¹Loof den HEERE, mijn ziel! O HEERE, mijn God! Gij zijt zeer groot, Gij zijt bekleed met majesteit en heerlijkheid.

¹Mon âme, bénis l'Eternel! Eternel, mon Dieu, tu es infiniment grand! Tu es revêtu d'éclat et de magnificence!

²Hij bedekt Zich met het licht, als met een kleed; Hij rekt den hemel uit als een gordijn.

²Il s'enveloppe de lumière comme d'un manteau; Il étend les cieux comme un pavillon.

³Die Zijn opperzalen zoldert in de wateren, Die van de wolken Zijn wagen maakt, Die op de vleugelen des winds wandelt.

³Il forme avec les eaux le faîte de sa demeure; Il prend les nuées pour son char, Il s'avance sur les ailes du vent.

⁴Hij maakt Zijn engelen geesten, Zijn dienaars tot een vlammend vuur.

⁴Il fait des vents ses messagers, Des flammes de feu ses serviteurs.

⁵Hij heeft de aarde gegrond op haar grondvesten; zij zal nimmermeer noch eeuwiglijk wankelen.

⁵Il a établi la terre sur ses fondements, Elle ne sera jamais ébranlée.

⁶Gij hadt ze met den afgrond als een kleed overdekt; de wateren stonden boven de bergen.

⁶Tu l'avais couverte de l'abîme comme d'un vêtement, Les eaux s'arrêtaient sur les montagnes;

⁷Van Uw schelden vloden zij, zij haastten zich weg voor de stem Uws donders.

⁷Elles ont fui devant ta menace, Elles se sont précipitées à la voix de ton tonnerre.

⁸De bergen rezen op, de dalen daalden, ter plaatse, die Gij voor hen gegrond hadt.

⁸Des montagnes se sont élevées, des vallées se sont abaissées, Au lieu que tu leur avais fixé.

⁹Gij hebt een paal gesteld, dien zij niet overgaan zullen; zij zullen de aarde niet weder bedekken.

⁹Tu as posé une limite que les eaux ne doivent point franchir, Afin qu'elles ne reviennent plus couvrir la terre.

¹⁰Die de fonteinen uitzendt door de dalen, dat zij tussen de gebergten henen wandelen.

¹⁰Il conduit les sources dans des torrents Qui coulent entre les montagnes.

¹¹Zij drenken al het gedierte des velds; de woudezels breken er hun dorst mede.

¹¹Elles abreuvent tous les animaux des champs; Les ânes sauvages y étanchent leur soif.

¹²Bij dezelve woont het gevogelte des hemels, een stem gevende van tussen de takken.

¹²Les oiseaux du ciel habitent sur leurs bords, Et font résonner leur voix parmi les rameaux.

¹³Hij drenkt de bergen uit Zijn opperzalen; de aarde wordt verzadigd van de vrucht Uwer werken.

¹³De sa haute demeure, il arrose les montagnes; La terre est rassasiée du fruit de tes oeuvres.

¹⁴Hij doet het gras uitspruiten voor de beesten, en het kruid tot dienst des mensen, doende het brood uit de aarde voortkomen.

¹⁴Il fait germer l'herbe pour le bétail, Et les plantes pour les besoins de l'homme, Afin que la terre produise de la nourriture,

¹⁵En den wijn, die het hart des mensen verheugt, doende het aangezicht blinken van olie; en het brood, dat het hart des mensen sterkt.

¹⁵Le vin qui réjouit le coeur de l'homme, Et fait plus que l'huile resplendir son visage, Et le pain qui soutient le coeur de l'homme.

¹⁶De bomen des HEEREN worden verzadigd, de cederbomen van Libanon, die Hij geplant heeft;

¹⁶Les arbres de l'Eternel se rassasient, Les cèdres du Liban, qu'il a plantés.

¹⁷Alwaar de vogeltjes nestelen; des ooievaars huis zijn de dennebomen.

¹⁷C'est là que les oiseaux font leurs nids; La cigogne a sa demeure dans les cyprès,

¹⁸De hoge bergen zijn voor de steenbokken; de steenrotsen zijn een vertrek voor de konijnen.

