1Te dierzelfder ure kwamen de discipelen tot Jezus, zeggende: Wie is toch de meeste in het Koninkrijk der hemelen?
1Di lweqt-nni, inelmaden n Sidna Ɛisa qeṛṛben ɣuṛ-es nnan-as : -- Anwa i d ameqqran di tgelda n igenwan ?
2En Jezus een kindeken tot Zich geroepen hebbende, stelde dat in het midden van hen;
2Sidna Ɛisa yessawel i yiwen weqcic isbedd-it di tlemmast-nsen, yenna :
3En zeide: Voorwaar zeg Ik u: Indien gij u niet verandert, en wordt gelijk de kinderkens, zo zult gij in het Koninkrijk der hemelen geenszins ingaan.
3A wen-d-iniɣ tideț ; ma yella ur d-tuɣalem ara ɣer webrid, m'ur teqbilem ara aț-țilim .am arrac imecṭuḥen, ur tkeččmem ara ɣer tgelda n igenwan !
4Zo wie dan zichzelven zal vernederen, gelijk dit kindeken, deze is de meeste in het Koninkrijk der hemelen.
4Daymi, win ara yeṣṣemẓin iman-is am weqcic-agi amecṭuḥ, d nețța ara yilin d ameqqran di tgelda n igenwan.
5En zo wie zodanig een kindeken ontvangt in Mijn Naam, die ontvangt Mij.
5Kra win ara yestṛeḥben s weqcic am-agi ɣef ddemma n yisem-iw, yis-i i gesṭerḥeb.
6Maar zo wie een van deze kleinen, die in Mij geloven, ergert, het ware hem nutter, dat een molensteen aan zijn hals gehangen, en dat hij verzonken ware in de diepte der zee.
6Win ara yesseɣlin di ddnub ula d yiwen seg imecṭuḥen-agi yumnen yis-i, axiṛ-as a s-cudden aɣaṛef n tsirt ɣer temgeṛṭ-is, a t-ḍeggṛen ɣer lebḥeṛ ad iɣṛeq.
7Wee der wereld van de ergernissen, want het is noodzakelijk, dat de ergernissen komen; doch wee dien mens, door welken de ergernis komt!
7A tawaɣit n ddunit-a, imi qwant tsebbiwin n tuccḍa ! Axaṭer tisebbiwin n tuccḍa ulamek ur d-țilint ara. Meɛna a nnger n win ara yilin d sebba-nsent.
8Indien dan uw hand of uw voet u ergert, houwt ze af en werpt ze van u. Het is u beter, tot het leven in te gaan, kreupel of verminkt zijnde, dan twee handen of twee voeten hebbende, in het eeuwige vuur geworpen te worden.
8Ma yella d afus-ik neɣ d aḍaṛ-ik ara k-yesseɣlin di ddnub, gzem-iten, ḍeggeṛ-iten akkin fell-ak, axiṛ-ak aț-țiliḍ di ddunit d aɛiban wala aț-țesɛuḍ sin iḍaṛṛen neɣ sin ifassen, aț-țwaḍeggṛeḍ ɣer tmes ur nxețți.
9En indien uw oog u ergert, trekt het uit, en werpt het van u. Het is u beter, maar een oog hebbende, tot het leven in te gaan, dan twee ogen hebbende, in het helse vuur geworpen te worden.
9Ma yella daɣen ț-țiṭ-ik ara k-yawin ɣer ddnub, qleɛ-iț ḍeggeṛ-iț akkin fell-ak ; axiṛ-ik aț-țiliḍ di ddunit s yiwet n tiṭ wala aț-țesɛuḍ snat wallen, aț- țwaḍeggṛeḍ ɣer tmes n ǧahennama.
10Ziet toe, dat gij niet een van deze kleinen veracht. Want Ik zeg ulieden, dat hun engelen, in de hemelen, altijd zien het aangezicht Mijns Vaders, Die in de hemelen is.
10Ɣuṛ-wat aț-țḥeqṛem yiwen seg imecṭuḥen-agi axaṭer aql-i nniɣ awen-t : lmalayekkat-nsen deg igenwan, zgant daymen zdat Baba Ṛebbi.
11Want de Zoon des mensen is gekomen om zalig te maken, dat verloren was.
11[ Axaṭer Mmi-s n bunadem yusa-d ad isellek wid i gḍaɛen ! ]
12Wat dunkt u, indien enig mens honderd schapen had, en een uit dezelve afgedwaald ware, zal hij niet de negen en negentig laten, en op de bergen heengaande, het afgedwaalde zoeken?
