

⁶En u bekend maakte de verborgenheden der wijsheid, omdat zij dubbel zijn in wezen! Daarom weet, dat God voor u vergeet van uw ongerechtigheid.

⁶Et s'il te révélait les secrets de sa sagesse, De son immense sagesse, Tu verrais alors qu'il ne te traite pas selon ton iniquité.

⁷Zult gij de onderzoeking Gods vinden? Zult gij tot de volmaaktheid toe den Almachtige vinden?

⁷Prétends-tu sonder les pensées de Dieu, Parvenir à la connaissance parfaite du Tout-Puissant?

⁸Zij is als de hoogten der hemelen, wat kunt gij doen? Dieper dan de hel, wat kunt gij weten?

⁸Elle est aussi haute que les cieux: que feras-tu? Plus profonde que le séjour des morts: que sauras-tu?

⁹Langer dan de aarde is haar maat, en breder dan de zee.

⁹La mesure en est plus longue que la terre, Elle est plus large que la mer.

¹⁰Indien Hij voorbijgaat, opdat Hij overlevere of vergadere, wie zal dan Hem afkeren?

¹⁰S'il passe, s'il saisit, S'il traîne à son tribunal, qui s'y opposera?

¹¹Want Hij kent de ijdele lieden en Hij ziet de ondeugd; zou Hij dan niet aanmerken?

¹¹Car il connaît les vicieux, Il voit facilement les coupables.

¹²Dan zal een verstandeloos man kloekzinnig worden; hoewel de mens als het veulen eens woudezels geboren is.

¹²L'homme, au contraire, a l'intelligence d'un fou, Il est né comme le petit d'un âne sauvage.

¹³Indien gij uw hart bereid hebt, zo breid uw handen tot Hem uit.

¹³Pour toi, dirige ton coeur vers Dieu, Etends vers lui tes mains,

¹⁴Indien er ondeugd in uw hand is, doe die verre weg; en laat het onrecht in uw tenten niet wonen.

¹⁴Eloigne-toi de l'iniquité, Et ne laisse pas habiter l'injustice sous ta tente.

¹⁵Want dan zult gij uw aangezicht opheffen uit de gebreken, en zult vast wezen, en niet vrezen.

¹⁵Alors tu lèveras ton front sans tache, Tu seras ferme et sans crainte;

¹⁶Want gij zult de moeite vergeten, en harer gedenken als der wateren, die voorbijgegaan zijn.

¹⁶Tu oublieras tes souffrances, Tu t'en souviendras comme des eaux écoulées.

¹⁷Ja, uw tijd zal klaarder dan de middag oprijzen; gij zult uitvliegen, als de morgenstond zult gij zijn.

¹⁷Tes jours auront plus d'éclat que le soleil à son midi, Tes ténèbres seront comme la lumière du matin,

¹⁸En gij zult vertrouwen, omdat er verwachting zal zijn; en gij zult graven, gerustelijk zult gij slapen;

¹⁸Tu seras plein de confiance, et ton attente ne sera plus vaine; Tu regarderas autour de toi, et tu reposeras en sûreté.

¹⁹En gij zult nederliggen, en niemand zal u verschrikken; en velen zullen uw aangezicht smeken.

¹⁹Tu te coucheras sans que personne ne te trouble, Et plusieurs caresseront ton visage.

²⁰Maar de ogen der goddelozen zullen bezwijken, en de toevlucht zal van hen vergaan; en hun verwachting zal zijn de uitblazing der ziel.

²⁰Mais les yeux des méchants seront consumés; Pour eux point de refuge; La mort, voilà leur espérance!