¹⁸Les montagnes élevées sont pour les boucs sauvages, Les rochers servent de retraite aux damans.

¹⁹Hij heeft de maan gemaakt tot de gezette tijden, de zon weet haar ondergang.

¹⁹Il a fait la lune pour marquer les temps; Le soleil sait quand il doit se coucher.

²⁰Gij beschikt de duisternis, en het wordt nacht, in denwelken al het gedierte des wouds uittreedt:

²⁰Tu amènes les ténèbres, et il est nuit: Alors tous les animaux des forêts sont en mouvement;

²¹De jonge leeuwen, briesende om een roof, en om hun spijs van God te zoeken.

²¹Les lionceaux rugissent après la proie, Et demandent à Dieu leur nourriture.

²²De zon opgaande, maken zij zich weg, en liggen neder in hun holen.

²²Le soleil se lève: ils se retirent, Et se couchent dans leurs tanières.

²³De mens gaat dan uit tot zijn werk, en naar zijn arbeid tot den avond toe.

²³L'homme sort pour se rendre à son ouvrage, Et à son travail, jusqu'au soir.

²⁴Hoe groot zijn Uw werken, o HEERE! Gij hebt ze alle met wijsheid gemaakt; het aardrijk is vol van Uw goederen.

²⁴Que tes oeuvres sont en grand nombre, ô Eternel! Tu les as toutes faites avec sagesse. La terre est remplie de tes biens.

²⁵Deze zee, die groot en wijd van ruimte is, daarin is het wriemelende gedierte, en dat zonder getal, kleine gedierten met grote.

²⁵Voici la grande et vaste mer: Là se meuvent sans nombre Des animaux petits et grands;

²⁶Daar wandelen de schepen, en de Leviathan, dien Gij geformeerd hebt, om daarin te spelen.

²⁶Là se promènent les navires, Et ce léviathan que tu as formé pour se jouer dans les flots.

²⁷Zij allen wachten op U, dat Gij hun hun spijze geeft te zijner tijd.

²⁷Tous ces animaux espèrent en toi, Pour que tu leur donnes la nourriture en son temps.

²⁸Geeft Gij ze hun, zij vergaderen ze; doet Gij Uw hand open, zij worden met goed verzadigd.

²⁸Tu la leur donnes, et ils la recueillent; Tu ouvres ta main, et ils se rassasient de biens.

²⁹Verbergt Gij Uw aangezicht, zij worden verschrikt; neemt Gij hun adem weg, zij sterven, en zij keren weder tot hun stof.

²⁹Tu caches ta face: ils sont tremblants; Tu leur retires le souffle: ils expirent, Et retournent dans leur poussière.

³⁰Zendt Gij Uw Geest uit, zo worden zij geschapen, en Gij vernieuwt het gelaat des aardrijks.

³⁰Tu envoies ton souffle: ils sont créés, Et tu renouvelles la face de la terre.

³¹De heerlijkheid des HEEREN zij tot in der eeuwigheid; de HEERE verblijde Zich in Zijn werken.

³¹Que la gloire de l'Eternel subsiste à jamais! Que l'Eternel se réjouisse de ses oeuvres!

³²Als Hij de aarde aanschouwt, zo beeft zij; als Hij de bergen aanroert, zo roken zij.

³²Il regarde la terre, et elle tremble; Il touche les montagnes, et elles sont fumantes.

³³Ik zal den HEERE zingen in mijn leven; ik zal mijn God psalmzingen, terwijl ik nog ben.

³³Je chanterai l'Eternel tant que je vivrai, Je célébrerai mon Dieu tant que j'existerai.

³⁴Mijn overdenking van Hem zal zoet zijn; ik zal mij in den HEERE verblijden.

³⁴Que mes paroles lui soient agréables! Je veux me réjouir en l'Eternel.

³⁵De zondaars zullen van de aarde verdaan worden, en de goddelozen zullen niet meer zijn. Loof den HEERE, mijn ziel! Hallelujah!

³⁵Que les pécheurs disparaissent de la terre, Et que les méchants ne soient plus! Mon âme, bénis l'Eternel! Louez l'Eternel!