12D acu twalam ? Ma yella win yesɛan meyya wulli dɣa teɛṛeq-as yiwet deg-sent, ur ițțaǧa ara țesɛa uțesɛin-nni nniḍen di lexla iwakken a d-inadi ɣef tin i s-iɛeṛqen ?
13En indien het geschiedt, dat hij hetzelve vindt, voorwaar zeg Ik u, dat hij zich meer verblijdt over hetzelve, dan over de negen en negentig, die niet afgedwaald zijn geweest.
13A wen-iniɣ tideț : ma yufa-ț, ad ifṛeḥ yis akteṛ n țesɛa uțesɛin-nni nniḍen ur neɛṛiq ara.
14Alzo is de wil niet uws Vaders, Die in de hemelen is, dat een van deze kleinen verloren ga.
14Akken daɣen Baba-twen Ṛebbi yellan deg igenwan, ur yebɣi ara a s-iṛuḥ ula d yiwen seg imecṭuḥen-agi.
15Maar indien uw broeder tegen u gezondigd heeft, ga heen en bestraf hem tussen u en hem alleen; indien hij u hoort, zo hebt gij uw broeder gewonnen.
15Ma yella twalaḍ gma-k idneb, ṛuḥ ṭṭef-it weḥd-es, nhu-t. Ma yuɣ-ak awal, atan trebḥeḍ-ed gma-k !
16Maar indien hij u niet hoort, zo neem nog een of twee met u; opdat in de mond van twee of drie getuigen alle woord besta.
16Meɛna ma igumma a k-d-isel, awi yiwen neɣ sin yemdanen yid-ek, iwakken ad ilin d inigan m'ara tefru temsalt , akken i d-tenna ccariɛa.
17En indien hij denzelven geen gehoor geeft; zo zeg het der gemeente; en indien hij ook der gemeente geen gehoor geeft, zo zij hij u als de heiden en de tollenaar.
17Ma yugi a sen-isel, ssiweḍ tamsalt ɣer tejmaɛt n watmaten, m'ur iḥess ara ula i tejmaɛt-nni, ḥseb-it am akken d akafriw neɣ d amekkas axabit !
18Voorwaar zeg Ik u: Al wat gij op de aarde binden zult, zal in de hemel gebonden wezen; en al wat gij op de aarde ontbinden zult, zal in den hemel ontbonden wezen.
18A wen-iniɣ tideț : ayen akk ara teqnem neɣ iwumi ara tserrḥem di ddunit, ad yețwaqbel deg igenwan.
19Wederom zeg Ik u: Indien er twee van u samenstemmen op de aarde, over enige zaak, die zij zouden mogen begeren, dat die hun zal geschieden van Mijn Vader, Die in de hemelen is.
19A wen-iniɣ daɣen s tideț : ma yella sin seg-wen ddukklen iwakken ad ssutren kra di tẓallit, Baba Ṛebbi yellan deg igenwan, a sen-t-id-yefk.
20Want waar twee of drie vergaderd zijn in Mijn Naam, daar ben Ik in het midden van hen.
20Axaṭer anda ara dduklen sin neɣ tlata s yisem-iw, ad ḥedṛeɣ gar-asen !
21Toen kwam Petrus tot Hem, en zeide: Heere! hoe menigmaal zal mijn broeder tegen mij zondigen, en ik hem vergeven! Tot zevenmaal?
21Imiren Buṭrus iqeṛṛeb ɣuṛ-es yenna-yas : A Sidi, acḥal n tikkal ilaq ad semḥeɣ i gma ma yeḍlem-iyi, armi d sebɛa n tikkal ? SSidna Ɛisa yerra yas :
22Jezus zeide tot hem: Ik zeg u, niet tot zevenmaal, maar tot zeventigmaal zeven maal.
22Xaṭi ! Ur k-d-nniɣ ara alamma d sebɛa tikkal, meɛna alamma d sebɛin iberdan sebɛa tikkal !
23Daarom wordt het Koninkrijk der hemelen vergeleken bij een zeker koning, die rekening met zijn dienstknechten houden wilde.
23Daymi, tagelda n igenwan tețțemcabi ɣer yiwen ugellid yebɣan ad imḥasab nețța d iqeddacen-is.
24Als hij nu begon te rekenen, werd tot hem gebracht een, die hem schuldig was tien duizend talenten.
24Akken yebda leḥsab, wwin-as-d yiwen uqeddac iwumi yețțalas imelyunen.
25En als hij niet had, om te betalen, beval zijn heer, dat men hem zou verkopen, en zijn vrouw en kinderen, en al wat hij had, en dat de schuld zou betaald worden.
25Imi ur yesɛi ara s wacu ara ixelleṣ, agellid-nni ifka lameṛ a ten-zzenzen d aklan, s nețța s tmeṭṭut-is, s warraw-is d wayen akk yesɛa, iwakken ad ixelleṣ ṭṭlaba-ines.
26De dienstknecht dan, nedervallende, aanbad hem, zeggende: Heer! wees lankmoedig over mij, en ik zal u alles betalen.
26Aqeddac-nni yeɣli ɣer iḍaṛṛen n ugellid, iḥellel-it yenna-yas : «` A Sidi, ṣṣbeṛ kra wussan, ad uɣaleɣ a k-xellṣeɣ ayen akk i yi tețțalaseḍ. »
27En de heer van dezen dienstknecht, met barmhartigheid innerlijk bewogen zijnde, heeft hem ontslagen, en de schuld hem kwijtgescholden.
27Imi i t-iɣaḍ aṭas, agellid-nni isumeḥ-as ṭṭlaba-ines iserreḥ-as ad iṛuḥ.
28Maar dezelve dienstknecht, uitgaande, heeft gevonden een zijner mededienstknechten, die hem honderd penningen schuldig was, en hem aanvattende, greep hem bij de keel, zeggende: Betaal mij, wat gij schuldig zijt.
28Akken kan i d-iffeɣ uqeddac-nni immuger-ed yiwen seg imdukkal-is ixeddmen yid-es, iwumi yețțalas kra n iṣurdiyen. IIkker ɣuṛ-es yeṭṭef-it si temgeṛṭ yeqqaṛ-as : « Err-iyi-d ayen i k țțalaseɣ ! »
29Zijn mededienstknecht dan, nedervallende aan zijn voeten, bad hem, zeggende: Wees lankmoedig over mij, en ik zal u alles betalen.
29Amdakkel-is yeɣli ɣer iḍaṛṛen-is iḥellel-it, yenna-yas : « Sṣbeṛ kra n wussan, ad uɣaleɣ a k-xellṣeɣ ! »
30Doch hij wilde niet, maar ging heen, en wierp hem in de gevangenis, totdat hij de schuld zou betaald hebben.
30Lameɛna ur yeqbil ara ad isbeṛ, yerra-t ɣer lḥebs, alamma tețwaxelleṣ ṭṭlaba-ines.
31Als nu zijn mededienstknechten zagen, hetgeen geschied was, zijn zij zeer bedroefd geworden; en komende, verklaarden zij hunnen heer al wat er geschied was.
31Iqeddacen nniḍen mi walan ayen yedṛan, iɣaḍ-iten lḥal, dɣa ṛuḥen ṣṣawḍen lexbaṛ i ugellid.
32Toen heeft hem zijn heer tot zich geroepen, en zeide tot hem: Gij boze dienstknecht, al die schuld heb ik u kwijtgescholden, dewijl gij mij gebeden hebt;
32Agellid iceggeɛ ɣer uqeddac-nni akken a d-yas, dɣa yenna-yas : « A yir amdan ! Mi tețḥellileḍ deg-i, eɛni ur k-sumḥeɣ ara akk ṭṭlaba-inek ?
33Behoordet gij ook niet u over uw mededienstknecht te ontfermen, gelijk ik ook mij over u ontfermd heb?
33Acuɣeṛ ihi ur as-tsumḥeḍ ara i wemdakkel-ik akken i k-sumḥeɣ nekkini ? »
34En zijn heer, vertoornd zijnde, leverde hem den pijnigers over, totdat hij zou betaald hebben al wat hij hem schuldig was.
34Agellid-nni yezɛef aṭas, yerra aqeddac-nni ɣer lḥebs, iwakken ad inɛețțab alamma tețwaxelleṣ ṭṭlaba ines.
35Alzo zal ook Mijn hemelse Vader u doen, indien gij niet van harte vergeeft een iegelijk zijn broeder zijn misdaden.
35Akken daɣen ara wen-yexdem Baba Ṛebbi yellan deg igenwan ma ur tețsamaḥem ara i watmaten-nwen seg ul.